بی‌ستاره‌ترین جشنواره

جشنواره ونیز متاثر از اتفاقات هالیوود و با درخشش لانتیموس به پایان رسید

محمدامین شکاری

مترجم و منتقد سینما

هشتادمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم ونیز در حالی روز 30 آگوست (8شهریورماه) آغاز به کار کرد که سایه سنگین اعتصاب بازیگران و فیلمنامه‌نویسان هالیوود آن را به یک جشنواره خالی از ستاره بدل کرده بود. نبودن بازیگران و ستاره‌های مهم سینما که بسیاری انتظار حضورشان را روی فرش قرمز ونیز می‌کشیدند تا عکس‌های‌شان را در فضای‌مجازی دست‌به‌دست کنند به سادگی به چشم می‌آمد. با وجود اعتصاب بازیگرها، حضور کارگردانان اما بیشتر از گذشته به چشم می‌آمد؛ از وودی آلن، دیوید فینچر و یورگوس لانتیموس گرفته تا ریچارد لینکلیتر، لوک بسون و وس اندرسون به‌نوعی تنور جشنواره ونیز 2023 را داغ نگه داشتند.

شب افتتاحیه

در اولین روز جشنواره همانگونه که اشاره شد نشانه‌های اعتصاب هالیوودی‌ها نمایان شد. تعدادی از داورهای فستیوال ازجمله دیمین شزل، رئیس هیئت‌داوران با پوشیدن تی‌شرت‌هایی مشکی با نوشته‌ای روی آن، از اعتصاب نویسندگان و بازیگران آمریکا حمایت کردند. در کنفرانس مطبوعاتی، دیمین شزل اشاره کرد که تابه‌امروز 121روز است که نویسندگان در هالیوود در اعتصاب به‌سر می‌برند و 48روز است که بازیگران نیز اعتصاب کرده‌اند.

جشنواره با نمایش فیلم ایتالیایی «فرمانده»، ساخته ادواردو دی‌آنجلیس آغازبه‌کار کرد. البته در ابتدا قرار بود فیلم «چلنجرز»، ساخته لوکا گوادانینو جشنواره را کلید بزند که به‌دلیل اعتصاب بازیگران هالیوود اکرانش به تعویق افتاد و به‌طورکلی توسط استودیوی ام‌جی‌ام از جشنواره ونیز بیرون کشیده شد. «فرمانده»، ساخته ادواردو دی‌آنجلیس داستان واقعی «سالواتوره تودارو»، کاپیتان یک زیردریایی ایتالیایی با بازی پیرفرانچسکو فاوینو در جنگ جهانی را روایت می‌کند که یک کشتی تجاری مسلح را غرق می‌کند، اما با این کارش جان ۲۶خدمه آن را نجات می‌دهد. شناور نیروی دریایی درحالی باید به‌مدت سه‌روز روی سطح آب حرکت کند و برای نیرو‌های دشمن قابل مشاهده باشد تا مسافران را به مکان امن ببرد. فیلم که در بخش مسابقه جشنواره نیز حضور داشت از نگاه 10منتقد در وب‌سایت راتن تومیتوز امتیاز ضعیف 30درصد را کسب کرد.

شیرطلای افتخاری

در این دوره یک شیرطلای افتخاری به لیلیانا کاوانی، فیلمساز 90ساله ایتالیایی و دیگر شیرطلای افتخاری به تونی لیانگ، بازیگر 61ساله هنگ‌کنگی اهدا شد که البته جایزه افتخاری اهدایی به لیانگ در بین علاقه‌مندان ایرانی بیشتر مورد توجه قرار گرفت. کاوانی برخلاف لیانگ -چه بین فیلم‌دوست‌های ایرانی، چه در سرتاسر جهان- چهره چندان شناخته‌شده‌ای نیست. لیلیانا کاوانی، سینماگر مربوط به ناحیه شمال مرکزی ایتالیا با نام امیلیا-رومانیا و از نسل فیلمسازان دهه70 ایتالیاست که چهره‌های شناخته‌شده‌تر آنها برناردو برتولوچی، پیر پائولو پازولینی و مارکو بلوکیو هستند. کاوانی شهرت بین‌المللی خود را با فیلم کالت سادومازوخیستی؛ «هتل‌بان شب» (1974)، با بازی درک بوگارد و شارلوت رمپلینگ به‌دست آورد. در مراسم افتتاحیه جشنواره نیز رمپلینگ مسئولیت اهدای جایزه افتخاری کاوانی را برعهده داشت. فیلمساز کهنه‌کار ایتالیایی هنگام دریافت جایزه از اهمیت زنان در سینما صحبت کرد. او اشاره کرد که یکی از معدود زنانی است که این جایزه را دریافت کرده و از جشنواره ونیز بابت این بی‌عدالتی انتقاد کرد.

