تاریخ مصور خانوادگی

درباره جای خالی آلبوم عکس‌

فرق است بین این که کسی وقتی می‌خواهد از عشق‌اش حرف بزند عکس معشوق‌اش را از کیف پولش درآورد یا اینکه صفحه موبایلش را باز و گالری‌اش را بالا و پایین کند و یک عکس انتخاب کند. فرق است بین آن که وقتی کسی می‌خواهد به فرزندش درباره تاریخ مناسبت‌های خانواده صحبت کند آلبومی ورق بزند یا اینکه روی هاردی تعدادی عکس نشان جگرگوشه‌اش دهد. گفتم آلبوم، یاد خاطره‌ای افتادم. یکی از معضلات بزرگ خانواده ما موقع اسباب‌کشی آلبوم‌های عکس بود. اول اینکه سنگین بودند. دوم تعدادی عکس از مرحوم مادربزرگ‌ها و خاله خانم و عمه‌جان و... در آن آلبوم‌ها بود که حجاب نداشتند. عکس‌ها اصولاً توسط محارم گرفته شده بود و اینکه می‌گویم بی‌حجاب، ذهن‌تان سمت عکس‌های آنچنانی نرود. خلاصه اینکه آلبوم خانوادگی در واقع گنجینه ارزشمندی بود که هیچ رقمه نباید به دست اغیار می‌افتاد. اینطور بود که مسئولیت این جابه‌جایی بزرگ بر دوشم می‌افتاد. از چند روز قبل آلبوم‌ها را از پستو بیرون می‌آوردم و غبار از رویشان پاک می‌کردم و شروع به ورق زدن تاریخ خانوادگی می‌کردم. در مرحله بعد به محض گرفتن کلید خانه جدید و طی شدن مرحله آینه و قرآن مراسم آیینی ورود آلبوم‌ها به خانه جدید و جاگیری در کمددیواری اتاق خواب را اجرایی می‌کردم. به‌گمانم شما هم چنین روزهایی را تجربه کرده‌اید و همین الان که این نوشته را می‌خوانید وسوسه شده‌اید تا خلوتی پیدا کنید و آلبوم خانوادگی‌تان را ورق بزنید. اما یک سوال؟ آخرین باری که عکسی چاپ کرده‌اید را به‌خاطر دارید؟ اصلاً یادتان هست آخرین باری که دوربین، تاکید می‌کنم دوربین دست گرفته‌اید، کِی بوده است؟ دوربین را بی‌خیال، آخرین باری که از سفری با رفقایتان برگشته‌اید و از هر عکس چند ادیشن چاپ کرده‌اید تا بین رفقا تقسیم کنید را به‌خاطر دارید؟ نمی‌خواهم ملامت‌تان کنم، خود کوزه‌گرم از شمای کوزه شکسته، کوزه‌شکسته‌ترم... خیلی که بخواهم کاری کرده باشم، ته تهش یک گروه تلگرامی زده‌ام و عکس‌ها را به دنیای ابری سپرده‌ام. دنیای نکبت ابری که هیچ ارزشی، مطلقاً هیچ ارزشی برای خاطرات قائل نیست و به اشاره دستی یا ایراد سیستمی ممکن است از بین برود. در خبرگزاری ایرنا مجموعه عکسی با عنوان «آبشار بیشه» دیدم، در بین گزارش مردی را دیدم که با موبایل از زنی عکس می‌گرفت. در نظرم عکاس همه چیز را درست انتخاب کرده بود. سوژه درست پوز گرفته بود و نور و بک‌گراند هم در حد مقدورات خوب بود. خداخدا می‌کنم مرد، عکس را چاپ کند و در آلبوم عکس خانوادگی‌شان بگذارد. نمی‌خواهم بدبین باشم اما وقتی موبایل را به‌عنوان دوربین در دست عکاس می‌بینم می‌توانم حدس بزنم عکس تولیدشده اگر خیلی خوش‌شانس باشد احتمالاً دوهفته‌ای عکس آورتار سوژه در فضای مجازی می‌شود.

به کانال تلگرام هم میهن بپیوندید