مجری دموکراسی

بازخوانی ماجراهای معاونان سیاسی وزارت کشور از دولت موقت تاکنون

44 سال پس از پایان دوره پهلوی و پیروزی انقلاب، جمهوری اسلامی ایران شاهد برگزاری 36 انتخابات و 3 همه‌پرسی بوده و تا پایان سال جاری، 2 انتخابات دیگر به این لیست اضافه خواهد شد. در روند برگزاری انتخابات‌ها، هرچند برگزارکننده وزارت کشور است، اما مجری اصلی برگزاری هر انتخابات را می‌توان معاونت سیاسی این وزارت‌خانه دانست. به‌همین جهت، می‌توان این معاونت را یکی از کلیدی‌ترین معاونت‌های ساختار قوه مجریه و به‌عبارتی مجری دموکراسی قلمداد کرد؛ جایگاهی که تاکنون 22 نفر در آن قرار گرفته‌اند که آخرین آنها محمدرضا غلامرضا است که این روزها درگیری بالایی با نمایندگان مجلس یازدهم پیدا کرده و برخی نماینده‌ها تهدید کرده‌اند اگر برکنار نشود، وزیر کشور استیضاح خواهد شد. در ادامه نگاهی به فعالیت و سرنوشت 22 نفری که معاون سیاسی وزیر کشور بوده‌اند، خواهیم داشت.

سیدصادق طباطبایی

زمان تصدی‌گری: 57 تا 58 (دولت موقت بازرگان)
وزیر: احمد صدرحاج‌سیدجوادی، هاشم صباغیان

با تشکیل دولت موقت، سخنگوی دولت و معاون سیاسی اجتماعی وزارت کشور بود، در همان مقطع 2 بار مردم پای صندوق رفتند. همه‌پرسی جمهوری اسلامی و انتخابات خبرگان قانون اساسی در دوره حضور او در وزارت کشور برگزار شد. پس از استعفای بازرگان، از آبان 58 تا مرداد 59 سرپرستی نهاد نخست‌وزیری را برعهده گرفت و نامزد اولین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری شد اما رای نیاورد و پس از آن دیگر سمتی در اختیار نداشت. البته پیش از انتخابات ریاست‌جمهوری 88 شایعاتی مبنی بر احتمال کاندیداتوری‌اش به گوش رسید، اما در حد شایعه ماند ولی محسن رضایی، یکی از نامزدهای آن دوره او را به‌عنوان مشاور انتخاب کرد و 5 سال بعد، در 2 اسفند 93 به علت ابتلا به سرطان در آلمان درگذشت.

سید مصطفی میرسلیم

زمان تصدی‌گری: 58 تا 59 (شورای انقلاب) و 60 تا 61 (دولت سوم)

وزیر: هاشمی‌رفسنجانی (سرپرست)، مهدوی‌کنی، ناطق‌نوری

کار را با عضویت در هیئت اجرایی همه‌پرسی جمهوری اسلامی و رئیس ستاد بازرسی انتخابات مجلس خبرگان قانون اساسی شروع کرد. با استعفای دولت موقت، معاون سیاسی اجتماعی وزارت کشور و سرپرست شهربانی کشور شد. در این مدت، همه‌پرسی قانون اساسی و انتخابات‌های ریاست‌جمهوری و مجلس اول برگزار شد. در زمان دولت اول و دوم از سال 59 تا 60 سرپرست بنیاد امور جنگ‌زدگان شد و با آغاز دولت سوم، در سال 60 به معاونت سیاسی اجتماعی وزارت کشور برگشت و حضور مجدد او یک‌سال طول کشید. سپس از سال 61 تا 68 سرپرست نهاد ریاست‌جمهوری بود و از سال 68 تا 72 مشاور رئیس‌جمهور در امور تحقیقات شد. با شروع به کار دولت ششم برای اولین و تنها بار، تجربه وزارت را پیدا کرد و وزیر فرهنگ و ارشاد شد. پس از آن درحالی‌که از سال 75 به عضویت مجمع تشخیص مصلحت نظام درآمده بود، از سال 78 معاونت فرهنگی اجتماعی مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع را برعهده گرفت. تا دهه 90 میرسلیم در این مناصب حضور داشت تا اینکه در سال 96 نامزد انتخابات ریاست‌جمهوری شد، اما رای نیاورد. در سال 99 دومین تجربه انتخاباتی خود را پشت سر گذاشت و برای اولین بار توانست به مجلس راه یابد و اکنون نماینده مجلس و عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام است.

