تصویب قانون کپی‌‏رایت

31 مه 1779، نخستین قانون حق تکثیر (Copyright) در آمریکا با هدف حمایت از حق تألیف نویسندگان و صاحبان آثار ادبی به تصویب رسید. حق تکثیر، مجموعه‌ای از حقوق انحصاری است که به ناشر یا پدیدآورنده یک اثر اصل و منحصربه‌فرد تعلق می‌گیرد و حقوقی ازقبیل نشر، تکثیر و الگوبرداری از اثر را شامل می‌شود. اهمیت حق تکثیر با چاپ گسترده کتاب و اختراع دستگاه چاپ مطرح شد، زیرا تا پیش‌ازآن نه امکان تکثیر انبوه آثار ادبی و هنری فراهم بود، نه سرقت علمی و ادبی به‌شکلی گسترده وجود داشت.

ازسوی‌دیگر، فردمحوری دوران مدرن شکل نگرفته بود و هر اثری حاصل فرهنگ جمعی به‌شمار می‌آمد. در عصر جدید اما نه‌فقط تکثیر کتاب‌ها مشمول قواعد حقوق کپی‌رایت شد، بلکه به‌مرور قوانین حق تکثیر توسعه یافتند و شامل آثار هنری، موسیقی و انواع آثار خلاقانه شدند. در ایران نیز قانون حق ‌تکثیر و قانون ثبت علائم تجاری در سال ۱۳۰۴ و قانون حمایت از حقوق مولفان، مصنفان و هنرمندان در سال 1348 رسمیت یافت، اما با این همه ایران هنوز به قانون جهانی کپی‌رایت نپیوسته است.

به کانال تلگرام هم میهن بپیوندید