شهری ز غمت بیدارند

درباره عکسی از جلسه نخستین رویداد مدیریت بحران

در فضای مجازی دیدم یکی از همکاران روزنامه‌نگار عکسی از جلسه مدیریت بحران منتشر کرده است و به طعنه و تمسخر نوشته است، «فقط در ردیف اول 5 نفر خواب تشریف دارند.» عکس را در صفحه اینستاگرام دیدم و دل به دل این رفیق روزنامه‌نگارم دادم و یاد شعر شیخ اجل افتادم. آنجا که می‌گوید: عجب از چشم تو دارم که شبانش تا روز/ خواب می‌گیرد و شهری ز غمت بیدارند. حتی فکر کردم درباره این عکس ستون بنویسم و ضمن خسته نباشید به مردان و زنانی که در مدیریت بحران مشغول فعالیت هستند. از مسئولان بخواهم چنین مراسم و رویدادهایی را در فصولی برگزار کنند که کشور درگیر بحران نباشد و امدادگران خسته و خواب‌آلود نباشند. بعد از آن صفحه عکس خبرگزاری ایرنا را باز کردم و کل گزارش تصویری را دیدم. عکس را دیدم و متوجه شدم برخلاف فرمایش این دوست عزیز اولا، تنها چشم دو نفر از کسانی که ردیف اول نشسته‌اند بسته است. ثانیا، اگر کسی عکاسی کرده باشد دو نکته را می‌داند. اول اینکه باز و بسته شدن شاتر و ثبت عکس در کثری از ثانیه اتفاق می‌افتد، بنابراین ممکن است یک نفر در بین جمعیت پلک بزند. دو اینکه در عکس دسته‌جمعی بی‌برو و برگرد، بنا بر قانون احتمالات، چشم یک نفر در عکس بسته می‌شود و یکی از دلایلی که عکاس‌ها تعداد زیادی عکس می‌گیرند همین است. مخلص کلام اینکه ممکن است بشود درباره هر عکسی به لحاظ مفهومی حرف زد اما انصافا، اظهارنظر به این شکل بی‌انصافی است.