احمد بیگدلی نماینده خدابنده با تاکید بر افزایش نظارت مجلس: نیازی به پارلمان محلی نیست

برخی از نمایندگان معتقدند که باید به جای قانونگذاری و فربه‌کردن بیش از این قوانین به نظارت بیشتر بپردازند تا مشکلات حوزه انتخابیه حل شده و دیگر نیازی به کمک پارلمان‌های محلی به مجلس حس نشود. احمد بیگدلی، نماینده خدابنده و عضو کمیسیون اجتماعی در مجلس فعال شدن پارلمان‌های محلی برای کمک به مجلس شورای اسلامی را مورد بررسی قرار داد که در زیر می‌خوانید:

*‌با توجه به شرایط اقتصادی، سیاسی و حتی اجتماعی کشور، آیا امکان ایجاد پارلمان‌های محلی وجود دارد؟

این موضوع باید از چند جنبه بررسی شود. ما پارلمان‌های محلی را در قالب شوراهای شهر و روستا داریم و نیازی به ایجاد یک پارلمان جدید نیست. از سوی دیگر این شوراها مختص شهر یا روستا نیست چون شورای استان و شورای عالی استان‌ها هم متشکل از شوراهای شهر و روستا فعال هستند. بنابراین آنها را می‌توان پارلمان‌های محلی محسوب کرد.

*‌بنابراین شما معتقدید که نمی‌توان پارلمان دیگری ایجاد کرد؟

بله. اگر بخواهیم این شرایط را به وجود آوریم با مشکل قانون اساسی روبه‌رو می‌شویم. اصلاً در قانون اساسی دو مجلس در کشور پیش‌بینی نشده است که نمایندگان در پارلمان محلی مسائل حوزه انتخابیه خود را پیگیری کنند و مجلس دیگر قانونگذاری و مباحث ملی را بررسی کند. واقعیت امر این است که نمایندگان بیشتر از دیگر مسئولان در معرض مراجعه مردم قرار دارند. درحالی‌که قانونگذاری و نظارت بر اجرای قانون از جمله مهم‌ترین و اصلی‌ترین وظایف نمایندگان است.

ما نمی‌توانیم خودمان را از دسترس مردم دور کنیم. مردم مشکلات و مسائل خود را با مراجعه به دفتر نمایندگان پیگیری می‌کنند و مطالبات خود را با نمایندگان مطرح می‌کنند. وظیفه پیگیری این مطالبات و مشکلات نیز بر عهده نمایندگان مجلس است. همین پیگیری امور مردم بالای 70درصد انرژی نمایندگان به‌ویژه نمایندگان شهرستان‌ها و شهرهای کوچک را می‌گیرد. درست است که این هم بخشی از وظیفه ماست اما شاید با حضور نمایندگان در صحن مجلس و قانونگذاری تلاقی پیدا کند.

*‌نمایندگان می‌توانند وقت و انرژی بیشتری برای عمل به وظایف خود بگذارند...

بله، حتماً همین‌طور است اما عده‌ای اذیت می‌شوند.

*‌پس شما با ایجاد پارلمان‌های قوی محلی موافق هستید؟

به نظر من ایجاد پارلمان‌های دیگر مشکل را حل نمی‌کند. فکر می‌کنم باید به سمت نظارتی بیشتر در مجلس برویم. چون آنقدر قوانین متعدد در کشور وجود دارد که گاهی موازی‌کاری هم می‌شود. بعضی مواقع نمایندگان حواس‌شان به قوانین سابق نیست و قوانین موازی یا قوانین قبلی دوباره تصویب می‌شود. گاهی هم قوانین ضد و نقیض تصویب می‌شود. البته مجلس دوازدهم می‌خواهد تجمیع قوانین را در دستور کار خود قرار دهد. اگر این تجمیع در این دوره از مجلس در حوزه سلامت، کسب و کار و دیگر حوزه‌ها انجام شود و اصلاحات مورد نیاز صورت گیرد، شاید در مجالس دوره‌های بعد نیازی به قانونگذاری گسترده نباشد و مشکلات به راحتی حل و فصل شود.

*‌به نظر شما این تجمیع قوانین باعث می‌شود که نمایندگان به نظارت بیشتر بپردازند و دیگر نیازی به پارلمان‌های محلی در کنار مجلس شورای اسلامی نباشد؟

اگر به عملکرد مجالس در دیگر کشورها توجه کنید، این حجم از قانونگذاری را در دستور کار خود قرار نمی‌دهند. در حال حاضر مجلس هفته‌ای سه جلسه 4 ساعته مشغول قانونگذاری است. واقعاً مملکت ما به این حجم از قانون نیاز دارد؟ من معتقدم که در مجلس مسیر را اشتباه می‌رویم و بیشتر وقت مجلس به جای نظارت صرف قانونگذاری می‌شود. شاید یکی از آسیب‌های اصلی مجلس هم قانونگذاری بسیار است.

*‌قانونگذاری بیش از حد می‌تواند به قانون‌گریزی و بیشتر شدن مشکلات بینجامد؟ 

برای یک موضوعی 10 قانون وجود دارد. به عنوان مثال حقوق کارمندان دولت را ببینید، بخشی از کارمندان دولت مشمول قانون مدیریت خدمات کشوری، بخش دیگری مشمول قانون خاص و عده‌ای دیگر مشمول قوانین استخدامی دیگر می‌شوند. در این شرایط هر کسی با توجه به قانونی که به نفعش باشد استفاده می‌کند. بنابراین افرادی که مطلع هستند از قوانین به نفع خودشان بهره می‌برند.

این مضراتی دارد و اگر بتوانیم قوانین را تجمیع کرده و هر حوزه یک قانون خاص خود را داشته باشد، تکلیف همه در مقابل قانون روشن می‌شود.  البته این تجمیع قوانین از وظایفی است که بر عهده مجلس گذاشته است. ضمن آنکه بحث نظارتی مجلس نیز قوی‌تر می‌شود و هر چقدر نظارت دقیق‌تر و بیشتر باشد، مشکلات سریع‌تر و آسان‌تر حل می‌شود و کشور به سوی امنیت و ثبات بیشتری پیش می‌رود.