تونی لیانگ، دیگر برنده جایزه افتخاری این دوره جشنواره، برخلاف کاوانی چهره بسیار شناخته‌شده‌ای در سطح دنیاست. از لیانگ به‌عنوان یکی از مشهورترین و موفق‌ترین بازیگران تاریخ سینمای آسیا یاد می‌شود. فیلم‌های وونگ کار وای، فیلمساز چیره‌دست هنگ‌کنگی همواره از حضور لیانگ در نقش اصلی خود بهره برده‌اند از «روزهای وحشی بودن» و «چانگ‌کینگ اکسپرس» گرفته تا «شادی در کنار هم»، «۲۰۴۶» و شاهکار فراموش‌نشدنی «در حال و هوای عشق» در همگی این فیلم‌ها لیانگ حضوری موثر و پررنگ دارد. این بازیگر توانای هنگ‌کنگی در کنار بازی در دیگر فیلم‌های هنری مطرح کشورش مانند «شهر اندوه»، ساخته هو شیائو-شین به دنیای مارول هم راه پیدا کرده و در فیلم «شانگ چی و افسانه ده‌حلقه» ساخته سال 2021 نیز ایفای نقش کرده است. صحنه اهدای جایزه افتخاری به لیانگ و اشک‌های این بازیگر هنگام دریافت جایزه، یکی از احساسی‌ترین بخش‌های ونیز هشتادم بود که در فضای‌مجازی بسیار دست‌به‌دست شد.

جوایز جشنواره

بهترین کارگردان

شیر نقره‌ای بهترین کارگردان این‌دوره جشنواره به ماتیو گارونه، فیلمساز 56ساله ایتالیایی برای فیلم «من کاپیتان» رسید. این فیلم داستان دو مرد جوان به‌نام‌های سیدو و موسی است که از داکار به اروپا سفر می‌کنند. ماتیو گارونه کار خود را در سینما از اواخر دهه 90 آغاز کرده است. او اولین موفقیت جدی‌اش را در سال 2008 با فیلم «گومورا» تجربه کرد. فیلم‌های «واقعیت» (2012)، «داستان داستان‌ها» (2015) و «داگمن» (2018) سه‌کار موفق متوالی بعدی گارونه بودند که هر سه در بخش مسابقه جشنواره کن حضور پیدا کرده و جوایزی را هم دریافت کردند.

فیلم «من کاپیتان» ماتیو گارونه، تنها فیلم بخش مسابقه اصلی جشنواره بود که توانست بیش‌از یک جایزه اصلی دریافت کند. جایزه بهترین بازیگر نوظهور جشنواره موسوم به مارچلو ماسترویانی فستیوال نیز به سیدو سار، بازیگر این فیلم تعلق گرفت.

بهترین فیلمنامه

جایزه بهترین فیلمنامه جشنواره به پابلو لارائین و گی‌یرمو کالدرون، برای نوشتن فیلمنامه «ال کُنده» رسید. در قصه کوتاه فیلم «ال کُنده» چنین آمده است: آگوستو پینوشه هرگز نمرده بلکه او خون‌آشامی است که پس از 250سال تصمیم می‌گیرد به‌دلیل شرایط پیچیده خانوادگی‌اش و همینطور بدنام‌شدن‌اش، بمیرد. لارائین که به‌واسطه ساخت فیلم‌های «نه» (2012) و «نرودا» (2016)، شناخته‌شده‌ترین چهره سینمای شیلی در این سال‌هاست درباره ساخت فیلم پینوشه گفت: احتمالاً تنها راه ساختن این فیلم، اینگونه بود. اگر فیلم را به‌صورت کمدی نمی‌ساختیم، فیلم به‌سادگی می‌توانست نسبت به آگوستو پینوشه همدلی‌برانگیز باشد.

