واکنش به گزارش قطع درختان
در پی انتشار گزارشی با عنوان «بوستان‌های سربریده» در دوازدهم دی‌ماه، شهرداری تهران نسبت به آن واکنش نشان داد. در این جوابیه عنوان شده که گزارش واجد مطالب و محتوای عمدتاً غیردقیق و بعضاً در مغایرت با اصول و راهبردهای حاکم بر حوزه خدمات شهری و محیط‌زیست شهر تهران بوده است. در متن این جوابیه آمده: «علت اصلی خشک‌شدن تعدادی از درختان در سطح بوستان‌های جنگلی و شهری، طغیان آفت سوسک پوست‌خوار است. این حشره یکی از آفات مهم و ثانویه درختان بوده و از سال ۱۳۹۵ طی چندین مرحله به جنگل‌ها و بوستان‌های شهر تهران ازجمله بوستان جنگلی چیتگر حمله کرده و باعث خشک‌شدن تعدادی از درختان شده که با اقدامات کنترلی و پیشگیری ازقبیل (سمپاشی با سموم شیمیایی و روغن‌پاشی تنه درختان – محلول‌پاشی با کودهای شیمیایی و آبیاری درختان ضعیف – نصب تله‌های فرمونی و جذب سوسک پوست‌خوار جهت کاهش جمعیت آفت) تا حدود زیادی این آفت تحت کنترل درآمد ولی به‌دلیل گرم‌شدن هوا، خشکسالی و کمبود منابع آب، مجدداً طغیان کرده و منجر به خشک‌شدن تعدادی دیگر از درختان شده است.
با وجود مشکلات زیاد در امر حفظ و نگهداری جنگل‌ها و بوستان‌های شهری ازقبیل (گرم‌شدن هوا، کاهش منابع آبی، پایان دیرزیستی درختان پهن‌برگ، تراکم درختان، عمق کم خاک زراعی، فقدان سرمای زمستانه و...) اولین و مهمترین اقدام جهت کنترل این آفت، حذف درختان خشک و آلوده بوده و از آنجایی که مالکیت اراضی جنگلی با سازمان جنگل‌ها و منابع‌طبیعی کشور است، صدور مجوز و قطع درختان خشک توسط آن سازمان صورت می‌پذیرد. مزید استحضار در بوستان‌ها نیز باید در صورت بروز هرگونه عوامل خسارت‌زا به درختان ازجمله پایان دیرزیستی درختان پهن‌برگ، آفات و بیماری‌های گیاهی، کوتاهی پیمانکار فضای سبز در امر نگهداشت و... مراتب توسط اداره فضای سبز و کارشناسان گیاه‌پزشکی آن منطقه بررسی و پس از مشخص‌شدن علل خشکیدگی درختان نسبت به ثبت در سامانه نهال، اقدام و با اخذ مجوز لازم از کمیسیون ماده هفت نسبت به حذف درختان آلوده یا خشک مبادرت کنند و جرائم حاصل از قصور در هر یک از پیمان‌ها از پیمانکار نگهداشت کسر شود.
شایان ذکر است باتوجه به زمان مناسب، عملیات به‌زراعی و پیرایش قطعات فضای سبز شامل حذف کنده‌ها، تنه جوش‌ها، پاجوش‌ها و سرشاخه‌های خشک در دستور کار عوامل فضای‌سبز آن منطقه بوده و مقرر شده پس از حذف کنده‌های موجود نسبت به ضدعفونی محل و واکاری آنها با گونه‌های مقاوم به کم‌آبی و سازگار با شرایط اقلیمی آن منطقه اقدام کنند، ازاین‌رو تحقق این مهم به‌صورت مستمر در رصد و پایش کارشناسان این سازمان بوده است.»
