تفال به دیوان حافظ شیرازی در شب یلدا و نوروز
حافظ شیرازی، شاعر بزرگ قرن هشتم هجری، یکی از چهرههای درخشان ادبیات فارسی است که نامش فراتر از زمان و مکان، در فرهنگ ایرانیان جریان دارد. خواجه شمسالدین محمد حافظ، متولد شیراز، در طول عمر خود دیوانی پدید آورد که سرشار از عرفان، عشق، خداجویی، حکمت و نکتهپردازیهای لطیف است.
حافظ شیرازی، شاعر بزرگ قرن هشتم هجری، یکی از چهرههای درخشان ادبیات فارسی است که نامش فراتر از زمان و مکان، در فرهنگ ایرانیان جریان دارد. خواجه شمسالدین محمد حافظ، متولد شیراز، در طول عمر خود دیوانی پدید آورد که سرشار از عرفان، عشق، خداجویی، حکمت و نکتهپردازیهای لطیف است.
شعر او نهتنها یک اثر ادبی، بلکه آینهای برای درک زندگی، امید، عشق و حقطلبی است. رمز ماندگاری حافظ در موسیقایی بودن زبان، عمق مفاهیم و نگاه چندلایه او به جهان نهفته است؛ بهگونهای که هرکس بنا به حال و روز خود برداشتی تازه از ابیات حافظ پیدا میکند.
همین ویژگی سبب شده که دیوان حافظ به کتابی تبدیل شود که مردم برای گره گشایی و الهام گرفتن از آن فال حافظ بگیرند.
جایگاه حافظ در فرهنگ ایرانی
حافظ تنها یک شاعر نیست؛ او نماد خرد و عشق ایرانی است. بسیاری معتقدند که زبان حافظ زبانی رمزآلود است؛ گویی با هر خوانش جان تازهای میگیرد و معنا میزاید. بسیاری از بزرگان و اندیشمندان جهان، از گوته آلمانی تا ادوارد براون انگلیسی، حافظ را ستودهاند و شعر او را درخشانترین بخش ادبیات مشرقزمین دانستهاند.
در ایران، کمتر خانهای پیدا میشود که دیوان حافظ در میان کتابها نباشد. دیوان او نهتنها برای مطالعه ادبی، که برای امید گرفتن، تسلی یافتن، تصمیمگیری، یا حتی دانستن سرنوشت آینده مورد استفاده قرار میگیرد.
فال گرفتن از دیوان حافظ
فال حافظ یک سنت دیرینه در فرهنگ ایران است. مردم باور دارند که حافظ لسانالغیب است؛ یعنی سخنگوی غیب و آگاه از رازهای دل. بسیاری هنگام تصمیمگیری، ازدواج، سفر یا آغاز راهی تازه دیوان حافظ را میگشایند و با نیتی در دل بیتهایی را میخوانند تا پاسخ خود را در دل اشعار شاعر بیابند.
رسم فال گرفتن به این شکل است که ابتدا نیت میکنند، چشم بر کلام حافظ میبندند و با توکل به خدا کتاب را میگشایند و شعری را میخوانند. در بسیاری از خانوادهها فردی مسلط به شعر و معانی آن فال را تفسیر میکند تا حال و مقصود شعر روشنتر شود. این کار نهتنها جنبه خرافی ندارد، بلکه نوعی گفتوگو با حکمت و ادبیات است؛ لحظهای برای درنگ در زندگی، مرور امیدها و شنیدن صدای گذشته.
فال حافظ در شب یلدا
شب یلدا، بلندترین شب سال، یکی از مهمترین شبهای باستانی ایران است. در این شب خانوادهها گرد هم میآیند، حافظ خوانی میکنند، از خاطرات تلخ و شیرین سال گذشته میگویند و با فال حافظ شب یلدا برای آغاز روشنایی زمستان امید میگیرند.
رسم فال در یلدا بهگونهای است که پس از خوردن هندوانه، انار و آجیل شبچله، شمعها روشن میشود و بزرگتر مجلس دیوان حافظ را میگشاید.
همه اعضای خانواده نیت میکنند و به ترتیب فال میگیرند. بسیاری در این شب باور دارند که حافظ پاسخ حال دلشان را می دهد، بهویژه اگر نیتی عاشقانه یا امیدی پنهان در دل باشد. فال حافظ در یلدا نهتنها جنبه تفریح دارد، بلکه پیوندی عمیق با سنت، خانواده و فرهنگ است؛ پیوندی که نسلها را کنار هم نگه داشته و به شب یلدا معنایی روحانی بخشیده است.
فال حافظ در نوروز
نوروز، آغاز سال نو و جشن زایش طبیعت، نیز با شعر حافظ همراه است. در نخستین لحظه تحویل سال، بسیاری از خانوادههای ایرانی دیوان حافظ را بر سفره هفت سین میگذارند. برخی هنگام تحویل سال فال میگیرند تا بدانند سال پیشرو چه رنگ و بویی خواهد داشت.
برخی دیگر نخستین شعر پس از تحویل سال را نشانهای از بخت نیک میدانند. در نوروز، فال حافظ اغلب همراه با شادی، دیدوبازدید و نو شدن دلهاست. فالهای نوروزی معمولاً با نیتهای تازه، برنامههای جدید زندگی، شکر نعمت و آرزوهای روشن انجام میشود. گویی حافظ با کلمات خود به دلها نور و امید میپاشد و انسان را به زندگی عاشقانهتر و معنویتر دعوت میکند.
معنای عرفانی فالگیری
فال حافظ شاید در ظاهر نوعی بازی ادبی باشد اما در باطن فرصتی است برای تأمل در درون. وقتی فال میگیریم، عباراتی میخوانیم که شاید در ظاهر درباره معشوق یا بزم باشد اما در حقیقت پیامهایی درباره آشتی، امید، صبر، توکل و عشق به خدا در دل خود دارد.
حافظ بارها از ریا، زهد فروشی و دنیادوستی انتقاد میکند و انسان را به آزادگی و صداقت فرا میخواند. بنابراین فال گرفتن نوعی همنشینی با اندیشههای اوست؛ فرصتی تا از سطح عبور کنیم و به عمق برویم. زیبایی فال حافظ در این است که هر بیت چند معنا دارد و هرکس چیزی تازه از آن میفهمد. همین چندلایگی است که فال حافظ را منحصر بهفرد کرده است.
حافظ شیرازی، شاعر عشق و عارف روشنبین، قرنهاست که همراه ایرانیان است. فال گرفتن از دیوان او در شب یلدا و نوروز نهتنها یک رسم زیبا، بلکه بخشی از هویت فرهنگی ماست.
در کنار خواندن اشعار دلنشین حافظ، خانوادهها گردهم میآیند، دلها به هم نزدیک میشود و امید به فردا روشنتر. چه زیباتر از اینکه با کلام حافظ سال را به پایان ببریم یا سال نو را آغاز کنیم؛ با شعری که در دلش عشق به زندگی و دعوت به امید نهفته است.