کار کارِ عکس است

درباره پذیرفتن استعفای رستم قاسمی

یکی دو روز است که رئیس‌جمهور با استعفای رستم قاسمی وزیر راه و شهرسازی موافقت کرده است. اما بیایید یک بار با هم دلیل برکناری او را مرور کنیم. واقعیت این است که از همان اول هم معلوم بود از رستم قاسمی، وزیر راه و شهرسازی قبراق و پابه‌کاری در نمی‌آید. آش آنقدر شور بود که در نطق‌های دفاع در مجلس گفت: «من ۱۰ دستور کار را نوشته‌ام که اولین روز حضور در وزارت نفت، با برنامه زمان‌بندی به مسئولان وزارت‌خانه ابلاغ کنم» و چندین بار لفظ وزارت نفت را به‌کار برد. ظاهرا خودش هم باور نداشت قرار است وزیر راه شود و به‌عنوان وزیر نفت خودش را معرفی می‌کرد. به هر حال او توانست با وعده و وعید‌هایی که روی کاغذ هم دور از ذهن به نظر می‌رسید، از مجلس رای اعتماد بگیرد و به طبقه سیزدهم وزارت راه و شهرسازی راه پیدا کند. اما یک سال بعد وعده از حد بشد و ما نه دو دیدیم و نه یک. در این مواقع قاعده این است مجلس از وزیر سوال کند. وزیر دلایل خودش را بیاورد. مجلس قانع نشود و بعد او را استیضاح کند. اما همه این مراحل احتمالا خرج روی دست مجلس یا دولت می‌گذاشت. بنابراین پلن بی در دستور کار قرار می‌گیرد. یک حاشیه در فضای مجازی از وزیری که روزگاری فرمانده قرارگاه خاتم‌الانبیا، وزیر نفت دولت اصولگرای احمدی‌نژاد، کاندیدای ریاست‌جمهوری سیزدهم و بالاخره وزیر راه دولت اصوگرا بوده است، راه می‌افتد که کار خودش را می‌کند. همانطور که قبل‌تر برای فلسفی و شجونی و نجفی و...