تنور هوش مصنوعی
درباره عکسی از غزاله علیزاده
درباره عکسی از غزاله علیزاده
دیروز در روزنامه اتفاقی افتاد که گفتنش خالی از لطف نیست. یکی از وظایف سرویس عکس روزنامه این است که با دبیر صفحه و نویسنده مطلب گفت‌وگو کند و فحوای مطلب را متوجه شود و عکس مناسبی برای کار شدن در صفحه انتخاب کند. خیلی اوقات موضوع انتخابی گروه‌ها به بحث‌های تاریخی می‌پردازد یا مقاله‌ها از بحث‌های انضمامی فاصله می‌گیرند و انتزاعی می‌شوند. اینجا همان جایی است که سرویس عکس با چالش روبه‌رو می‌شود، یا عکس پیدا نمی‌شود یا اساسا موضوع مورد نظر عکسی ندارد که قابل عرضه باشد. اینجا همان جایی است که سرویس عکس دست به دامن صفحه‌آرایی می‌شود و با لطایف‌الحیلی موضوع رفع و رجوع می‌شود. ممکن است در این رفت و آمد عکس موضوعی انتخاب شود یا هزار راهی که خیلی اوقات به عقل جن هم نمی‌رسد. اما دیروز؛ سرویس فرهنگ روزنامه صفحه‌ای ویژه غزاله علیزاده تدارک دیده بود. علیزاده نویسنده مشهوری است. دلایل شهرتش بر خواننده این ستون روشن است. هم نویسنده خوبی بود هم زندگی و مرگ پیچیده‌ای داشت. اما از غزاله علیزاده عکسی که با کیفیت باشد و حجاب داشته باشد و قابلیت کار شدن در روزنامه را داشته باشد، وجود ندارد یا لااقل ما نتوانستیم پیدا کنیم. همکارم عکس بی‌کیفیتی از او پیدا کرده بود و خودم با سری افکنده به صفحه‌آرایی رفتم تا دست به دامان رفقایم شوم و راه چاره‌ای پیدا کنیم. عکس را توی مطلب گذاشتیم و بالا و پایین‌اش کردیم که یکی از بچه‌ها گفت چرا به هوش مصنوعی نمی‌گویید تا عکس را درست کند. از سر استیصال گفتم هر کار صلاح می‌دانی بکن. عکس را در صفحه‌ای آپلود کرد و چند ثانیه بعد عکس باکیفیتی از غزاله علیزاده، رنگی و تر و تازه از تنور هوش مصنوعی بیرون آمد.
