روز اشک و اعتراض

در نظر نگرفتن شأن این عضو شورای شهر تهران و واکنش به آن باز هم اختلاف بین اصولگرایان بهشت‌نشین را بیش از پیش نمایان کرد و اجبار صورت‎گرفته در انتخاب علیرضا زاکانی به‌عنوان شهردار تهران نیز دوباره و بیش از پیش خودنمایی کرد.

در فایل صوتی که زمان انتخاب شهردار تهران منتشر شده بود، مهدی چمران به صراحت از فشار برای انتخاب علیرضا زاکانی در گفت‎وگو با نرجس سلیمانی گفت و شاید همین امر بود که چمران و سلیمانی به زاکانی رای ندادند. اما در نهایت زاکانی پیروز میدان شد و انتصاباتش هم با مشکلات بسیاری روبه‌رو بود.

یکی از انتصابات او شهردار منطقه ۱۷ است که حالا اعضای شورای شهر تهران ادعا می‌کنند که او با منتقدان کنار نمی‌آید و شأن نمایندگان تهرانی‌ در شورای شهر پایتخت را رعایت نمی‌کند.

انشقاق در شورا با تفکر محفلی

جعفر بندی‌شربیانی در دویست‌وسی‌وچهارمین جلسه شورای شهر تهران در نطق پیش از دستور خود به موضوع عدم همکاری شهرداری منطقه 17 با او معترض شده و گفت: «تمام مکاتبات رسمی و اداری از قبل انجام شده بود اما با دفتر بنده تماس گرفتند و از طرف شهردار این منطقه اعلام کردند ما نیستیم. چون این مسئله پیش از این نیز در زمان سوال اعضا از شهردار در مورد معاهده چین صورت گرفته بود، این پرسش در ذهن بنده شکل گرفت که شاید به این موضوع ارتباط داشته باشد. در این‌باره ابتدا با معاونت برنامه‌ریزی، توسعه سرمایه انسانی و امور شورای شهرداری و سپس معاون اقتصادی و مالی تماس گرفتم و گفتند مشکلی نیست. در مسیر حضور در منطقه ۱۷ متوجه شدم که شهردار حضور ندارد، چیزی آماده نیست و دسترسی‌ها فراهم نشده است.»

او افزود: «مردم آمده بودند اما مشاهده شد که این تصمیم سازمانی بوده و یک رسوایی تاریخی رخ داده و بنده در اتاق نگهبانی با مردم به گفت‌و‌گو پرداختم. سوال اول بنده این است که خط فکری‌ای که می‌گوید با اعضای مخالف برخورد شود از چه طرز تفکری ریشه می‌گیرد؟

به نظرم چنین خط فکری‌ای از تفکر انحصارطلبانه حکایت دارد و تفکر حذفی و قائل به جمع‌های باندی، محفلی و فرقه‌ای است. این تفکر نظارت قانونی شورای شهر را برنمی‌تابد، فاقد دستاورد است و به جای تمرکز بر مدیریت، به خفه کردن صدای منتقدین خود می‌پردازد. فکر می‌کنند با مقایسه خود با دوره 12ساله شهردار اسبق تهران، محبوبیت اجتماعی پیدا می‌کنند و می‌توانند پلکان سیاسی مورد نظر خود را دال رفتن از بهشت به جای دیگر طی کنند.

این فکر محفلی و فرقه‌ای آنقدر متوهم است که  اجازه نمی‎دهد اقراریان در مناطق حضور یابد و با سوده نجفی به‌عنوان فرزند شهید برخورد زننده صورت می‌گیرد. اگر این دو عضو شورای شهر و بنده به او رای نمی‌دادیم، حالا شهردار تهران نبود. به‌عبارتی توهم توطئه آنها را به جایی رساند که آنهایی که او را به شهرداری رسانده‌اند را هم بخشی از جریان می‌داند.»

دوگانه‌سازی انقلابی و غیرانقلابی

این عضو هیئت رئیسه گفت: «این تفکر برای رسیدن به منویات خود از تاکتیک‌هایی استفاده می‌کند. آنها در عرصه رسانه با دوگانه‌سازی انقلابی و غیرانقلابی و متهم کردن افراد به ساختن خوراک برای ایران اینترنشنال آن‌هم خطاب به افرادی مانند دختر حاج قاسم سلیمانی، فرماندهان سابق سپاه و خانواده شهدا، دوگانه جعلی و وحدت‌شکنی برای پوشاندن عملکرد ضعیف، انحصاری و باندی خود ایجاد کردند آن‌هم با تکیه بر امپراطوری رسانه‌ای شهرداری تهران، سعی در تهییج افکار عمومی و جریانات انقلابی، علیه منتقدان در شورای شهر تهران دارند.»

