مسائل ما راهکارهای اقتصادی ندارد

آنچه در وضعیت کنونی کشور مهم به نظر می‌رسد این است که دولت در برابر ریسک‌های غیرسیستماتیک که از کشورهای دیگر وارد می‌شود و قابل انکار هم نیست چطور رفتار می‌کند یا اینکه چطور می‌تواند وقتی یک شوک سیاسی به اقتصاد می‌رسد اثر آن را به حداقل رساند. به نظر می‌رسد که دولت پزشکیان با شعارهایی مانند وفاق، تا این لحظه توانسته است که اقدامات خوبی انجام دهد و کشور را از تنش‌ها تا حد زیادی نجات دهد.

برخی از اقتصاددانان معتقدند که هیچ دولتی در این ۱۰۰ رو امکان اینکه اقدامات بیشتری انجام دهد نداشت و همچنین، اگر بخواهیم دولت در این ۱۰۰ روز معجزه انجام داده باشد، ایده‌آل‌گرایانه و به دور از واقعیت فکر کرده‌ایم. علی مزیکی، دانشیار گروه اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی در همین باره توضیح می‌دهد: مسئله ایران، تا حد زیادی از حالت اقتصادی خارج شده و کشور باید بتواند ارتباط خوبی با کشورهای غربی و کشورهای دیگر دنیا بگیرد.

اکنون مهم‌ترین مسئله در کشور این است و دولت هم باید در همین جهت حرکت کند. در چنین فضای پرتنشی هم حرکت در این سمت‌وسو می‌تواند بسیار سخت باشد ولی ما چاره‌ای جز انجام این اقدام نداریم.

‌به نظر شما ۱۰۰ روز سکانداری در دولت پزشکیان چه ثمره اقتصادی در کشور داشته است؟

مسئله ما در واقع این است که مدیریت شوک‌ها در ایران به‌خوبی صورت نمی‌گیرد و این شوک‌ها خیلی راحت بخش‌های مختلف اقتصادی را از نرخ تورم گرفته تا ارزش پولی ملی تحت تأثیر قرار می‌دهد. در واقع مسئله این است که چه سیاست‌هایی باید اتخاذ شود تا درجه انعطاف‌پذیری اقتصاد کشور در برابر شوک‌های سیاسی بالاتر برود و اثر شوک‌ها را کوچک کند.

پرسش جدی این است که چرا اقتصاد ما در برابر شوک‌های سیاسی غیرقابل انعطاف است؟ با توجه به شرایطی که اکنون در کشور ما جاری است، مجموع اقدامات اقتصادی که در دولت چهاردهم تا اینجا انجام شده، به نظر مثبت می‌رسد.  در حال حاضر در بسیاری از حوزه‌ها، اصلاً نمی‌توان کاری کرد. مسئله اصلی ما رفع تنش بوده است که تا جایی که ما دیده‌ایم دولت پزشکیان حقیقتاً سعی کرد تنش‌ها را کاهش دهد.

‌یعنی اقدامات اقتصادی مشهود نیستند؟

رویکرد دیگری که در اقدامات دولت چهاردهم مشخص است آن است که این دولت، دولت محتاطی است و بی‌گدار به آب نمی‌زند.

ممکن است که برخی به عنوان طرفدار یک گروه خاص یا یک جناح خاص، انتظار داشته باشند که دولت چهاردهم مثلاً قیمت‌ها را آزاد کند اما این اقدام به‌هیچ‌وجه عملیاتی نیست. زمانی که قرار است در زمین بازی اقتصاد، ملاحظاتی وجود داشته باشد؛ بنابراین اگر قرار باشد که این ملاحظات لحاظ شود، مشخص می‌شود که اقداماتی که تاکنون رخ داده منطقی‌تر از آزادسازی یکباره قیمت‌ حامل‌های انرژی است.

مسئله ایران، تا حد زیادی از حالت اقتصادی خارج شده و کشور باید بتواند ارتباط خوبی با کشورهای غربی و کشورهای دیگر دنیا بگیرد. اکنون مهم‌ترین مسئله در کشور این است و دولت هم باید در همین جهت حرکت کند. در چنین فضای پر تنشی هم حرکت در این سمت و سو می‌تواند بسیار سخت باشد ولی ما چاره‌ای جز انجام این اقدام نداریم. هر دولتی که سر کار می‌آمد هم باید حتی‌الامکان تنش‌زدایی می‌کرد. چراکه در حال حاضر کشور چنان درگیر تنش‌های زیاد است که این تنش‌زدایی باید حتماً انجام شود. من نمی‌دانم دولت قرار است که تا چه اندازه در محقق کردن این امر موفق عمل کند اما همین که تنش را زیاد هم نکنند، باز خوب است و به نفع کشور اقداماتی انجام شده است.

شعار رفاه و بقیه شعارهای دیگر، همگی خوب است چراکه کشور در حال حاضر دقیقاً به همین شعارها نیاز دارد اما با وجود اینکه همه می‌دانند باید آزادسازی قیمت‌ها حتماً انجام شود و توصیه کنند که دولت برای حل مسئله ناترازی باید قیمت‌ها را آزاد کند، اصلاً منطقی نیست و به جز این، اصلاً کشور توان عملیاتی کردن چنین برنامه‌هایی را هم ندارد. شوک قیمتی در اقتصاد، باعث می‌شود که مشکلات عدیده‌ای رخ دهد و مسئله اصلی اقتصاد کشور هم همین است که تنش دیگری به تنش‌های این اقتصاد بیمار اضافه نکنیم.

وگرنه اینکه بگوییم با این قیمت‌های پایین در زمینه‌ حامل‌های انرژی و دیگر کالاهای اساسی، دولت ضررده می‌شود، مشخص است. همه اقتصاددانان می‌دانند که چه مشکلاتی در اقتصاد وجود دارد اما وقتی قرار است که یک تصمیم عملیاتی اجرا شود، همان مشکلات پیشین، نکته‌های نازک‌بینانه سیاستی دارند که باید حتماً به آن‌ها توجه شود و به همین دلیل، اینکه یک اقدام خوب چگونه انجام می‌شود بسیار مهم‌تر از صرف انجام دادن آن است.

‌در شرایط کنونی انجام کدام اقدام، بهترین عملکرد را دارد؟

با توجه به شرایط موجود، اتخاذ همین رویکرد وفاق ملی و تنش‌زدایی امتیاز مهم این دولت است و به نظرم همین شعار وفاق می‌تواند در اقتصاد هم کاربردی‌تر از شعارهای اقتصاد باز و آزاد باشد. به نظر من همین که دولت توانسته نرخ دلار را تا حدی معقول نگاه دارد؛ آن هم زمانی که در چنین شرایط پر از ناآرامی هستیم، خودش دستاورد است و نباید به دنبال دستاوردهای ایده‌آل‌گرایانه گشت چراکه باید ابتدا حساب کرد دلار به این همه خبر و شرایط شبه‌جنگی، واکنش چندانی نشان نداده و با وجود اینکه گران‌تر شده اما همچنان به نظر می‌رسد این افزایش قیمت با یک نوع ترمز انجام می‌شود. به همین دلیل به نظر من این رویکردها، رویکردهای مثبتی هستند و در شرایط کنونی شاید نتوان خیلی انتظار داشت دولت به سمت آزادسازی‌ها برود.