محمدحسین سروالدین

زمان تصدی‌گری: 59 تا 60 (دولت اول، دوم و دولت موقت)
وزیر: محمدرضا مهدوی‌کنی، سیدکمال‌الدین نیک‌روش

با رسیدن بنی‌صدر به ریاست‌جمهوری، او به‌عنوان معاون سیاسی-اجتماعی وارد وزارت کشور شد؛ جایگاهی که در دولت دوم هم در اختیارش بود و طی این مدت 2 انتخابات ریاست‌جمهوری را برگزار کرد. در جریان بمب‌گذاری دفتر نخست‌وزیری در شهریور 60، یکی از افرادی بود که جانباز شد. اما پس از آن، تنها در یک مقطع پست مهم دولتی را در اختیار گرفت که مربوط به دولت دهم بود که سروالدین از سال 88 تا 91 ریاست سازمان سنجش را برعهده داشت اما در سال 91 از این سمت استعفا کرد و راهی دانشگاه آزاد شد تا ریاست دانشگاه آزاد واحد رشت در اختیار او قرار بگیرد.

عباس آخوندی

زمان تصدی‌گری: 61 تا 64 (دولت سوم)
وزیر: علی‌اکبر ناطق‌نوری

کار را با حضور در شورای مرکزی جهاد سازندگی در سال 58 آغاز کرد و در سال 61 معاون سیاسی-اجتماعی وزارت کشور شد و تا پایان دولت سوم این سمت را در اختیار داشت. طی این مدت او 3 انتخابات (خبرگان اول، مجلس دوم، ریاست‌جمهوری چهارم) را برگزار کرد. سپس در سال 65 به بنیاد مسکن رفت و در دومین دوره ریاست‌جمهوری هاشمی، از سال 72 تا 76 وزیر مسکن و شهرسازی شد. بعد از آن، در زمان ریاست علی لاریجانی بر صداوسیما، به مدت یک‌سال از 76 تا 77 قائم‌مقام رئیس صداوسیما بود. پس از آن، آخوندی که مشاور میرحسین موسوی در انتخابات سال 88 بود، در سال 92 به دولت برگشت و وزیر راه و شهرسازی شد و 5 سال این صندلی در اختیارش بود. طی این 5 سال، 3 بار استیضاح شد که هر سه استیضاح رای نیاورد و سرانجام در شهریور 97 از سمت خود استعفا کرد. بعد از آن در سال 97، نامزد رسیدن به صندلی شهرداری تهران بود، اما رقابت را به پیروز حناچی باخت.

سید محمد صدر

زمان تصدی‌گری: 64 تا 68 (دولت چهارم)
وزیر: سیدعلی‌اکبر محتشمی‌پور

کار را از دولت دوم در وزارت‌ امور خارجه با عنوان مدیرکل امور اروپا و آمریکا آغاز کرد. در سال 64 به مدت 4 سال به‌عنوان معاون سیاسی-اجتماعی وزیر کشور منصوب شد و طی این مدت 2 انتخابات مجلس سوم و ریاست‌جمهوری پنجم و همه‌پرسی بازنگری در قانون اساسی را برگزار کرد. پس از آن سمت اجرایی را در اختیار نداشت تا اینکه سیدمحمدخاتمی به ریاست‌جمهوری رسید، او باز هم راهی وزارت امور خارجه شد و این‌بار معاون عربی-آفریقایی شد. این آخرین سمت دولتی صدر بود و پس از این، از سال 96 تا الان عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام است.

