در صدا و سیما چه خبر است؟ نیاز به تغییر و تحول دارید

روزنامه صبح نو در سرمقاله شماره امروز خود با تیتر «در صدا و سیما چه خبر است؟» نوشت: 

این روزها دولتی روی کار آمده که شعارش وفاق ملی است، شعاری که مورد استقبال و پذیرش چهره‌ها و جریان‌های سیاسی نیز قرار گرفته تا با ایجاد همدلی و یک‌صدایی، گسست‌های ایجاد شده در جامعه را ترمیم بخشند. البته مسیر رسیدن به وفاق نیازمند صیانت است، چه از سوی دولت و چه از سوی دیگر نهادها، چهره‌ها و گروه‌های سیاسی تا انحرافی در این مسیر صورت نگیرد.

در این راه، پرهیز از ایجاد فضای چند دستگی و قطبی‌سازی‌های مصنوعی در جامعه بزرگ‌ترین رسالت و اولویت کشور است که اولین گام در این مسیر باید از سوی سیاسیون و اجزای حاکمیت برداشته شود تا این وفاق در جامعه و در میان مردم با مردم و مردم با حاکمیت نیز تسری یابد و ایجاد شود. 

در این میان نقش رسانه ملی پررنگ‌تر از سایر دستگاه‌ها است، به‌ویژه آنکه در سال‌های اخیر آسیب جدی در نظر افکارعمومی به آن وارد شده است. امروز صداوسیما باید پیشرو در مسیر همدلی باشد و در مقام اقناع‌ساز جامعه، به حاکمیت و نظام در پیشبرد سیاست‌هایش کمک کند. رسانه ملی باید از کشمکش‌های داغ سیاسی و ایجاد دودستگی‌هایی که دوره آن تنها در رقابت‌های  انتخاباتی است، پرهیز کند تا پیام یکدستی، انسجام و وحدت کلمه به جامعه مخابره شود و سپس در لایه‌های جامعه همگرایی، انسجام و وحدت شکل ‌گیرد؛ اما متأسفانه صداوسیما هنوز در فضای رقابت‌های انتخاباتی و نزاع‌های رادیکال است. نمونه آن برنامه روز گذشته است که از رسانه ملی پخش شد و جوانی در مناظره سیاسی مدعی شد: «شرم‌مان می‌آید که بگوییم این شخص، رئیس‌جمهور ماست/ می‌گوید ما با آمریکا برادریم؛ بابت این حرف از ملت‌های عرب‌زبان عذرخواهی می‌کنیم.» مجری برنامه نیز به جای نقد ادبیات توهین‌آمیز، با تکرار، آن را برجسته کرد.

‌البته آزادی بیان در صداوسیما جای خوشحالی و مسرت است؛ اما این آزادی بیان باید خط قرمزهایی داشته باشد و با توهین به رئیس‌جمهور و منتخب ملت و یا تحلیل‌های غیر واقعی و فانتزی، به جز قطبی‌سازی نمی‌توان از آن برداشت آزادی و صراحت در گفتار داشت. امروز بر کسی پوشیده نیست که جبهه مقاومت به رهبری ایران، تنها کشوری است که در سایه سکوت و منفعت‌طلبی کشورهای عربی، در برابر رژیم صهیونیستی و حامیانش ایستاده و هزینه‌های زیادی نیز در این مسیر داده است. بنابراین کسانی که باید شرمنده باشند، کشورهای عربی منطقه هستند که با سکوت خفت‌بار، چشم خود را بر فجایع، جنایت و نسل‌کشی رژیم صهیونیستی بسته‌اند. در این میان سخنان اخیر پزشکیان که به نظر یک لغزش زبانی بود و نظر و ایده محوری ایشان نیست، نهایتا می‌توانست مؤدبانه نقد شود و جنبه توهین هم نگیرد که مورد توجه مجری برنامه قرار نگرفت.

‌صداوسیما امروز نیاز به تغییر و تحول دارد و این دستگاه بیش از شخصیت‌ها، گروه‌ها، احزاب و نهادهای دولتی و حاکمیتی باید در راستای سیاست نظام قدم بردارد.

در برنامه‌های انتقادی باید با رعایت شئونات، مراقب بود بر دوقطبی‌های کاذب دامن زده نشود. قطعا معنی همدلی، پرهیز از انتقاد نیست و اتفاقا وفاق یعنی توجه به همه سلیقه‌ها و تفکرات؛ اما باید مراقبت کرد؛ اولا این مسیر یک‌طرفه نباشد و دوما به ضد خود تبدیل نشود.