شربیانی به اینکه این تاکتیک از نظارت انداختن شورای شهر تهران است، اشاره کرد و تاکید کرد: «ظاهراً از ابتدا موفق شدند خط تمایزی را در شورای شهر تهران ایجاد کنند. نقطه عطف این برخوردها در جلسه یکشنبه هفته گذشته شورای شهر تهران برای بررسی معاهده چین بود و این روند پیش رفت و تا اضمحلال نقش شورا پیش خواهد رفت.»

او با بیان اینکه بحث و منازعه درباره دستاوردهاست، افزود: «در نگاه خودشان، دستاوردهای بی‌نظیری دارند و از لفظ تاریخی برای آن استفاده می‌کنند درحالی‌که واقعیت این است که این دستاوردسازی‌های جعلی برای کارنامه‌ای معادل هیچ است. این دستاوردسازی‌ها در حوزه‌های دیگر نیز وجود دارد. انتصابات محفلی و به دور از شایستگی در شهرداری و به کار گرفتن انسان‌های کوتاه‌قد و غیرمرتبط به‌عنوان مدیران ارشد شهری باعث به وجود آمدن این شرایط در شهر شده است. اینها دلیل عصبانیت آنهاست. اما دلیل بغض و کینه اینها را بر من که به آنها رأی داده‌ام نمی‌فهمم؛ گزارش توجیهی‌ که روابط عمومی منطقه ۱۷ به دروغ منتشر کرد. پس از پایان دیدار بنده با مردم، برای نماز رفتم فیلمی کودکانه از بنده گرفته و منتشر کردند که این تصاویر نیز برگرفته از همان تصاویر پاچه گلی است.»

شربیانی با اشاره به بی‌آبرو کردن شورای شهر، گفت: «در هیچ دوره‌ای از پنج دوره گذشته و حتی زمانی که شهردار مقتدری حضور نداشته، شورای شهر تهران تا این حد تحقیر نشده و با ایجاد رعب و وحشت، از این دوره به عنوان دوره‌ای خاص یاد خواهد شد. ای کسانی که ما را به تولید خوراک برای ایران اینترنشنال و دشمن محکوم می‌کنید بدانید که ناکارآمدی شهرداری به پای نظام نوشته شده و بیشتر به ضرر جریان انقلاب است.»

جدال در شورای شهر تهران

پس از این نطق مجید باقری، معاون برنامه‌ریزی، توسعه سرمایه انسانی و امور شورای شهرداری تهران اعلام کرد که این یک بیانیه سیاسی است نه نطق و می‌خواهد از سوی شهرداری به آن پاسخ دهد. اما مهدی اقراریان، عضو شورای شهر تهران خطاب به باقری گفت: «اگر باقری صحبت کند ما باید پاسخ دهیم. باید رئیست بیاید و پاسخ بدهد. به زاکانی بگو بیاید.» این صحبت‌ها، پرویز سروری، دیگر عضو شورای شهر تهران و حامی زاکانی را عصبانی کرد. سروری به اقراریان گفت: «بشین سر جایت.» اقراریان هم به او گفت: «من روی صندلی خودم نشسته‌ام.»

در نهایت باقری پشت تریبون قرار گرفت و گفت: «فکر نمی‌کردم که به خاطر اتفاق منطقه 17 یک بیانیه سیاسی خوانده شود. شهرداران مناطق در ساختار سازمانی به انجام ماموریت‌های متنوع پرتعداد ملزم شده‌اند. در طی این دوره مدیریت شهری بارها اعضای شورای شهر تهران بازدیدهایی را از مناطق، سازمان‌ها و شرکت‌ها داشته‌اند اما هیچ مشکلی وجود نداشته همانطور که گفته شد این اتفاق از روی یک لجبازی رخ داده است. همه این دیدارها با حداقل هماهنگی‌ها انجام می‌شود.» ناصر امانی، عضو شورای شهر تهران با عصبانیت خطاب به باقری گفت: «بنده هم دوبار به منطقه 17 رفتم و سیفی، شهردار منطقه حضور پیدا نکرد.»

مهدی اقراریان در ادامه حرف امانی را تائید کرد و گفت: «موارد عنوان‌شده از سوی آقای باقری دروغ است. همانطور که گفته شد زاکانی باید در صحن شورا حاضر و پاسخگو باشد.» علیرضا نادعلی، سخنگوی شورای شهر تهران از سوی دیگرِ این فضای متشنج، اعلام ‌کرد: «جلسه رئیس دارد و رئیس آن آقای چمران است.» جدال برای دقایقی صحن شورای شهر تهران را متشنج کرد.

باقری خطاب به اعضای معترض شورای شهر تهران گفت: «زمان شلوغ‌کاری گذشته است. پاسخ‌های من را بشنوید. اینگونه بازدیدها از یک هفته قبل با شهرداران مناطق، هماهنگ می‌شود. شهرداری منطقه 17 خواهش کرده که ملاقات را به روز دیگری موکول کنند اما این اتفاق نیفتاد.» معاون زاکانی حتی به موضوع دخالت شربیانی در مسائل اجرایی شهرداری منطقه 17 نیز اشاره کرد و گفت: «این تنها یک مورد استثنا بوده و قاعده کاری شهرداری نیست. اینکه عنوان می‌شود شهرداری تهران نظارت‌گریز است به‌هیچ‌عنوان صحت ندارد.»

