هنرمندی که قلمش چاقوی جراحی بود

احمد شاملو زمانی درباره‌ی هنر اردشیر محصص کاریکاتوریست و نقاش گفته بود: «اگر قلم عبید چاقوی جراحی است، قلم اردشیر نیز چنین است- برای من این هر دو، ثباتان کاراکترهای جامعه‌اند. نشان‌دهندگان حماقت‌ها، طمع‌ها، یالانچی پهلوانی‌ها، خودپسندی‌ها و… آدم‌های او آدم‌های آشنای جامعه‌اند مائیم و همسایگان‌مان.» اردشیر محصص در شهریورماه ۱۳۱۷ در رشت متولد شد، مادرش شاعر و دوست پروین اعتصامی بود و پدرش قاضی. اردشیر ۱۲ ساله بود که پدرش را از دست داد و همان زمان به تهران آمد.

او در تهران دیپلم گرفت و در دانشگاه حقوق خواند اما پیشه‌ی وکالت یا قضاوت را دنبال نکرد. یک‌سالی را در کتابخانه‌ی یکی از وزارتخانه‌ها کارمندی کرد اما آنجا دوام نیاورد، به دنبال هنری رفت که از کودکی استعدادهایی در آن بروز داده بود. از آن به‌بعد نقاشی شد پیشه‌ی تمام عمرش. از این هنرمند که در هشتم مهرماه ۱۳۸۷ در نیوریورک درگذشت، مجموعه‌های «با اردشیر و صورتک‌هایش»، «اردشیر و هوای توفانی»، «لحظه‌ها»، «وقایع اتفاقیه»، «دیباچه» و «تبریکات» منتشر شده است.