جورجو آرمانی: نمادی فراتر از دنیای مُد
جورجو آرمانی، که در چهارم سپتامبر ۲۰۲۵ در ۹۱ سالگی درگذشت، فراتر از یک طراح مد بود؛ او نیرویی فرهنگی به شمار میرفت که معنای وقار را در مقیاسی جهانی بازتعریف کرد. مرگ او در خانهی شخصیاش در میلان، واپسین فصل از کارنامهای نیمقرنی را بست که ردّی ماندگار بر دنیای مد، سینما، سیاست و قدرت بر جای گذاشت.

به گزارش هممیهن آنلاین، آرمانی از زمان بنیانگذاری برند خود در سال ۱۹۷۵، قصد داشت این اندیشه را به چالش بکشد که مد برای ماندگاری باید پرزرقوبرق باشد. فلسفهی او در باب ظرافتِ بیصدا نه تنها پوشاک ستارگان هالیوود، که چهرهی رهبران جهان را دگرگون ساخت. کتوشلوارهایش با خطوط تمیز و اعتمادبهنفسی آرام، به نماد اقتدار بدل شدند. نقش ریچارد گییر با لباسهای آرمانی در فیلم *گیگولوی آمریکایی* (۱۹۸۰) طراح را به شهرتی جهانی رساند و دوستی آنان تا پایان عمر ادامه یافت. از آن پس، آفرینشهای آرمانی به انتخاب بدیهی فرش قرمز بدل شد؛ جرج کلونی، لئوناردو دیکاپریو، تام کروز و برد پیت در لحظات تعیینکنندهی حرفهای خود به لباسهای او روی آوردند. کلونی بیش از دیگران پیوند نزدیکی با او داشت و بارها در اقامتگاههای آرمانی رویدادهایی برگزار کرد و بر نفوذش اذعان نمود.
ستارگان موسیقی نیز در آرمانی همکار و همراهی برای نمایش و شکوه یافتند. لباسهای آوانگارد آرمانی پرِیوه بر تن لیدی گاگا در مراسم گرمی به صحنههایی فراموشنشدنی بدل شد. بیانسه، ریانا و مدانا نیز بارها درخشش خود را مدیون طراحیهای او کردند. این همکاریها جایگاه آرمانی را نه فقط بهعنوان خیاط هالیوود، که بهعنوان آفرینندهی لحظات فرهنگ عامه استوار ساخت.
تأثیر آرمانی به عرصهی سیاست نیز کشیده شد. هیلاری کلینتن که با کتوشلوارهایش شناخته میشد، در کارزارهای انتخاباتی و دوران حضور در مقامهای دولتی بارها لباسهای او را برگزید. میشل اوباما در سفرهای رسمی به طراحیهای او روی آورد و بدینسان آرمانی به نماد وقار جهانی بدل شد. در آنسوی اقیانوس، پرنسس دایانا در دهههای ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ لباسهای آرمانی بر تن داشت و امروز کیت میدلتن، پرنسس ولز، با پالتوها و پیراهنهای او ظاهر میشود. حتی رهبران ایتالیا چون سیلویو برلوسکونی نیز برای نمایش سیمای دولتمردانهی خود به کتوشلوارهای آرمانی تکیه کردند و بدینگونه او نه تنها طراح، که معماری خاموشِ تصویر سیاسی شد.
ورای سیاست و سرگرمی، آرمانی در ورزش و سبک زندگی نیز اثر گذاشت. او لباسهای ویژه تیمهای فوتبال از جمله چلسی و تیم ملی ایتالیا را پشتیبانی کرد و بازیکنان بزرگی چون دیوید بکهام—که در کارزارهای تبلیغاتی آرمانی نیز ظاهر شد—را در چشمانداز جهانی خود جای داد. برای او، مد هرگز به صحنهی نمایش محدود نمیشد؛ بلکه زبانی برای حضور، اعتمادبهنفس و قدرت بود.
پس از درگذشتش، ادای احترام از سراسر جهان روانه شد. نخستوزیر ایتالیا، جیورجیا ملونی، او را «نمادی از بهترینهای ایتالیا» خواند. طراحانی چون دوناتلا ورساچه فقدان رقیب و دوست را سوگواری کردند و ستارگانی همچون جولیا رابرتس، ویکتوریا بکهام و دایان کروگر از مردی یاد کردند که نه فقط شیکشان کرد، بلکه جایگاهشان را ارتقا بخشید.