کووید چین را ول نمی‌کند
کووید چین را ول نمی‌کند
شانگهای، بزرگترین شهر و مرکز مالی چین، از اول آوریل سال جاری تحت قرنطینه شدید قرار گرفته است تا شیوع ویروس کووید-19 مهار شود. اگرچه دولت چین در بازه‌هایی در زمان در نظر داشت که محدودیت‌ها را در این شهر کاهش دهد، اما سایر بخش‌های چین در بازه‌های زمانی متفاوت با محدودیت‌های شدیدی مواجه شدند. گوانگژو (مرکز حمل‌ونقل جنوبی)، سوژو (شهر صنعتی شرقی)، شنژن (مرکز فناوری جنوبی) و ژیامن (یک شهر بندری در جنوب شرقی) همگی در جایگاه بعدی قرار دارند. شاید مهم‌تر از همه، نشانه‌هایی وجود دارد که پکن نیز می‌تواند به‌زودی با قرنطینه مواجه شود.
قرنطینه‌ها فشار را هم بر چین و هم بر اقتصاد جهانی که در دو سال گذشته شاهد اختلالات گسترده زنجیره تامین بوده است، افزایش می‌دهد. برای درک اینکه چرا پکن به این شکل واکنش نشان می‌دهد، ابتدا باید محدودیت‌های منحصربه‌فردی که دولت چین با آن مواجه است را درک کنیم.
محدودیت‌های صفر کووید
ممکن است عجیب به نظر برسد که دولت چین در زمانی که سایر نقاط جهان فضا را بازتر کرده‌اند همچنان قرنطینه‌های سختی را اعمال می‌کند. اما با افزایش تعداد عفونت و تحت فشار قرار گرفتن سیستم خدمات بهداشتی، پکن خود را مجبور می‌بیند. این کشور قبلاً موفقیت استراتژی سختگیرانه خود برای مقابله با کووید صفر را تبلیغ می‌کرد و از این تبلیغات به‌عنوان شاخصی برای توانایی دولت برای مدیریت بهتر بحران نسبت به سایر کشورها استفاده می‌کرد و اکنون نمی‌تواند این سیاست را رها کند.
با این حال، با گسترش ویروس به شهرهای بیشتر و بزرگتر، وفاداری دولت به این استراتژی در حال تبدیل شدن به یک هزینه سیاسی است. انتظار عموم مردم چین مبنی بر اینکه قرنطینه از مردم در برابر ویروس محافظت می‌کند،
به نرخ پایین واکسیناسیون در میان سالمندان چینی کمک کرده است. بیش از نیمی از شهروندان چینی 65ساله یا بالاتر - بیش از 92میلیون نفر - هنوز سه دوز واکسن دریافت نکرده‌اند. حدود 20درصد از جمعیت 60 ساله و بالاتر، و بیش از 40 درصد از افراد بالای 80سال، اولین دوز خود را دریافت نکرده‌اند. بسیاری بر این باورند که عوارض جانبی واکسن بدتر از ابتلا به
کووید 19 است، درحالی‌که برخی دیگر معتقدند که واکسن به هر حال مؤثر نیست.
در واقع، واکسن چینی Sinovac به اندازه سایر واکسن‌ها مؤثر نیست و با ظهور omicron، مشکل بیشتر شده است. در هنگ‌کنگ، اولین موج Omicron بالاترین نرخ مرگ و میر را در جهان ایجاد کرد. اتفاقی که در هنگ‌کنگ افتاد نه‌تنها دلیلی بر این بود که نرخ پایین واکسیناسیون خطر بالایی برای سیستم بهداشتی چین ایجاد می‌کند، بلکه همچنین نشان می‌دهد که جمعیت واکسینه‌شده در برابر ویروس کرونا ایمنی ضعیفی دارند. بنابراین، با امتناع از خرید واکسن‌های موثرتر ساخت غرب، هم سیستم بهداشتی چین و هم رهبری چین با ظهور اومیکرون با چالش‌های بزرگی روبه‌رو شدند. طبق گزارش سازمان بهداشت جهانی، Sinovac فقط 51درصد ایمنی ایجاد می‌کند. در مقایسه، قرنطینه‌ها در سطح جهانی دارای نرخ اثربخشی 50درصدی هستند.