بهترین بازیگر زن

جایزه بهترین بازیگر زن جشنواره به کیلی اسپینی، هنرپیشه 25ساله آمریکایی برای بازی در فیلم «پریسیلا»، جدیدترین ساخته سوفیا کوپولا رسید. کیلی اسپینی در این فیلم نقش پریسیلا پرسلی، همسر الویس پرسلی را بازی می‌کند. از شناخته‌شده‌ترین کارهای اسپینی در سینما و تلویزیون می‌توان به کارهایی چون «براساس جنسیت»، «اوقات بد در ال‌رویال» و «چگونه پایان می‌پذیرد» اشاره کرد. کیلی اسپینی هنگام دریافت جایزه از پریسیلا پرسلی تشکر کرد و گفت: پریسیلا برای این نقش به من اعتماد کرد و از صداقت او تشکر می‌کنم.

بهترین بازیگر مرد

جایزه بهترین بازیگر مرد این دوره جشنواره به پیتر سارسگارد، برای بازی در درام آمریکایی-مکزیکی «حافظه»، ساخته میشل فرانکو رسید. فیلم داستان سیلویا با بازی جسیکا چستین، یک مددکار اجتماعی است که زندگی ساده و منظمی دارد. رویارویی غافلگیرکننده سائول (سارسگارد) که از جلسه‌ای در دبیرستان آمده با سیلویا، عمیقاً روی هر دوی آنها تاثیر می‌گذارد زیرا دری به روی گذشته آنها باز می‌شود.

جایزه بزرگ هیئت‌داوران

جایزه بزرگ هیئت‌داوران این دوره جشنواره به فیلم «شیطان وجود ندارد»، ساخته ریوسوکی هاماگوچی رسید. هاماگوچی، چهره شناخته‌شده این سال‌های سینمای ژاپن، فارغ‌التحصیل دانشگاه هنرهای زیبا و موسیقی توکیو است. او در سال 2021 با ساخت فیلم «ماشین من را بران» نامش را بیش‌ازپیش برسر زبان‌ها انداخت به‌طوری‌که توانست نامزد اسکار بهترین کارگردانی هم شود و لقب سومین کارگردان تاریخ سینمای ژاپن را که توانست به این مهم دست پیدا کند، از آن خود کرد. هاماگوچی خودش را به‌عنوان یک خوره‌فیلم معرفی می‌کند و می‌گوید، عاشق سینمای آمریکاست و تحت‌تاثیر جان کاساویتس، فیلمساز سرشناس سینماست. این کارگردان ژاپنی ابتدا قصد داشت فیلم «شیطان وجود ندارد» را به‌صورت یک فیلم کوتاه بسازد، اما بعداً تصمیم خود را عوض کرد و فیلم را به‌صورت یک کار بلند درآورد. «شیطان وجود ندارد» در وب‌سایت راتن تومیتوز، از میان نقد 15منتقد، امتیاز 93درصد را دریافت کرده است.

جایزه ویژه هیئت‌داوران

جایزه ویژه هیئت‌داوران به فیلم «مرز سبز»، ساخته آگنیشکا هولاند، کارگردان و فیلمنامه‌نویس لهستانی رسید. هولاند کار خود در سینما را با دستیاری کشیشتف زانوسی و آندره وایدا آغاز کرد. درام ضدجنگ «اروپا اروپا» (1990) و درام فانتزی «باغ مخفی» (1993)، دو تا از شناخته‌شده‌ترین کارهای این فیلمساز لهستانی هستند. داستان «مرز سبز» در جنگل‌های گول‌زننده و باتلاقی می‌گذرد؛ جنگل‌هایی که به‌اصطلاح مرز سبز میان کشورهای بلاروس و لهستان را تشکیل می‌دهند. در اینجا پناهندگانی از خاورمیانه و آفریقا که تلاش می‌کنند خود را به اتحادیه اروپا برسانند، گرفتار بحران سیاسی هستند؛ بحرانی که توسط الکساندر لوکاشنکو، رئیس‌جمهور بلاروس کلید خورده است. پناهجویان با تبلیغاتی که به آنها وعده عبور آسان به اتحادیه اروپا داده شده است، به سمت مرز می‌روند.

