دعوایشان بر سر مقایسه عملکرد دولت‌هاست
غلامعلی جعفرزاده‌ایمن‌آبادی عضو شورای مرکزی حزب اعتدال و توسعه:
غلامعلی جعفرزاده‌ایمن‌آبادی عضو شورای مرکزی حزب اعتدال و توسعه:
غلامعلی جعفرزاده‌ایمن‌آبادی، عضو شورای مرکزی حزب اعتدال و توسعه درباره بحثهایی که بر سر بیانیه پایانی کنگره اعتدال و توسعه رخ داد و حملاتی که به آن شد، گفت‌وگویی با هم‌میهن انجام داده است که در ادامه میآید:
انتشار بیانیه پایانی کنگره حزب توسعه ملی موجب شد که حامیان دولت آن را بیانیه «تبرئه دولت حسن روحانی از مشکلات فعلی» و وضعیت موجود بدانند. به نظر شما چرا این بیانیه این همه با واکنش رسانه‌ها و چهره‌های همسو با دولت ابراهیم رئیسی مواجه شد؟
اصلاً بحث بر سر بیانیه پایانی کنگره حزب اعتدال و توسعه نیست؛ واقعیت امر این است که دولت سیزدهم با آن شعارهای پرطمطراق با بداخلاقیهای انتخاباتی و با برنامه خالصسازی روی کار آمد و تمام شعارهایی که داده است به نتیجه نرسید و در پاسخ‌گویی عاجز است. شیرخشک و دارو و بسیاری از مواد مورد نیاز دیگر به سختی پیدا می‌شود؛ تورم، افزایش بیکاری، تعطیلی کارخانهها، نبودِ مسکن، همه و همه مشکلاتی است که در کشور وجود دارد و از طرفی این مسئولان حاضر نیستند بیایند و بگویند «چون برجام را امضا نکردیم، اوضاع کشور این شده است» یا چون FATF را نپذیرفتند، وضعیت اینگونه آشفته شده است. در آن زمان همین جریان میگفت که بحران‌های موجود در دولت یازدهم و دوازدهم مدیریتی است و حالا که کار دست خودشان است، توپها را در زمین دولت قبل می‌اندازند. البته که این سخنان در جامعه خریدار ندارد؛ تیم رسانه‌ای دولت خیلی بد عمل میکند. خوب است حداقل یک نظرسنجی انجام بدهند و در برابر دولت بگذارند که متوجه شوند، عده‌ای از مردم حرف‌هایشان را قبول ندارند؛ دولت قبل هرچه بود تمام شد و الان باید پرسید شما چه می‌کنید؟ افراد بی‌تجربه که الفبای کار را نمی‌دانند بر مسند نشانده شده‌اند و مضحکه مردم قرار گرفتهاند. بیانیه حزب که منتشر شد، بحث‌های آماری به میان آمد که روابط عمومی حزب پاسخ کاملاً مستندی داده است. عملاً این اتفاق فرافکنی است و دولت سیزدهم حواسش نیست که 60 درصد عمرش تمام شده اما هنوز درگیر بازی‌های سیاسی است. این دولت متاسفانه کارنامه ضعیفی دارد و اگر مشارکت انتخابات 1402 پایین باشد که چنین به نظر می‌رسد؛ بخشی از آن به ناامیدی از دولت رئیسی بازمی‌گردد. از قوه قضائیه باید پرسید که دولت آقای رئیسی چقدر ترکِ فعل داشته است؟ قطعاً اگر بخواهند پاسخ دهند، بسیار زیاد است. چرا مماشات می‌کنند و اقدام نمی‌کنند. تمام اینها به دلیل یکدستی اتفاق افتاده است.
یکی از انتقاداتی که به دولت روحانی شده و البته با تاکیدی که در بیانیه حزب اعتدال و توسعه برای ضرورت دستیابی و بازگشت به آن آمده است و به موجبش به حزب اعتدال و توسعه هم تاخته می‌شود، تلاش برای بازگشت به برجام است؛ به عبارتی آنها می‌گویند که دولت روحانی همه تخم‌مرغ‌ها را در یک سبد گذاشته بود و همه فعالیت‌ها را به مذاکرات گره زده بود؛ و از ظرفیتهای منطقه‌ای استفاده نکرده است بر عکس دولت ابراهیم رئیسی. چقدر چنین حمایتی در بیانیه را ناشی از حضور روحانی در حزب اعتدال و توسعه می‌دانید و چقدر واکنشهای تند با آن به منظور همین نزدیکی حزبی است؟
درباره عملکرد سیاست خارجی دولت‌ها، ارتباط منطقه‌ای فعلی را ببینید؛ بخش عمده این ارتباطات از ضعف است. چین و افغانستان و پاکستان از این ضعف استفاده خود را می‌برند. چنانچه در گزارش‌ها درباره فروش نفت با تخفیف ویژه و فوق‌العاده از سوی ایران به کشورهایی مانند چین سخن به میان آمده است. ترکیه برای ما خط و نشان می‌کشد پس وقتی در ضعف به سر می‌برید چرا نباید پیشنهاد ادامه مسیر سابق که موجب بهبود اوضاع شده بود را داد؟ کدام موفقیت مدنظر این حامیان دولت است. مگر چه گلی به سر مردم زده است. هر چه در حال اتفاق است اصلاً از موضع اقتدار و قدرت نبوده است. اتفاقاً آنچه در زمانِ دولت حسن روحانی رخ داد و آن تلاش‌ها برای مذاکره برجام و احیای آن، کاملاً عزتمندانه بود. درباره سیاست خارجی عده‌ای از مردم از عملکرد دولت رئیسی ناراحتند. آقای رئیسی نباید اطرافیان خودش را باور کند.