محمد عطریانفر

زمان تصدی‌گری: 68 تا 72 (دولت پنجم)
وزیر: عبدالله نوری

پس از انقلاب کار را با حضور در صداوسیما آغاز کرد و در سال 60 با حضور سیدمحمد خاتمی در روزنامه کیهان، راهی این روزنامه شد. در سال 63 به سازمان صنایع ملی رفت و بعد از آن به معاونت صنایع دفاع رسید. از سال 64 وارد وزارت کشور شد و از سال 68 به‌عنوان معاون سیاسی-اجتماعی وزارت کشور منصوب شد و تا سال 72 این سمت در اختیارش بود. در این دوره 3 انتخابات (خبرگان دوم، مجلس چهارم و ریاست‌جمهوری ششم) برگزار شد. در همین مقطع و در سال 71 به‌عنوان سردبیر روزنامه همشهری انتخاب شد؛ جایگاهی که تا سال 82 در اختیارش بود. در سال 78 تنها تجربه کاندیداتوری را تجربه کرد و در انتخابات شورای شهر اول رای آورد و از اردیبهشت 80 تا دی 81 ریاست شورای شهر تهران را برعهده داشت. این آخرین سمت او در جمهوری‌اسلامی بود. اتفاق مهم دیگر پیرامون او، به انتخابات سال 88 برمی‌گردد که در همان روزهای ابتدایی بازداشت و زندانی شد.

علیرضا تابش

زمان تصدی‌گری: 72 تا 76 (دولت ششم)
وزیر: علی محمدبشارتی

در سال‌های جنگ از سال 63 تا 67 استاندار کردستان بود. سپس از سال 68 تا 71 استانداری گیلان را برعهده گرفت و یک سال هم از 71 تا 72 استاندار خوزستان شد. در دومین دوره ریاست‌جمهوری اکبر هاشمی‌رفسنجانی، تجربه جدیدی را دنبال کرد و به‌عنوان معاون سیاسی-اجتماعی وزارت کشور منصوب شد و در همان دوره، دو انتخابات مجلس پنجم و ریاست‌جمهوری هفتم را برگزار کرد. پس از آن از سال 76 به مدت 8 سال سمتی را در اختیار نداشت تا اینکه در سال 84 به‌عنوان رئیس بنیاد مسکن انقلاب اسلامی منصوب شد و تا پایان عمر در این سمت حضور داشت. او در 2 مرداد 1400 به علت ابتلا به بیماری کرونا درگذشت.

سیدمصطفی تاج‌زاده

زمان تصدی‌گری: 76 تا 80 (دولت هفتم)
وزیر: عبدالله نوری، تاج‌زاده (سرپرست)، موسوی‌لاری

فعالیتش پس از انقلاب با حضور در وزارت ارشاد با عنوان مدیرکل مطبوعات و نشریات آغاز شد و پس از آن به مدت 4 سال، در زمانی که سیدمحمد خاتمی وزیر ارشاد بود، از 63 تا 67 معاون بین‌الملل این وزارت‌خانه بود. سپس از سال 71 تا 76 همراه با خاتمی به کتابخانه ملی رفت. پس از دوم‌خرداد76 راهی وزارت کشور شد و به مدت 4 سال معاونت سیاسی را برعهده داشت و در این مدت 4 انتخابات (خبرگان سوم، شورای شهر اول، مجلس ششم، ریاست‌جمهوری هشتم) را برگزار کرد. در همین مقطع، پس از استیضاح عبدالله نوری، به مدت یک ماه سرپرستی این وزارت‌خانه را برعهده داشت. این آخرین پست او در تاریخ جمهوری اسلامی است. پس از سال 84، فعالیت‌های سیاسی‌اش ادامه پیدا کرد و در سال 88 زندانی شد. پس از آزادی از مهمترین فعالیت‎های سیاسی او ثبت‌نام در انتخابات ریاست‌جمهوری 1400 بود که ردصلاحیت شد. او تابستان سال گذشته یک‌بار دیگر بازداشت شد و همچنان زندانی است.