شیرطلای بهترین فیلم

جایزه شیرطلایی جشنواره بالاترین جایزه فستیوال نیز به فیلم «بیچارگان»، ساخته یورگوس لانتیموس رسید. «بیچارگان»، کمدی سیاه فانتزی به کارگردانی لانتیموس، با فیلمنامه‌ای از تونی مک ناماراست که براساس رمانی به‌همین‌نام نوشته سال 1992 آلاسدایر گری ساخته شده است. این فیلم که تعدادی از منتقدان از آن به‌عنوان بهترین فیلم کارنامه کاری لانتیموس یاد کرده‌اند، از حضور سه‌بازیگر مطرح سینما یعنی اما استون، مارک رافلو و ویلم دفو بهره می‌برد. «بیچارگان» درباره یک زن جوان به‌نام بلاست که پس از خودکشی توسط دانشمند و سرپرست‌اش، دکتر گادوین باکستر به زندگی بازگردانده می‌شود. بلا از مرگ بازگشته حالا مشتاق است تا مثل یک کودک در مورد دنیای اطراف خود بیاموزد اما باکستر او را تحت‌نظارت خود گرفته است. بلا که تشنه‌ اکتشاف است، با دانکن ودربرن، یک وکیل فاسد و بدجنس فرار و سفر خودشناسی و اکتشافی‌اش را آغاز می‌کند.

لانتیموس هنگام دریافت جایزه از اما استون تشکر کرد و گفت، فیلم بدون موجود باورنکردنی‌ای به‌نام اما استون که به‌دلیل اعتصاب به ونیز نیامده، اصلاً وجود خارجی ندارد.

جالب است بدانیم مراحل توسعه این فیلم از اواخر دهه دوهزار آغاز شد، آن‌هم زمانی که لانتیموس با آلاسدایر گری در خانه این نویسنده در اسکاتلند دیدار و حق ساخت فیلم را از روی داستان این‌نویسنده خریداری کرد. بااین‌حال فیلم در یک برزخ توسعه قرار گرفت به‌طوری‌که لانتیموس فیلم‌های دیگری را تولید کرد تا سرانجام بعد از پروژه «سوگلی»، به ساخت این فیلم پرداخت. «بیچارگان» که توانست شنبه‌شب، 9سپتامبر (18شهریورماه) جایزه اصلی جشنواره را دریافت کند، پیش از آغاز فستیوال هم یکی از شانس‌های اصلی جایزه اول جشنواره به‌شمار می‌آمد. فیلم در وب‌سایت راتن تومیتوز از تعداد 48نقد، امتیاز عالی 98درصد را دریافت کرده است. استفانی زاخارک، منتقد مجله تایم نوشت: بهترین فیلم لانتیموس تابه‌امروز که فیلمی عجیب و پرزرق و برق است. پیتر بردشاو، منتقد گاردین هم فیلم تازه لانتیموس را یک طنز حماسی هنرمندانه خواند و بازی اما استون -ستاره فیلم- را ستایش کرد.

دیمین شزل، کارگردان جوان آمریکایی برنده جایزه اسکار، ریاست هیئت‌داوران این دوره جشنواره را برعهده داشت. در این هیئت، نام‌های بزرگ دیگری چون جین کمپیون، فیلمساز سرشناس نیوزلندی برنده جوایز اسکار و جشنواره کن، همینطور مارتین مک‌دونا، نمایشنامه‌نویس و فیلمساز ایرلندی-بریتانیایی و میا هانسن-لووه، کارگردان فرانسوی نیز دیده می‌شد.

چهره‌ها

لوک بسون

یکی از سینماگرهای شاخص حاضر در فستیوال امسال، لوک بسون بود که با جدیدترین ساخته‌اش با نام «داگمن» به جشنواره ونیز هشتادم آمد. بسون در حالی روز پنجشنبه 31 آگوست پا به ونیز گذاشت که دوماه از رد درخواست دادگاه تجدیدنظر فرانسه برای بازگشایی پرونده تجاوز جنسی علیه او می‌گذشت و این کارگردان دوباره بعد از سال‌ها به کانون توجه برگشت. بسون طی این سال‌ها همیشه این اتهام را رد کرده بود، اتهامی که داشت از او یک چهره منحوس در صنعت سینما می‌ساخت. فیلمساز سرشناس فرانسوی هنگام صحبت با خبرنگاران قبل از نمایش فیلمش در ونیز اصلاً به این پرونده اشاره‌ای نکرد. بااین‌حال او به‌طور مفصل و طولانی در مورد منبع الهامش برای ساخت این فیلم و روند کارش صحبت کرد. بسون فرانسوی که مورد تشویق بسیاری از خبرنگاران قرار گرفت، گفت: «تنها دو چیزی که می‌تواند شما را نجات دهد؛ عشق و هنر است، پول این کار را نمی‌کند. وقتی شما این‌دو را داشته باشید خوش‌شانس هستید.»