درباره برجام هم که گفته می‌شود دولت روحانی همه تخممرغهایش را در یک سبد گذاشته است؛ اتفاقاً باید تاکید کنم که در کنار برجام در دولت روحانی اداره کشور هم اتفاق افتاد و این سخنان سیاه‌نمایی است البته منظورم این نیست که دولت روحانی دولت بی‌نقصی بوده است اما باید پذیرفت که ما باید در واقعیت مشکل‌مان را با دنیا حل کنیم. نمی‌شود که همیشه با همه دنیا مشکل داشته باشیم. یکی از راههای آن برجام است. اجازه احیای آن را ندادند و هزینه‌اش را به مردم تحمیل کردند و حالا باید پاسخگو باشند. آقای روحانی دولت را از آقای احمدی‌نژاد تحویل گرفته بود و باید خرابکاری آن را هم در نظر گرفت. درباره حزب اعتدال و توسعه هم این حمایت به دلیل این است که به نظر مسیری که دولت قبل در حوزه سیاست خارجی پیش رفت، درست بوده است و بر همین اساس آن را پیشنهاد داده‌ایم.
بنابر اتفاقاتی که در کشور افتاده است؛ اگر بخواهید صادقانه به علل و عوامل وضعیت فعلی نگاهی بیندازید، چقدر عملکرد دولت یازدهم و دوازدهم را مؤثر بر آن میبینید؟
قطعاً دولت یازدهم و دوازدهم بی‌نقص نبوده است اما اگر این مساعدت‌ها، همکاری‌ها و چشم‌پوشی‌ها که با دولت سیزدهم اتفاق می‌افتد در دولت روحانی رخ داده بود وضعیت بسیار متفاوت می‌شد. در دولت سیزدهم به‌نوعی می‌توان گفت که بسیاری از حرام‌ها، حلال شد. در دولت حسن روحانی اگر در این همراهی‌ها اتفاقی می‌افتاد، مردم نتیجه‌اش را می‌دیدند، همین برجام که آنها درباره احیایش این همه سروصدا کردند و مانع ایجاد کردند، در دولت سیزدهم با نتایج و آثارش عکس یادگاری می‌اندازند. همه دولت‌ها از اوراق برای تامین مالی استفاده کردند و همه دولت‌ها با بدهکاری دولت قبل روبه‌رو هستند اما دولت سیزدهم در این زمینه بداخلاقی کرد. همین دولت رئیسی برای دولت بعدی بدهی ایجاد میکند اما انگار این دولت بروز این اتفاقات را نمی‌دانسته است و فقط همه مشکلات را به دولت قبل نسبت می‌دهد و واقعیت‌ها را به مردم نمی‌گوید. البته به نظر می‌رسد در بخشی از نهادها سواد کافی را برای تشخیص این موارد ندارند. دولت آقای رئیسی بداخلاقی بسیار داشته است و من آینده روشنی را برای آن نمی‌بینم.
به نظر می‌رسد همه بحث‌های اتفاق‌افتاده بر سر بیانیه حزب اعتدال و توسعه به انتخابات مجلس یازدهم و فعالیت این حزب در این انتخابات بازمی‌گردد. به نظر شما این برداشت چقدر قابل قبول است؟
پیش مردم بروید، این را می‌شنوید که دولت حسن روحانی با همه ضعف‌هایش وضعیت بهتری از این دولت را برای مردم فراهم کرد. بر همین اساس آنها تمایل به بازگشت به شیوه دولت قبل را در فضای جامعه احساس کرده‌اند. در دولت قبل حداقل آن بود که افراد کاربلد و کارشناس حضور داشتند و در این دولت درباره بی‌اطلاعی و بی‌سوادی مسئولان بسیار سخن گفته می‌شود و این تصور به وجود آمده که در انتخابات پیش رو میان بازگشت به اشخاصی با عقبه نزدیکی به دولت قبل و دولت فعلی، احتمال رقابت و تصمیم‌گیری مطرح می‌شود و چون حزب اعتدال و توسعه نزدیک به حسن روحانی است، این تلقی از فعالیت آنها و این بیانیه به وجود آمده است.