سید مرتضی مبلغ

زمان تصدی‌گری: 80 تا 84 (دولت هشتم)
وزیر: سیدعبدالواحد موسوی‌لاری

مرتضی مبلغ که در سال 78 با عنوان معاون امور اجتماعی و شوراها وارد وزارت کشور شده بود، در سال 80 به معاونت سیاسی نقل مکان کرد و 4 سال این معاونت را در اختیار داشت. طی این مدت 3 انتخابات (شورای شهر دوم، مجلس هفتم، ریاست‌جمهوری نهم) را برگزار کرد تا تنها دوره حضور مدیریتی خود در جمهوری اسلامی را پشت سر بگذارد. پس از پایان دوره ریاست‌جمهوری خاتمی، او دیگر پست اجرایی نداشت و تنها به فعالیت سیاسی پرداخت.

علی جنتی

زمان تصدی‌گری: 84 تا 85 (دولت نهم)
وزیر: مصطفی پورمحمدی

کار را از سال 58 با عضویت در شورای نظارت بر صداوسیما آغاز کرد. در سال 59 به ریاست صداوسیمای خوزستان رسید و 3 سال بعد، استاندار خوزستان شد. در سال 67 رئیس دفتر اکبر هاشمی‌رفسنجانی شد. با رسیدن هاشمی به ریاست‌جمهوری، به خراسان رفت و از سال 68 تا 71 استاندار بود. سپس راهی وزارت ارشاد شد و از 71 تا 77 معاونت بین‌الملل را برعهده داشت. در دوران ریاست‌جمهوری خاتمی، دوران جدیدی از فعالیت را آغاز کرد و از سال 77 تا 84 سفیر ایران در کویت بود. پس از پیروزی احمدی‌نژاد، به ایران برگشت و معاون سیاسی وزیر کشور شد، اما تنها یک‌سال در این جایگاه قرار داشت و با فشارهای واردشده، برکنار شد و یک‌بار دیگر به‌عنوان سفیر به کویت برگشت و تا سال 89 سفیر ماند. پس از بازگشت از کویت، تا سال 92 سمتی نداشت تا اینکه با رسیدن روحانی به ریاست‌جمهوری، وزیر ارشاد شد و تا سال 95 در این وزارت‌خانه حضور داشت و در این سال از سمت خود استعفا کرد. پس از استعفا، او در حال حاضر سمتی را در اختیار ندارد.

سیدمجتبی ثمره هاشمی

زمان تصدی‌گری: 85 تا 86 (دولت نهم)
وزیر: مصطفی پورمحمدی

در زمان سرپرستی او بر استانداری آذربایجان غربی بود که احمدی‌نژاد فرماندار ماکو شد. او که در کارنامه کاری‌اش حضور در پست‌هایی مانند شهردار سنندج، مدیرکل ارزشیابی وزارت امور خارجه و رئیس دانشکده صداوسیما وجود دارد، بلافاصله پس از رسیدن احمدی‌نژاد به ریاست دولت، به‌عنوان مشاور ارشد رئیس‌جمهور منصوب شد؛ جایگاهی که تا سال 92 در اختیارش بود. در این میان، او در سال 85 به مدت یک‌سال معاونت سیاسی وزارت کشور را برعهده داشت و در همین زمان 2 انتخابات (خبرگان چهارم و شورای شهر سوم) را برگزار کرد.

علیرضا افشار

زمان تصدی‌گری: 86 تا 87 (دولت نهم)
وزیر: سیدمهدی هاشمی (سرپرست)

از سال 58 تا 61 عضو شورای مرکزی جهاد سازندگی بود. سپس به سپاه رفت و سخنگوی سپاه شد. در سال 63 به‌عنوان رئیس ستاد کل منصوب و تا سال 66 این سمت را در اختیار داشت. با پایان جنگ و به‌دنبال تشکیل نیروی مقاومت بسیج، او فرمانده این بخش شد و از سال 68 تا 76 این سمت در اختیارش بود. بعد از آن راهی دانشگاه امام‌حسین(ع) شد و تا سال 79 رئیس دانشگاه بود تا اینکه در سال 79 به ستاد کل نیروهای مسلح بازگشت و معاونت فرهنگی و تبلیغات دفاعی ستاد کل را در اختیار داشت و رئیس بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس بود. پس از حضور احمدی‌نژاد در دولت و در سال 86 به معاونت سیاسی وزارت کشور رسید، اما تنها یک‌سال در این جایگاه حضور داشت و در همان مقطع انتخابات مجلس هشتم را برگزار کرد. بعد از آن معاون امور اجتماعی و شوراهای وزیر کشور شد و از سال 87 تا 89 این سمت در اختیارش بود. بعد از آن در دولت احمدی‌نژاد به ریاست مرکز امور اجتماعی وزارت کشور رفت، اما پس از دوره احمدی‌نژاد، سمتی را در اختیار ندارد.

