بعد از انتشار خبر درگذشت محمدعلی بهمنی، ابیات گوناگونی از اشعار و غزل‌هایش در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی توسط کاربران، از مردم معمولی گرفته تا هنرمندان و اهل فرهنگ، منتشر شد و این نشان می‌دهد که چطور او و شعرهایش به حافظه و خاطره جمعی مردم پیوند خورده و او را به یک شاعر مردمی و محبوب تبدیل کرده است.
یکی دیگر از ویژگی‌های محمدعلی بهمنی این بود که به‌صورت ذاتی با موسیقی و موسیقی کلمه آشنا بود و به همین دلیل ترانه‌های بسیار موفقی داشت. او جزو شاعرانی است که به ترانه‌ی کشور ما آبروی شاعرانه داده است.
کدام دانه فرو رفت در زمین که نَرُست؟ چرا به دانه‌ی انسانت این گمان باشد؟ مهربان! تو زنده‌ای هنوز و غزل فکر می‌کنی.
محمدعلی بهمنی، یکی از قربانیان تفکر رادیکالیسم در شعر معاصر بود؛ اینکه او را به‌عنوان شاعر هنرمندان بورژوازی یا منحط قلمداد می‌کردند. این تعابیر طی دهه‌ها از سوی کسانی در مورد بهمنی بیان می‌شد که کباده‌کش شعر متعهد بودند. آن‌ها هرگز برنمی‌تابیدند که ترانه‌سرایی و غزل‌سرایی بخش مهمی از روحیه شعری مردم ایران است.
خبرت خراب‌تر کرد جراحت جدایی... مذبوحانه تلاش می‌کنم به همین خوابیدن‌های تلخ و پر از دلهره پناه ببرم، نمی‌شود. می‌خواهم بلند شوم، کاری کنم، چیزی بنویسم، باز هم نمی‌شود. تصور جای خالی آن چلچراغ در صحن و سرای غزل، دلم را آشوب می‌کند. اگر از این بیماری جان به‌در بردم، در سوگ آن یار دیرین و در وصف آن غزل‌های شیرین، حرف‌هایی خواهم زد. فعلاً همین سطرهای مغشوش که به سختی نوشتم، مثل لشکر مار و عقرب از جلوی چشم‌هایم رد می‌شود و جانم را به آتش می‌کشد...
در چندسال گذشته اتفاق‌هایی افتاد که در کمال تعجب دیدم، برخی از دوستان شاعر هم‌سن و سال خودم که زمانی بیرون درِ فلان فرهنگسرا انتظار می‌کشیدند که یک تایید سرپایی از بهمنی پای شعرشان بگیرند، چطور به‌اسم واکنش اجتماعی، ناخن به صورتش کشیدند! واقعاً تاسف‌آور بود. بهمنی هم مثل همه شاید یا حتی قطعاً، تصمیم‌های درمجموع نادرستی در مراقبت از شعر و هنرش داشته است اما نمی‌دانم آیا ما در مقام دانا و قاضی مطلق هستیم؟ یا انسان‌هایی بی‌معرف و فراموشکار؟ بهمنی را این دوستان یک‌بار سه، چهار سال پیش کشتند و این…
محمدعلی بهمنی با رفتنش به پایان نرسیده است. او ادامه دارد. درحالی‌که بسیاری از شعرا با رفتن‌شان تمام می‌شوند و کسی نمی‌تواند ادامه‌شان دهد؛ ازجمله احمد شاملو، مهدی اخوان‌ثالث و... محمدعلی بهمنی قابل ادامه‌دادن است. او در نسل امروز تکثیر شده است و اگرچه کسی بهمنی نمی‌شود اما گفتمان و شیوه شاعری و غزل‌سرایی او به‌صورت متکثر در روزگار ما حاضر است. این نام زنده است، تا زبان فارسی زنده است.
محمدعلی بهمنی جز ترانه‌سرایی‌ها، در مقام رئیس شورای شعر و ترانه دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز حضور داشت؛ امری که البته مورد نقد بسیاری از ترانه‌سرایان نیز قرار گرفت. نمونه‌ای از آن در جریان آلبوم «ابراهیم» با صدای محسن چاوشی بروز کرد که در جریان آن، بهمنی استفاده از الفاظی چون «آغوش» را که در لیست ممنوعه‌های ارشاد قرار دارد، دلیل توقیف کار دانست. فراتر از این موارد خاص، البته بهمنی از عملکرد خویش دفاع می‌کرد و آن را تلاشی برای جلوگیری از تولید و پخش ترانه‌های بی‌ارزش می‌دانست.…
محمدعلی بهمنی، شاعر و غزل‌سرای معاصر که اواخر خردادماه ۱۴۰۳ در اثر سکته مغزی در بخش مراقبت‌های ویژه بستری شده بود، ۳۱ مردادماه برای دومین‌بار دچار عارضه مغزی و در بیمارستان بستری شد.
محمدعلی بهمنی، شاعر شاخته‌شده ایرانی، چند سالی درگیر کسالت و بیماری بود. او از ۱۹ خردادماه امسال به‌دلیل سکته مغزی در بیمارستان بستری شده، قدرت تکلمش را از دست داده است و حال مساعدی ندارد.
پرونده رئیس سازمان بورس دولت سیزدهم با مهر وامهای نجومی بسته شد
پایان قصه عشقیسخنگوی دولت:
«فقر» خروجی درست عمل نکردن سیستم استاحمد زیدآبادی:
از این همه تناقض آدمی سرسام میگیرد
