خشم نتانیاهو از نیویورک‌تایمز
بنیامین نتانیاهو، رهبر حزب لیکود، روزنامۀ نیویورک‌تایمز را به دلیل «تلاش برای تضعیف دولت آیندۀ اسرائیل» مورد حملۀ شدید قرار داده است.
بنیامین نتانیاهو، رهبر حزب لیکود، روزنامۀ نیویورک‌تایمز را به دلیل «تلاش برای تضعیف دولت آیندۀ اسرائیل» مورد حملۀ شدید قرار داده است.
به ادعای نتانیاهو، «نیویورک‌تایمز سال‌هاست که ماجرای هولوکاست را در صفحات میانی خود دفن کرده، اما در صفحات نخست خود به اهریمن‌سازی از اسرائیل پرداخته است.»
آنچه سبب خشم نتانیاهو از روزنامۀ نیویورک‌تایمز شده است، انتشار سرمقاله‌ای به امضای سردبیری آن روزنامه در بارۀ دولت آیندۀ اسرائیل است. نیویورک‌تایمز در سرمقالۀ خود نسبت به تهدیدِ «دموکراسی اسرائیلی» و ناممکن شدن راه‌حل دوکشوری برای فیصله دادن به بحران فلسطین در پی تشکیل دولتی با حضور احزاب فوق افراطی در اسرائیل، هشدار داده بود. هشدار مشابهی از سوی توماس فریدمن، ستون‌نویس روزنامۀ نیویورک‌تایمز نیز مطرح شده است. فریدمن معتقد است که با به‌قدرت رسیدن احزاب فوق‌افراطی در اسرائیل، نزاع بین یهودیان و عرب‌ها در داخل اسرائیل و کرانۀ باختری به‌طرز خطرناکی تشدید خواهد شد.
نتانیاهو به‌عنوان رهبر حزب راستگرای لیکود، خود را چهره‌ای «غیرافراطی» و «عملگرا» می‌داند و بر همین اساس به متحدان بین‌المللی و منطقه‌ای اسرائیل وعده داده است که احزاب مذهبی و ملی‌گرای تندرو در کابینۀ آیندۀ خود را کنترل خواهد کرد، به‌طوری‌که مشکلی در روابط فی‌مابین رخ ندهد. این در حالی است که احزاب مذهبی و ملی‌گرای افراطی به این دلیل به حمایت از نخست‌وزیری نتانیاهو برخاسته‌اند که با تشکیل دولتی راستگرا، اغلب خواسته‌های آنان به‌خصوص در مورد کرانۀ باختری رود اردن عملی شود.
در واقع، نتانیاهو برای تشکیل دولت، به احزاب افراطی نیازمندتر است تا احزاب افراطی به او. نتانیاهو دارای سه پروندۀ فساد است و رسیدگی قضایی به آنها، از مدت‌ها پیش به جریان افتاده است. نتانیاهو در سال‌های اخیر تمام مهارت سیاسی خود را به کار گرفته است تا مانع محاکمۀ نهایی و محکومیت خود شود و از همین‌رو، به پیروزی احزاب فوق‌افراطی در انتخابات پارلمانی اسرائیل کمک کرده است تا از طریق آنها، قانون مربوط به تعلیق محاکمۀ خود را در پارلمان به تصویب برساند.
بنابراین، نتانیاهو در همان ابتدای کارش، از نقطه‌نظر منافع شخصی، وامدار احزاب افراطی متحد خود خواهد شد و از این جهت بسیار بعید است که در موقعیت کنترل این احزاب قرار گیرد.
به‌عبارت روشن‌تر، به‌جای آنکه احزاب تندرو تحت کنترل نتانیاهو درآیند، احتمال بیشتر این است که شخص نتانیاهو به‌صورت گروگان آن احزاب درآید. در واقع هیچ دلیل منطقی‌ای در دست نیست که چهره‌های مدعی و دسیسه‌بازی مانند بن‌گویر، اسموتریچ و آریه‌دری، بدون آنکه شانسی برای عملی شدن برنامه‌ها و مطامع سیاسی خود ببینند، به کمک نتانیاهو برای فرار از تلۀ پرونده‌های فساد مالی برآیند.
آنها بدون تردید در ازای چنین کمکِ حیثیت‌سوزی به نتانیاهو، حداقل اجرای بخشی از برنامه‌های اعلام‌شدۀ خود را در دولت آینده مصرانه دنبال می‌کنند و چنانچه نتانیاهو نخواهد به آنها جامۀ‌عمل بپوشاند، آنها هم طبعاً هیچ دلیلی برای نجات نتانیاهو از تعقیب قضایی نخواهند داشت.
بنابراین، ادعای نتانیاهو مبنی بر کنترل احزاب افراطی در دولت آینده، نوعی گزافه‌گویی است و در حقیقت کنترل احزاب افراطی بر او بیشتر خواهد بود. با توجه به این معادله، اگر نتانیاهو درصدد اعمال کنترل بر گروه‌های افراطی داخل کابینۀ خود برآید، به احتمال بسیار با شورش آنان روبه‌رو خواهد شد و دولتش از هم خواهد پاشید، اما اگر تسلیم آنان شود، همان مشکلاتی پیش خواهد آمد که سردبیر روزنامۀ نیویورک‌تایمز فقط به بخش کوچکی از آنها اشاره کرده است.
خلاصه آنکه، اسرائیل با وجود دولتی افراطی، روزهای پرتب‌وتابی در پیش خواهد داشت. به نظر می‌رسد نتانیاهو با آگاهی از این ماجرا، طبق شیوۀ معمول خود می‌کوشد تا عملکرد دولت آتی خود را در پشت هولوکاست و «دموکراسی اسرائیلی» پنهان کند و به‌این‌وسیله رسانه‌های بین‌المللی را از تمرکز بر وقایع اسرائیل دور سازد.
بعید است رسانه‌های جهانی با این حربه، چشم خود را به روی عملکرد دولت آیندۀ اسرائیل ببندند، به همین جهت، نتانیاهو در انتظار وقوع حوادث بسیار دراماتیکی در گوشه‌ای دیگر از خاورمیانه است تا در سایۀ هیاهوی ناشی از آن، دولت خود را از چشم رسانه‌ها و همینطور دولت‌ها دور نگه دارد.