کامران دانشجو

زمان تصدی‌گری: 87 تا 88 (دولت نهم)
وزیر: علی کردان، کامران دانشجو (سرپرست)، سیدمحمدصادق محصولی

پیش از سال 84، سمت‌هایی مانند قائم‌مقام معاونت دانشجویی وزارت علوم و رباست مرکز تحقیقات و طراحی فناوری‌های نوین هوا-فضای وزرات دفاع و پشتیبانی را برعهده داشت. با رسیدن احمدی‌نژاد به ریاست دولت، ابتدا به‌عنوان استاندار تهران منصوب شد و از سال 84 تا 87 در این جایگاه بود. در سال 87 به وزارت کشور رفت و یک‌سال معاونت سیاسی برعهده او بود. البته طی همین مدت، 2 ماه سرپرستی وزارت‌خانه را برعهده داشت. در زمان معاونت سیاسی، پرحاشیه‌ترین انتخابات ریاست‌جمهوری تاریخ ایران را در سال 88 برگزار کرد. در دوره دوم ریاست احمدی‌نژاد بر دولت، دانشجو راهی وزارت علوم شد و به‌عنوان وزیر از سال 88 تا 92 در این سمت حضور داشت اما پس از پایان دوره احمدی‌نژاد، سمتی در اختیارش نیست.

سیدصولت مرتضوی

زمان تصدی‌گری: 88 تا 92 (دولت دهم)
وزیر: مصطفی محمدنجار

او که سوابقی مانند فرمانداری لردگان و فرمانداری بیرجند را در کارنامه داشت، با رسیدن احمدی‌نژاد به ریاست دولت در سال 84 به‌عنوان استاندار خراسان جنوبی منصوب و تا سال 88 این سمت را در اختیار داشت. در سال 88 به وزارت کشور نقل مکان کرد و 4 سال معاون سیاسی وزیر بود. طی این مدت او 3 انتخابات (مجلس نهم، ریاست‌جمهوری یازدهم، شورای شهر چهارم) را برگزار کرد. با پایان دوره احمدی‌نژاد، در انتخابی پرحاشیه در سال 92 شهردار مشهد شد، اما در سال 96 به علت تخلفات صورت‌گرفته، حکم انفصال از خدمت گرفت و این سمت را از دست داد (این حکم در تجدیدنظر لغو شد). در سال 96 ریاست ستاد رئیسی را برعهده داشت و با ناکامی رئیسی، همرا با او به مشهد رفت و تا پائیز 98 مدیرعامل سازمان موقوفات آستان قدس رضوی بود. بعد از آن به بنیاد مستضعفان رفت و رئیس سازمان اموال و املاک این بنیاد شد. با رسیدن ابراهیم رئیسی به ریاست دولت، مرتضوی تا مهر سال 1401 معاون اجرایی و سرپرست نهاد ریاست‌جمهوری بود و پس از آن وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی شد و همچنان در این سمت حضور دارد.

سیدکاظم میرولد

زمان تصدی‌گری: 92 تا 93 (دولت یازدهم)
وزیر: عبدالرضا رحمانی‌فضلی

فعالیت در ساختار جمهوری اسلامی را با معاونت در استانداری‌های کرمانشاه و هرمزگان آغاز کرد. در سال 64 و در دوره‌ای که محتشمی‌پور وزیر کشور بود، به‌عنوان استاندار ایلام منصوب شد و 3 سال این سمت را در اختیار داشت. در سال 67 برای حضور در مجلس استانداری را رها کرد و در دوره‌های سوم و چهارم نماینده ملایر در مجلس بود. با رسیدن خاتمی به ریاست‌جمهوری از سال 76 تا 83 رئیس دیوان محاسبات کشور شد، اما در دوره احمدی‌نژاد سمتی در اختیار او نبود تا اینکه روحانی رئیس‌جمهور شد. در سال 92 به وزارت کشور رفت و معاون سیاسی شد اما تنها یک‌سال در این سمت حضور داشت و به علت بازنشستگی، از سمت خود استعفا کرد و اکنون رئیس هیئت‌مدیره یکی از بانک‌های خصوصی است.