در فیلم «داگمن»، کالب لندری جونز در نقش یک شخص علاقه‌مند به سگ که در کودکی مورد آزارهای شدید قرار گرفته اما به‌سبب علاقه غیرطبیعی‌اش به سگ‌ها نجات یافته است، بازی می‌کند. هنگامی که او پس از یک حادثه خشن توسط پلیس دستگیر می‌شود، شخصیت جونز ازسوی روانپزشک زندان با بازی جوجو تی گیبز ارزیابی می‌شود و او داستان زندگی خود را تعریف می‌کند. فیلم بسون در وب‌سایت راتن تومیتوز، امتیاز 46درصد را از نقد 13منتقد دریافت کرده است.

وودی آلن

وودی آلن امسال با فیلم «سکه شانس» در بخش خارج از مسابقه جشنواره حضور پیدا کرد؛ فیلمی که پیش‌ازاین وودی آلن از آن به‌عنوان آخرین ساخته سینمایی‌اش یاد کرده بود. آلن که این سال‌ها یکی از متهمان اصلی جنبش «من‌هم» بوده به‌طوری‌که دیگر هیچ پخش‌کننده آمریکایی‌ای حاضر به نمایش فیلم‌هایش در آمریکا نیست، در جشنواره ونیز هشتادم شرکت کرد و در کنفرانس مطبوعاتی فیلمش زمان زیادی را به حاشیه‌های این سال‌هایش اختصاص داد. او در کنفرانس مطبوعاتی فیلمش گفت: جنبش «من هم» وضعیت مسخره‌ای پیدا کرده است و دیگر دنبال حل مشکلات زنان نیست. آلن در ادامه اشاره کرد: به‌نظرم هر جنبشی که مثلاً سودی برای زنان داشته، چیز خوبی است، اما وقتی مسخره می‌شود، دیگر مسخره شده است. چیزی که مسخره و خنده‌دار شده این است که دیگر واقعاً این جنبش دنبال یک مسئله فمینیستی یا حل مشکلات زنان نیست. آلن بار دیگر به سابقه خودش اشاره کرد و گفت: من حالا 50فیلم بلند ساخته‌ام. همیشه در فیلم‌هایم نقش‌های خوبی برای زنان بوده، همیشه در عوامل، زنان بود‌ه‌اند و به‌اندازه مردان حقوق گرفته‌اند. بعد از کار با صدها بازیگر زن، هرگز حتی یک شکایت هم از آنها نداشته‌ام. کارگردان «آنی هال» دوباره مسئله دیلان فارو را پیش کشید و گفت: واکنش من همواره یک چیز است. این اتفاق ازسوی دوسازمان تحقیقاتی اصلی کشور آمریکا مورد تحقیق قرار گرفت و هر دو به این نتیجه رسیدند که این اتهامات بی‌اساس است. اما اینکه این اتهامات همچنان ادامه دارد، باعث می‌شود من فکر کنم مردم از ادامه‌دادنش لذت می‌برند. اینکه چرا لذت می‌برند؟ نمی‌دانم. نمایش فیلم وودی آلن در جشنواره با تحسین منتقدان همراه شد. این فیلم درحال‌حاضر در وب‌سایت راتن تومیتوز امتیاز 89درصد را دریافت کرده است. «سکه شانس»، داستان فانی و ژان است که همه‌چیز را برای اینکه یک زوج ایده‌آل باشند، دارند. آنها در زندگی حرفه‌ای خود در آپارتمانی باشکوه در محله‌های زیبای پاریس زندگی می‌کنند و به‌نظر می‌رسد مانند روز اول عاشق هم هستند. اما زمانی که فانی به‌طور اتفاقی با شخصیت آلن، دوست سابق خود در دبیرستان دیدار می‌کند، واژگون می‌شود. خیلی سریع دوباره همدیگر را می‌بینند و نزدیک و نزدیکتر می‌شوند. قصه به‌نظر به فیلم «امتیاز نهایی»، اثر درخشان آلن شباهت زیادی دارد. کریس ووگنر، منتقد رولینگ استونز در نقد فیلم نوشت: «سکه شانس» به‌ظاهر فیلم کوچک و ساده‌ای است اما برای وودی آلن 87ساله که دارد با زبانی غیر از زبان خودش فیلم‌ می‌سازد، اثری تاثیرگذار است و احتمالاً به‌خوبی فیلم «جاسمین غمگین» است که آلن یک‌دهه‌پیش با حضور کیت بلانشت ساخته بود.