چین اکنون دو انتخاب دارد. اولین مورد این است که همچنان به اعمال قرنطینه‌های سختگیرانه ادامه دهد. دوم این است که واکسن‌های غربی وارد کند و این یعنی اینکه اذعان کند که واکسن چینی به اندازه کافی موثر نیست. با توجه به اینکه چین می‌خواست خود را به‌عنوان یک کشور پیشرو در زمینه تولید واکسن کرونا به دنیا معرفی کند، بنابراین بعید است گزینه دوم را در پیش بگیرد. پکن به وضوح گرفتار شده است.
ملاحظات اقتصادی
برای پکن، نگران‌کننده‌تر از اعتراضات سراسری به محدودیت‌ها، مشکلات اقتصادی فزاینده‌ای است که چین به دلیل قرنطینه با آن مواجه است. مقامات شانگهای برخی از راهنمایی‌ها را در مورد اقداماتی که شرکت‌ها باید برای شروع مجدد تولید در این شهر انجام دهند، از جمله ذخیره تجهیزات پزشکی و ارائه طرح‌های پیشگیری از ابتلا به کووید19، برای کارخانه‌های خود ارائه کردند. بیش از 650شرکت در بخش‌های تولید نیمه‌رسانا، خودرو و پزشکی به‌عنوان شرکت‌های اولویت‌دار شناسایی شده‌اند که باید تولید را از سر بگیرند. اما قرنطینه‌ها هر زمان که نیاز باشد، دوباره اعمال می‌شوند.
رهبران چین دو سال وقت گذاشتند و گفتند که کاهش مرگ و میر ناشی از کووید-19 در چین برتری مدل سیاسی چین را به اثبات رسانده است. اما شیوع سویه اومیکرون، این ادعاها را به چالش می‌کشد و در نهایت می‌تواند اقتصاد چین را بی‌ثبات کند و موقعیت شی در حال حاضر ضعیف‌تر از حالت عادی است.
علاوه بر این، همه این اتفاقات در زمانی رخ می‌دهد که چین در حال حاضر با چالش‌هایی در دیگر جبهه‌های اقتصادی مواجه است. اولین - و احتمالاً نگران‌کننده‌ترین چالش برای دولت - بحران بالقوه در بخش املاک و مستغلات است که توسط غول املاک اورگراند تجسم یافته است. طرح پکن برای
سقوط شرکتی که بدهی انبوهی دارد با هدف مهار وحشت بازار، به‌دلیل قرنطینه‌ها و بی‌ثباتی اقتصادی ناشی از آن به نتیجه مطلوب نرسید مشکلات اورگراند ممکن است عمیق‌تر و سریع‌تر به بازار املاک و مستغلات گسترش یابد و به‌طور بالقوه باعث ایجاد یک بحران مالی شود.
دومین مشکل عمده کمبود انرژی است. چین بزرگترین تولیدکننده، مصرف‌کننده و واردکننده زغال سنگ است و بیش از 60درصد برق مورد نیاز این کشور را از این محل تامین می‌کند. با توجه به حجم عظیم بخش صنعت چین، هیچ منبع انرژی دیگری برای چین کارساز نیست. این کشور برای باقی ماندن در کوران رقابت قیمت‌‌ها در بازارهای جهانی، به انرژی ارزان نیاز دارد.
در حال حاضر، قرنطینه‌ها باعث کاهش تولید و مصرف انرژی شده است. در واقع، اگرچه بنادر چین به‌طور کامل قرنطینه نشده‌اند، اما وضعیت شبیه بحران زنجیره تامین سال 2020 است. کارخانه‌ها تعطیل می‌شوند و راننده در بخش حمل‌ونقل کم است. دولت چین از زمان خاموشی سال گذشته تولید زغال سنگ داخلی را افزایش داده است. اما گسترش معدن‌کاوی مستلزم زمان و سرمایه‌گذاری است و چین مجبور است در این مدت در بازارهای بین‌المللی رقابت کند. بنابراین، پکن ممکن است تا حدی از محدودیت‌ها برای مذاکره با تامین‌کنندگان جهانی زغال سنگ، که یکی از آنها روسیه است، استفاده کند.
حمله روسیه به اوکراین نیز به چین کمکی نمی‌کند. جنگ باعث افزایش عدم اطمینان در بازارهای کالاها شده است. همچنین قیمت‌های بالای انرژی و مواد غذایی را افزایش داده است؛ روندی که احتمالا در ماه‌های آینده ادامه خواهد داشت. این قیمت‌های بالاتر نهاده، توانایی چین برای حفظ تولید و صادرات را به چالش می‌کشد.