حسینعلی امیری (سرپرست)

زمان تصدی‌گری: 93 (دولت یازدهم)
وزیر: عبدالرضا رحمانی‌فضلی

سابقه‌ای طولانی در قوه قضائیه در کارنامه دارد که از مهم‌ترین آنها می‌توان به ریاست کل دادگستری استان فارس اشاره کرد. او در سال 83 معاون رئیس قوه قضائیه و رئیس سازمان ثبت اسناد و املاک کشور شد و 3 سال در این سمت حضور داشت. سپس در سال 86 به‌عنوان یکی از حقوق‌دانان شورای نگهبان معرفی و 6 سال در این شورا بود. با رسیدن حسن روحانی به ریاست‌جمهوری، برای اولین بار راهی دولت شد و از سال 92 تا 95 قائم‌مقام وزیر کشور و سخنگوی این وزارت‌خانه بود. در این مدت پس از استعفا، میرولد، به مدت 3 ماه سرپرستی معاونت سیاسی وزارت کشور را برعهده داشت. سپس در سال 95 حکم جدیدی گرفت و معاون رئیس‌جمهور در امور مجلس شد و تا سال 1400 در این سمت حضور داشت. این آخرین جایگاه او در ساختار جمهوری اسلامی است.

محمدحسین مقیمی

زمان تصدی‌گری: 93 تا 95 (دولت یازدهم)
وزیر: عبدالرضا رحمانی فضلی

از سال 58 به‌عنوان شهردار خمین فعالیت خود را آغاز کرد. در سال 65 معاون وزیر معادن و فلزات شد؛ جایگاهی که تا سال 72 در اختیارش بود. در دومین دوره ریاست‌جمهوری هاشمی، از 72 تا 76 استاندار خوزستان شد. با حضور خاتمی در ریاست‌جمهوری، از سال 76 به مدت 4 سال استاندار کرمانشاه شد و سپس در دومین دوره دولت خاتمی به وزارت کشور رفت و معاونت عمرانی این وزارت‌خانه را برعهده گرفت، البته حضور در این معاونت تنها یک‌سال طول کشید. در سال 81 به‌مدت 4 ماه سرپرست شهرداری تهران شد و سپس به‌عنوان نماینده به مجلس هفتم رفت. از پایان دوره مجلس هفتم در سال 87 سمتی مهم را در اختیار نداشت تا حسن روحانی رئیس‌جمهور شد. با حضور روحانی او ابتدا از سال 92 تا 93 استاندار مرکزی شد و سپس در سال 93 یک‌بار دیگر به وزارت کشور برگشت و این‌بار معاون سیاسی شد. در زمان معاونت او 2 انتخابات مجلس دهم و خبرگان پنجم برگزار شد و سپس چهارمین تجربه استانداری را با استانداری تهران آغاز کرد، اما یک‌سال بعد به علت بازنشستگی، این سمت را از دست داد.

علی‌اصغر احمدی

زمان تصدی‌گری: 95 تا 96 (دولت یازدهم)
وزیر: عبدالرضا رحمانی‌فضلی

نماینده پنجمین دوره مجلس، پس از پایان تنها حضورش در قوه مقننه، در سال 79 با تشکیل استان گلستان به مدت یک‌سال استاندار بود. در سال 80 راهی وزارت کشور شد. 5 سال در این وزارت‌خانه ابتدا به‌عنوان معاون امنیتی و انتظامی و سپس با عنوان معاون بین‌المللی و امور اقتصادی استان‌ها مشغول به کار بود، اما از سال 85 تا آغاز دوره ریاست‌جمهوری روحانی سمتی در اختیار نداشت. در سال 92 معاون هماهنگی و پیگیری معاون امور اجرایی رئیس‌جمهور شد و بعد از آن در سال 95 باز هم به وزارت کشور برگشت و این‌بار معاون سیاسی شد تا دو انتخابات ریاست‌جمهوری دوازدهم و شورای شهر پنجم را برگزار کند. یک سال بعد و در دومین دوره ریاست‌جمهوری روحانی باز هم به دولت برگشت و از سال 96 تا 1400 معاون هماهنگی و پیگیری امور استان‌های دفتر رئیس‌جمهوری بود. این آخرین سمت احمدی در ساختار جمهوری اسلامی است.