رومن پولانسکی

دیگر چهره مشهور و جنجالی این دوره جشنواره ونیز، رومن پولانسکی، کارگردان کهنه‌کار 90ساله سینما بود که البته از ابتدا مشخص بود به‌دلیل مسائل مربوط به اتهامات تجاوزش، قادر به حضور در شهر ونیز نیست. بااین‌حال انتظار نمی‌رفت فیلم جدید پولانسکی تااین‌اندازه جنجالی شود. فیلم «کاخ» که در همان روزهای اول در بخش خارج از مسابقه به نمایش درآمد، یک فاجعه تمام‌عیار بود یا حداقل منتقدان حاضر در ونیز به ما این حس را القا کردند که یک فاجعه تمام‌عیار رخ داده است. فیلم در وب‌سایت راتن تومیتوز امتیاز نازل صفر را دریافت کرد، امتیازی که به‌نظر دو پیام در آن نهفته بود؛ یکی اینکه آقای پولانسکی دیگر فیلم نساز و دوم اینکه جشنواره‌های سینمایی دیگر فیلمی از این فیلمساز نمایش ندهند. این امتیاز نازل باعث شد آلبرتو باربرا، دبیر جشنواره ونیز هم مجبور به واکنش شود. باربرا گفت: سطح منفی‌گرایی نقدها را درک نمی‌کنم. فیلم خیلی‌ خوبی نیست که اگر بود در بخش «مسابقه» وارد می‌شد. پیش از جشنواره به رومن پولانسکی گفتم که فیلم ضعیفی است، اما با منتقدان موافق نیستم. واکنش‌ها نسبت به او و فیلمش به‌نظرم شخصی و توهین‌آمیز است. می‌دانم که فیلم بی‌نقصی نیست، می‌توانم ضعف‌ها و بخش‌هایی را که جواب نمی‌دهد درک کنم، اما به آن بدی‌ای که منتقدان می‌گویند نیست. فیلم متوسطی است. «کاخ»، فیلم کمدی سیاهی است که داستانش در یک کاخ، در شب سال نوی سال ۱۹۹۹ اتفاق می‌افتد و مهمانان هتل از سراسر جهان به مهمانی شام مجللی می‌آیند، جایی که در جشن اتفاقات غیرمنتظره‌ای رخ می‌دهد.

وس اندرسون

فیلم «داستان شگفت‌انگیز هنری شوگر»، ساخته وس اندرسون در بخش خارج از مسابقه در ونیز به نمایش درآمد و در حاشیه نمایش فیلم، اندرسون جایزه افتخاری «کارتیه» را دریافت کرد. فیلمساز آمریکایی که با اقتباسی از کار رولد دال در ونیز امسال حضور داشت، درباره ویرایش مجدد کتاب‌های رولد دال که این روزها خبرساز شده است، صحبت کرد. او گفت: احتمالاً بدترین آدمی هستم که این سوال را از او می‌پرسید، چراکه اگر از من بپرسید آیا باید به رنوار اجازه داده شود تا دوباره به یکی از آثارش دست ببرد، پاسخ من منفی خواهم داد. چون اثر ساخته شده. من حتی نمی‌خواهم هنرمند کار خود را اصلاح کند. من فکر می‌کنم وقتی اثری ساخته شد، کار دیگر تمام شده است. اندرسون افزود: معتقدم قطعاً ‌‌کسی که نویسنده نیست، نباید کتاب کسی را اصلاح کند. آن نویسنده از دنیا رفته است. «داستان شگفت‌انگیز هنری شوگر»، برگرفته از داستان کوتاهی نوشته رولد دال، با بازی بندیکت کامبربچ، رالف فاینس، دو پاتل و بن کینگزلی است. به‌دلیل همان بحث اعتصاب بازیگرها و فیلمنامه‌نویسان، اندرسون به‌تنهایی به جشنواره ونیز رفت و دیگر بازیگرها او را همراهی نمی‌کردند.

