هنـر پزشکیان همراهی مجلس

رأی اعتماد مجلس شورای اسلامی به تمام 19 وزیر پیشنهادی مسعود پزشکیان رئیس‌جمهوری را می‌توان یک «اتفاق ملی» دانست. «اتفاق» به هر دو معنی. هم به معنی «اتحاد و هم‌دلی» و همان که رئیس‌جمهوری از آن با عنوان «وفاق» یاد می‌کند و هم به معنی «رخداد». هرچند نمی‌توان گفت این رخداد بی‌سابقه است چون پس از دوم خرداد 1376 که سیدمحمد خاتمی رئیس وقت مجلس را در انتخابات شکست داد نیز مجلس پنجم به تمام وزیران پیشنهادی رأی داده بود اما باز از حیث شمار آرای وزیران پیشنهادی در مواردی بی‌سابقه و رکوردی است در جمهوری اسلامی.

اتفاق دیروز در مجلس شورای اسلامی را هنگامی می‌توان بهتر ارزیابی کرد که در نظر داشته باشیم رئیس این مجلس در انتخابات اخیر در قامت رقیب رئیس‌جمهوری ظاهر شده بود و می‌دانیم رئیس مجلس برآیند اکثریت نمایندگان است و از جانب دیگر خود این مجلس برآمده مشارکتی حداقلی است و از این منظر بیم آن می‌رفت که در تقابل نمایندگان اقلیت با رئیس‌جمهوری که بخشی از رأی نداده‌ها هم به او تمایل دارند یا او درصدد جلب نظر آنان است نتیجه دیگری رقم خورَد.

مهمترین انتظار از مجلس که خوشبختانه محقق شد این بود که به تمام 19 نفر رای دهند نه آنکه توافقی‌ها را حفظ کنند و مطلوب‌تر‌ها مانند ظفرقندی (بهداشت)، میدری (کار)، فرزانه صادق (راه وشهرسازی) و همتی (اقتصاد) را بیندازند. چراکه این رفتار حس بدی به پزشکیان می‌داد و اگر قبل‌تر توافقی صورت پذیرفته بود غش در معامله تلقی می‌شد و چه بسا نزد دوستان و نزدیکان شماتت می‌شد که امتیاز دادید و از برخی سنجه‌ها و معیارها کوتاه آمدید اما وفا نکردند و همین جفا او را برنجاند.

همچنین نباید فراموش کنیم چند ماه قبل و پیش از سانحه سقوط بالگرد در ورزقان شخص دکتر پزشکیان به عنوان نماینده تبریز و فراکسیون میانه‌روهای مجلس در ابقای محمدباقر قالیباف در مقابل رادیکال‌های مجلس نقش داشتند و طبعا این انتظار وجود داشت که پاسخ آن حسن نیت را هم دریافت کند و این اتفاق هم به نیکوترین وجه رخ داد و بی‌دلیل نبود که مسعود پزشکیان در اولین توئیت بعد از رأی اعتماد تصویری از خود به اتفاق رئیسان مجلس و قوه قضائیه منتشر کرد و به بهانه نفر سوم یادآوری مصاحبه آقای محسنی اژه‌ای در 15 تیر و مرحلۀ دوم انتخابات خالی از لطف نیست.

چون صحبت از وفاق و اتفاق و هم دلی است چندان ضرورتی به این یادآوری نیست که موقعیت جبهه پایداری در ساختار سیاسی به شدت تضعیف شده آن‌قدر که در بهمن‌ماه چه آرزوها در سر می‌پروراندند و حالا در دو قوه چه موقعیتی دارند. شگفتی بیشتر اینکه برخی تا آخرین ساعات اصرار داشتند چند تن از وزیران رأی نخواهند آورد و مشخصاً روزنامه‌ای که پیش تر اخبار فردا را منتشر می‌کرد خواسته یا پیش‌بینی کرده بود آنان که «زاویه‌دار»‌ها لقب داده بود حذف خواهند شد و حالا این پرسش شکل گرفته بازی دیگر بازی آنها نیست یا بازی در ساعات اخر با نطق پزشکیان تغییر کرد؟

از این روست که تعبیر «هنر پزشکیان» را به کار می‌بریم اما آن را کافی نمی‌دانیم و به خاطر همین کنار آن «همراهی مجلس» را آورده‌ایم. تا اینجا دو هدف افزایش نرخ مشارکت و به حاشیه راندن رادیکال‌های عیب جو که هنری ندارند جز کاویدن گذشته و عقاید محقق شده و امیدواریم پرونده واداشتن افراد به اقرار علیه خود هم که درباره دو وزیر پیشنهادی در کمیسیون‌ها از برخی نمایندگان سر زد، برای همیشه بسته شود اما هدف مهمتر بهبود اوضاع اقتصادی و معیشتی و احیای امید و حفظ سرمایه‌های اجتماعی است.

قابل پیش‌بینی است که رسانه‌های فارسی‌زبان خارج از کشور اشارات و ارجاعات رئیس‌جمهور پزشکیان به رهبری را برجسته و نقش مجلس در تصمیم‌گیری را کم‌رنگ جلوه دهند اما باز هم هنر پزشکیان است که توانسته برخی اعتمادهای آسیب‌دیده را ترمیم کند و البته در ادامه باید بکوشد دایره‌ها وسیع‌تر شود تا امکان استفاده از نیروهای بیشتری فراهم آید چراکه در همین معرفی‌ها دریافت چه موانع حقوقی و ساختاری و گاه براساس برداشت‌های مضیق از قانون بر سر استفاده از کارشناسان وجود دارد. حالا مجلس است و نظارت بر عملکردها و ماییم و نقد و پایش از منظر جامعه مدنی. بیشترین خدمت به پزشکیان و دولت او همین است که آنچه بر سر آنها پیمان بسته شده پیگیری شود.