اسماعیل جبارزاده

زمان تصدی‌گری: 96 تا 97 (دولت دوازدهم)
وزیر: عبدالرضا رحمانی‌فضلی

او که فعالیت در ساختار قدرت را با نمایندگی در مجلس آغاز کرده بود، طی سال‌های 71 تا 87 نماینده دوره‌های چهارم تا هفتم مجلس بود. در دوره احمدی‌نژاد سمتی را در اختیار نداشت تا اینکه حسن روحانی رئیس‌جمهور شد و جبارزاده به استانداری آذربایجان شرقی رسید. او از سال 92 تا 96 این سمت را در اختیار داشت اما با آغاز دوره دوم ریاست‌جمهوری روحانی، راهی وزارت کشور شد و به مدت یک‌سال معاونت سیاسی را برعهده داشت اما در سال 97 به علت بازنشستگی این سمت را از دست داد و در 17 بهمن 1400 به‌علت ایست قلبی درگذشت.

جمال عرف

زمان تصدی‌گری: 97 تا 1400 (دولت دوازدهم)
وزیر: عبدالرضا رحمانی‌فضلی

درحالی سال 97 به وزارت کشور رفت و تا سال 1400 معاونت سیاسی را در اختیار داشت که پیش از این چهره چندان شناخته‌شده‌ای در عرصه مدیریت اجرایی به شمار نمی‌رفت. در کارنامه کاری او پیش از حضور در دولت روحانی، ریاست مرکز بررسی‌های استراتژیک امنیت ملی و عضویت در کمیسیون سیاسی، دفاعی و امنیتی دبیرخانه مجمع تشخیص مصلحت نظام دیده می‌شود. در دوران حضور او در معاونت سیاسی، 3 انتخابات مجلس یازدهم، ریاست‌جمهوری سیزدهم، شورای شهر ششم برگزار شد و پس از سال 1400، دیگر سمتی در اختیار ندارد.

محمدباقر خرمشاد

زمان تصدی‌گری: 1400 تا 1401 (دولت سیزدهم)
وزیر: احمد وحیدی

از دوره ریاست‌جمهوری احمدی‌نژاد وارد عرصه مدیریت شد. از سال 84 تا 88 معاون فرهنگی و اجتماعی وزیر علوم، تحقیقات و فناوری بود و سپس یک‌سال به وزارت خارجه رفت و معاون آموزش و پژوهش وزیر از سال 88 تا 89 شد. بعد از آن راهی وزارت ارشاد شد و سومین پست معاونت خود در دولت احمدی‌نژاد را با عنوان ریاست سازمان فرهنگ و تبلیغات اسلامی دریافت کرد. در دوره ریاست‌جمهوری حسن روحانی از سال 93 تا 1400 دبیر شورای راهبردی روابط خارجی شد و سرانجام با حضور ابراهیم رئیسی، یک‌بار دیگر به دولت برگشت و از سال 1400 تا 1401 معاون سیاسی بود و سال قبل این سمت را از دست داد.

محمدرضا غلامرضا

زمان تصدی‌گری: 1401 تاکنون (دولت سیزدهم)
وزیر: احمد وحیدی

تمام رزومه او پیش از حضور در دولت، امنیتی و نظامی بوده است. در کارنامه کاری غلامرضا آمده است که پیش از سال 1401 مناصبی مانند ریاست اداره اطلاعات استان تهران، معاونت نیروی قدس و معاونت وزارت اطلاعات را برعهده داشته است. او تیر سال 1401 با دریافت حکمی معاون سیاسی وزیر کشور در دولت سیزدهم شد و قرار است دو انتخابات مجلس دوازدهم و خبرگان ششم زیر نظر او برگزار شود.