مایکل مان

مایکل مان، کارگردان 80ساله سینما که برای ساخت فیلم‌های مشهوری مثل «مخمصه»، «سارق» و «نفوذی» شناخته می‌شود، امسال با فیلم «فراری» بعد از سال‌ها غیبت دوباره به سینما برگشت. «فراری» که در بخش مسابقه جشنواره حضور داشت موردتوجه منتقدان سینما قرار گرفت. از نکات نمایش فیلم تازه مایکل مان، حضور آدام درایور -ستاره فیلم- در محل برگزاری جشنواره بود که باعث شد توجهات به این اثر بیشتر شود. درایور جزو معدود ستاره‌های مشهور حاضر در فستیوال بود که به‌رغم اعتصاب بازیگرها، در ونیز حاضر شد. جسیکا چستین و مس میکلسن هم از دیگر چهره‌های شناخته‌شده حاضر در جشنواره امسال بودند. «فراری» که براساس کتاب «انزو فراری: مرد و ماشین» ساخته شده است، داستان زندگی انزو فراری با بازی آدام درایور -ثروتمند مشهور ایتالیایی- را روایت می‌کند که با مسائلی چون ورشکستگی، طلاق و تراژدی مرگ پسرش مواجه می‌شود. اوون گلیبرمن فیلم را تجربه‌ای استادانه، هیجان‌انگیز و به‌شدت تیره‌وتار و جذاب توصیف کرد. بسیاری البته به لهجه بد ایتالیایی بازیگرها در فیلم خرده گرفتند و ازاین‌منظر «فراری» را با «خاندان گوچی»، ساخته ریدلی اسکات که اتفاقاً در آن فیلم نیز آدام درایور بازیگر اصلی بود، مقایسه کردند.

دیوید فینچر

یکی از هیجان‌انگیزترین بخش‌های ونیز امسال احتمالاً نمایش فیلم «آدمکش» دیوید فینچر بود. این فیلم از حضور بازیگرانی چون مایکل فاسبندر، تیلدا سوینتون، آرلیس هاوارد، سالا بیکر و سوفی شارلوت بهره می‌برد. پیتبر بردشاو درباره جدیدترین ساخته فینچر نوشت: همه‌چیز در فیلم سینمایی «آدمکش» به‌طرز سرگرم‌کننده‌ای ابزورد است. این یک فیلم مهیج فینچری است که با تعهد به سبک و اصول ازپیش تعیین‌شده کارگردان ساخته شده و ساخت اثر فوق‌العاده و چهره مرموز فاسبندر برای فیلم خیلی مناسب و به‌جاست. اوون گلیبرمن، منتقد ورایتی نیز فیلم «آدمکش» را اثری جذاب خواند و از بازی فاسبندر تجلیل کرد. او فاسبندر را بازیگری عالی برای زندگی در این نقش خواند. فیلم «آدمکش» به سنت فیلم‌های حاضر در جشنواره ونیز، با تشویق ایستاده 5دقیقه‌ای اهالی حاضر در سالن مواجه شد که البته به‌نظر می‌رسید فینچر با این سبک تشویق در ونیز آشنا نبود. کارگردان «باشگاه مشت زنی» از مدت‌زمان طولانی تشویق فیلمش، متحیر و گیج ‌شده بود. به‌نظر می‌رسد باید منتظر درخشش فیلم فینچر در فصل جوایز سینمایی امسال نیز باشیم.

ریچارد لینکلیتر

لینکلیتر، یکی دیگر از چهره‌های سرشناس حاضر در فستیوال امسال بود. کارگردان سه‌گانه عاشقانه «پیش از» با فیلم کمدی اکشن «آدمکش حرفه‌ای»، پا به ونیز هشتادم نهاد. فیلمی که البته همچون آثار پولانسکی، وودی آلن و ویلیام فریدکینِ فقید در بخش خارج از مسابقه به‌نمایش درآمد. «آدمکش حرفه‌ای»، داستان یک افسر پلیس مخفی اهل هیوستون است که به‌عنوان یک قاتل معتمد ظاهر می‌شود تا کسانی را که سعی در استخدام او دارند، دستگیر کند. فیلم تازه لینکلیتر باوجود اینکه خارج از بخش مسابقه قرار داشت، توانست نظر منتقدان را به خود جلب کند. از میان 26نظر ثبت‌شده در وب‌سایت راتن تومیتوز، فیلم امتیاز عالی 100 را دریافت کرده است.