استفاده رژیم صهیونیستی از هوش مصنوعی در جنگ غزه
رژیم‌صهیونیستی که یکی از بازیگران پیشرو در «نظامی‌سازی فناوری‌های نوین» و به‌ویژه هوش مصنوعی است، جنگ غزه را تنها یک چالش یا تهدید نظامی نمی‌بیند، بلکه در سایه انفعال نهادهای بین‌المللی و خلأ قواعد حقوقی لازم در این زمینه، آن را به «فرصتی» برای آزمایش فناوری‌های نوین نظامی‌اش تبدیل کرده است که همچنان ابعاد زیادی از آن ناگفته و پنهان مانده است.
رژیم‌صهیونیستی برای «نخستین بار» و به صورت رسمی در جنگ ۱۱ روزه غزه (سیف‌القدس) در سال ۲۰۲۱ از هوش مصنوعی برای تعیین مکان‌های پرتاب موشک و استقرار انبوهی از هواپیماهای بدون سرنشین استفاده کرد. در چهار سال گذشته نیز تقریباً در تمام درگیری‌های کوچک و بزرگ با فلسطینی‌ها و جبهه مقاومت اسلامی، به شکل «نامتعارف» از هوش مصنوعی بهره برده است که این مسئله در سطح بین‌الملل و در برخی محافل حقوق بشری هم موجب بروز اعتراضاتی شده است.
اوایل سال جاری میلادی دبیرکل سازمان ملل در سخنانی به خطرات استفاده از هوش مصنوعی در جنگ غزه توسط رژیم صهیونیستی هشدار داد و گفت: «هوش مصنوعی باید برای نفع جهان مورد استفاده قرار گیرد، نه برای کمک به جنگ در سطح صنعتی که مسئولیت‌پذیری را دشوار می‌سازد.» جنگ غزه فرصت بی‌سابقه‌ای را به ارتش رژیم‌صهیونیستی داده است تا از فناوری‌های مربوط به هوش مصنوعی در صحنه عملیاتی بسیار گسترده‌تر سوءاستفاده کند که موجب گسترش عمق و دامنه جنایات جنگی این رژیم در غزه شده است؛ این در شرایطی است که یکی از قابلیت‌های مهم هوش مصنوعی، می‌تواند کاهش شدید تلفات غیرنظامی در جنگ‌ها و جلوگیری از نابودی زیرساخت‌های خدماتی باشد.
از نخستین روزهای آغاز جنگ، رژیم‌صهیونیستی از سه نرم‌افزار به نام گاسپل (Gospel) که مراکز و زیرساخت‌ها را شناسایی می‌کند، لاوندر (Lavender) که افراد را شناسایی می‌کند و پدر کجاست (Where is Daddy) که برای ردیابی و هدف قرار دادن شبه‌نظامیان مظنون زمانی که آن‌ها در خانه با خانواده خود هستند، استفاده می‌کند؛ به‌ویژه در این میان استفاده از نرم‌افزار «لاوندر» مشهودتر بوده و نقش مؤثری در افزایش شدید آمار شهدا در غزه داشته است.
لاوندر با دسترسی به یک پایگاه عظیم داده از بخش زیادی از جمعیت غزه، آن‌ها را از طریق یک سیستم نظارت جمعی تجزیه و تحلیل نموده، سپس احتمال فعالیت هر فرد معین در گروه‌های مقاومت فلسطینی را ارزیابی و طبقه‌بندی می‌کند. این نرم‌افزار که دارای «خطاهای» زیاد در فرآیندهای تشخیصی و شناسایی است، تقریباً به همه افراد مظنون غزه با توجه به نزدیکی یا شباهتی که «ممکن» است به نیروهای مقاومت داشته باشند از ۱ تا ۱۰۰ امتیاز می‌دهد و به این شکل میزان احتمال مسلح بودن آن‌ها را مشخص می‌کند.
بنابراین افرادی که بنا به برآوردهای هوش مصنوعی دارای امتیاز بالا هستند، در نتیجه، احتمال عضویت آن‌ها در حماس و جهاد اسلامی هم بیشتر است، بدون توجه به اینکه ممکن است غیرنظامی باشند در هر نقطه‌ای که حضور داشته باشند، مورد هدف قرار می‌گیرند. نکته قابل تأمل اینجاست که هنگام حمله به گروه‌های کوچک مقاومت که توسط سیستم‌های هوش مصنوعی مانند لاوندر شناسایی می‌شوند، تعداد غیرنظامیان «مجاز به کشته شدن» در کنار هر هدف بین ۲۰ الی ۱۰۰ نفر متغیر است که تحت عنوان «خسارات جانبی» طبقه‌بندی می‌شوند.
به عبارت دیگر، هر قدر امتیاز هدفِ شناسایی‌شده بیشتر باشد، تعداد غیرنظامیان مجاز به کشته شدن هم به‌طور خودکار بالا می‌رود. به زبان ساده‌تر، کشته شدن یک فرد مظنون به عضویت در حماس یا جهاد اسلامی، ارزش آن را دارد که ده‌ها غیرنظامی ولو زن و کودک در اطراف او ترور شوند. ارتش رژیم‌صهیونیستی با این نرم‌افزار تاکنون ده‌ها هزار فلسطینی و منازل مسکونی را به‌عنوان شبه‌نظامیان و مناطق مشکوک جهت حمله نظامی، شناسایی و ثبت کرده است.
استفاده از برنامه مذکور که توسط واحد ۸۲۰۰ در اطلاعات ارتش رژیم‌صهیونیستی توسعه یافته است، منجر به نابودی زیرساخت‌های غزه و مناطق مسکونی و همچنین افزایش قابل توجه تعداد شهدای فلسطینی شده که امروز از مرز ۴۱ هزار نفر نیز فراتر رفته است. اطلاعات و داده‌های میدانی نشان می‌دهد که در ۱۱ ماه گذشته، رژیم‌صهیونیستی از هوش مصنوعی به عنوان یک «ماشین کشتار» گسترده و فراگیر در غزه بهره برده است؛ به‌طوری‌که هوش مصنوعی نقش برجسته‌ای در برنامه‌های جنگی ارتش رژیم جنایتکار علیه مردم غزه داشته است که این مسئله باعث تخریب منازل و مناطق غیرنظامی و جان باختن مردم زیادی به‌ویژه کودکان و زنان شده است.
در واقع، رژیم‌صهیونیستی برای نابود کردن یک هدف که نرم‌افزارهای هوش مصنوعی آن را تعیین می‌کنند، صدها و هزاران تن را از بین می‌برد که این مسئله خلاف مقررات بین‌الملل بوده و در نوع خود یک جنایت تمام‌عیار جنگی و عبور از تمام خطوط قرمز انسانی است.