تنش شورای شهر اشک چمران را درآورد

مهدی چمران، رئیس شورای شهر تهران با بیان اینکه بازدید از مناطق و مجموعه‌های شهرداری در هر ساعتی می‌تواند انجام شود، گفت: «دیشب با شهردار منطقه 17 تماس گرفتم و گفت از پیش مرخصی گرفته و معاون شهرسازی نیز از چند روز پیش بیمار است. شهردار حضور نداشته اما شهرداری بوده و می‌توانستند شرایط را برای عضو شورای شهر تهران فراهم کنند. دوگانگی از زهر کشنده‌تر است و برای آینده شورا و آینده کشور خوب نیست. در دور دوم شوراها از همین انشقاق‌ها استفاده و به دنبال آن مسیر دولت‌ها عوض شد. حالا هم قرار است همین کار را بکنیم؟ من از اعضای مختلف شورای شهر شنیدم گاهی افراد با اعضای شورای شهر تهران همراهی نمی‌کنند و می‌گویند که به ما گفته همراهی نکنید. درست است که از حضور عضو شورا ممانعت نشده اما بی‌حرمتی صورت گرفته است.»

چمران با صدایی پر از بغض و گریه گفت: «خواهش دوستانه و صمیمانه و برادرانه من به‌عنوان کسی که روزهای آخر عمر خود را می‌گذرانم این است که با یکدیگر همدل و همراه باشیم. من دو روز دیگر می‌میرم و بعد از این حسرت می‌خورید که چرا اینگونه رفتار کرده‌اید. این شایسته مردم نیست. فردا گریبان ما را خواهند گرفت اگر حق مردم را ادا نکنیم. چه شورا و چه شهرداری همه در یک قایق هستیم و از هم جدا نیستیم و خلاف کنیم گریبان ما را خواهند گرفت و از ما سوال خواهند کرد.»

پرویز سروری، نائب رئیس شورای شهر تهران تذکر پیش از دستور خود را به تنش به وجود آمده در شورای شهر اختصاص داده و گفت: «مالک اشتر از بازاری می‌گذشت فردی شروع به مسخره و تحقیر مالک اشتر کرد. مردم به او گفتند بدبخت شدی، تو به نزدیک‌ترین فرد به امیرالمومنین توهین کردی. در مسجد مالک اشتر به این فرد گفت که من به این مسجد نیامدم، جز اینکه برای تو طلب بخشش کنم. انسان وقتی نماینده می‌شود چه بخواهد و چه نخواهد و چه سن او کم باشد چه زیاد، پدر مردم می‌شود تا منافع مردم را در نظر داشته باشد و ما باید در مورد سخنان و رفتارمان حساس باشیم.» برخی این صحبت او را به نوعی تهدید پنهان ارزیابی کردند.

با یک لیست به شورا آمدیم

ناصر امانی، عضو منتقد شورای شهر تهران درباره ایجاد دودستگی و تقسیم این شورا به دو گروه انقلابی و غیرانقلابی، به هم‌میهن گفت: «بارها اعلام شده که اختلافات ما سیاسی نیست. نقدهای ‌ما تخصصی است و به‌هیچ‌وجه نگاه سیاسی نداریم. خاستگاه سیاسی منتقد و حامی شهردار در شورای شهر تهران یکی است و همه با یک لیست به شورای شهر آمده‌ایم. اما دیدگاه‌مان نسبت به جایگاه نمایندگی مردم ظاهراً متفاوت است. نحوه تعاملی که مدیران شهرداری با منتقدان دارند، قابل کتمان نیست. همانطور که چمران گفت این روند به نفع مردم و شهر نیست. این طور انگ بزنند که شما خوراک برای ایران‌اینترنشنال تهیه می‌کنید یا حرف‌های ضدانقلاب را می‌زنید و به جبهه انقلاب لطمه وارد می‌کنید، در شأن اعضای این دوره از شورای شهر تهران نیست.»

امانی در پاسخ به این سوال که بعضی از شهرداران مناطق با تخصص و تجربه انتخاب نشدند و اعتراض به انتصابات توسط شورا به دخالت در امور اجرایی تعبیر می‌شود؟ گفت: «دخالت در انتصابات زمانی اتفاق می‌افتد که یک عضو شورای شهر به شهردار دیکته کند یا فشار بیاورد که شخص مورد نظر او را به عنوان شهردار یا مدیر انتخاب کند؛ وقتی شخصی در جایگاهی قرار بگیرد که از لحاظ طبقه‌بندی مشاغل و همچنین با توجه به اساسنامه سازمان‌های شهرداری تهران منطبق بر قانون نباشد.»