روابط آمریکا و کره جنوبی در سایه بحران‌ها
با اعلام ناگهانی وضعیت فوق‌العاده نظامی توسط رئیس‌جمهور کره جنوبی، یون سوک یول، موجی از نگرانی‌ها در ایالات متحده به راه افتاده است.
با اعلام ناگهانی وضعیت فوق‌العاده نظامی توسط رئیس‌جمهور کره جنوبی، یون سوک یول، موجی از نگرانی‌ها در ایالات متحده به راه افتاده است. اگرچه دولت بایدن تأکید کرده که «اتحاد ما با جمهوری کره محکم است»، اما این حادثه چالش‌های جدی برای رابطه واشنگتن و سئول ایجاد کرده است. کورت کمپبل، معاون وزیر امور خارجه ایالات متحده، در اظهاراتی از ثبات این اتحاد سخن گفت، اما در واشنگتن بحث جدی درباره پیامدهای این اقدام یون و تأثیر آن بر اتحاد دوجانبه تقریباً نادیده گرفته شد.
این بی‌توجهی یک اشتباه بزرگ است. ناآرامی‌های سیاسی در کره جنوبی، کشوری که دولت بایدن آن را در قلب راهبرد خود برای اقیانوس هند و اقیانوس آرام قرار داده و متعهد به دفاع از آن است، باید زنگ خطر را در واشنگتن به صدا درآورد. این رویداد نه‌تنها سؤالاتی درباره سلامت اتحاد مطرح می‌کند، بلکه احتمال درگیر شدن نظامی ایالات متحده در شبه‌جزیره کره را بیش از پیش مطرح کرده است.
اتحاد ایالات متحده و کره جنوبی یکی از مهم‌ترین روابط امنیتی واشنگتن است. بیش از ۲۸,۵۰۰ نیروی نظامی ایالات متحده به‌طور دائم در کره جنوبی مستقر هستند و فرماندهی مشترک نیروها توسط یک ژنرال چهارستاره آمریکایی هدایت می‌شود. این اتحاد، که بر پایه اعتماد بالا و ارتباط مداوم شکل گرفته، ایالات متحده را متعهد می‌کند که در صورت حمله به کره جنوبی، از آن دفاع کند.
با این حال، سوءاستفاده یون از قدرت و استیضاح او سوالاتی اساسی را مطرح کرده است. اول، اکنون عدم اطمینان درباره مزایای این اتحاد برای ایالات متحده وجود دارد. دولت بایدن در سال‌های اخیر به کره جنوبی به‌عنوان یک مهره کلیدی در تلاش برای مهار چین نگاه کرده و این کشور را عضوی از ائتلاف جهانی دموکراسی‌ها معرفی کرده است. اما اعلام وضعیت فوق‌العاده و ناآرامی‌های سیاسی ناشی از آن، جایگاه کره جنوبی به‌عنوان یک دموکراسی برجسته را زیر سوال برده است.
جانشین احتمالی یون، لی جائه میونگ، تمایل خود را برای بهبود روابط با چین اعلام کرده است. هرگونه نزدیکی سئول به پکن می‌تواند برنامه‌های نظامی و اقتصادی ایالات متحده در منطقه را به خطر بیندازد؛ از جمله محدود شدن دسترسی‌های نظامی اضطراری آمریکا به پایگاه‌های کره جنوبی یا کاهش همکاری سه‌جانبه با ژاپن.
دوم، وقایع اخیر پیام دولت بایدن مبنی بر «قوی‌تر بودن اتحاد ایالات متحده و کره جنوبی از همیشه» را به چالش کشیده و نگرانی‌هایی درباره آمادگی آن‌ها برای مواجهه با بحران ایجاد کرده است. یون پیش از اعلام وضعیت فوق‌العاده، کاخ سفید یا پنتاگون را مطلع نکرده بود و این اقدام نشان‌دهنده مشکلات جدی در مدیریت ارتباطات در اتحاد است. این نقص می‌توانست پیامدهای خطرناکی داشته باشد، به‌ویژه اگر کره شمالی از این ناآرامی‌ها بهره‌برداری می‌کرد.
در نهایت، اقدام شتاب‌زده یون و خودکشی وزیر دفاع پس از این بحران، سوالاتی درباره قابلیت اطمینان سئول به‌عنوان یک متحد نظامی ایجاد کرده است. اگرچه نیروهای ایالات متحده نقشی در امنیت داخلی کره جنوبی ندارند، اما این ناآرامی‌ها آن‌ها را آسیب‌پذیر کرده است.
گزارش‌هایی وجود دارد که نشان می‌دهد در اکتبر ۲۰۲۴، وزیر دفاع کره جنوبی پهپادهایی را بر فراز قلمرو کره شمالی به پرواز درآورده، با این امید که پاسخی از پیونگ‌یانگ دریافت کند تا بهانه‌ای برای اعلام حکومت نظامی یُون فراهم شود. با این حال، چنین پاسخی از سوی کره شمالی می‌توانست تعهدات دفاعی مشترک میان ایالات متحده و کره جنوبی را فعال کند و به‌طور قطع نیروهای آمریکایی را در معرض خطر قرار دهد.
مقامات آمریکایی اکنون ممکن است این سوال را مطرح کنند که آیا تحرکات سیاسی در حال انجام در کره جنوبی می‌تواند تهدیدات آینده‌ای از نوع درگیری ناخواسته یا گرفتار شدن در جنگی ناگزیر برای ایالات متحده را در پی داشته باشد.
در دوره اول ریاست‌جمهوری، دونالد ترامپ به رابطه ایالات متحده و کره جنوبی انتقاد داشت، اما نگرانی‌های او بیشتر در مورد تقسیم بار هزینه‌ها بود. اکنون که او به کاخ سفید بازمی‌گردد، ترامپ و تیم سیاست خارجی‌اش باید یک پرسش اساسی‌تر را مطرح کنند: با توجه به تغییرات سیاسی و نظامی پس از اعلام حکومت نظامی، آیا این اتحاد همچنان به منافع آمریکا خدمت می‌کند؟
