از رگ گردن به شما نزدیک‌تر است

درباره عکسی از وضعیت نابسامان ساحل محمودآباد

در سال‌های اخیر ما هر روز اخباری می‌خواندیم که چند نفر از اعضای شورای شهر فلان شهرستان شمالی دستگیر شده‌اند. در یک سفر توریستی به چشم خویشتن دیدم که بدون اغراق هر پنجاه‌متر یک بار سه مغازه چسب همدیگر به خلق‌الله زمین می‌فروختند. در ادامه همان سفر تکه‌هایی از نوار ساحلی برج‌هایی سر به فلک کشیده بود که اگر یک نفر را چشم بسته می‌بردید و فی‌المثل در حاشیه سرخرود چشمش را باز می‌کردید حس می‌کرد در حاشیه خلیج‌فارس میهمان مردم امارات شده است. برای اثبات عرضم حاجت به قسم و آیه نیست. هرکدام از خوانندگان که گذرش به این تکه از زمین خدا بیفتد، حرفم را تایید می‌کند. اصلا کاری به این حرف‌ها ندارم ای‌کاش حالا که کار از کار گذشته و به هر دلیلی این خبط و خطای جبران‌ناپذیر صورت گرفته، از ادامه این گندکاری جلوگیری شود. دیروز که عکس‌های ایسنا را از حاشیه ساحل محمودآباد دیدم داغ دلم تازه شد. از روی همین شماره‌هایی که هر روز برایم اس‌ام‌اس می‌آید به چند نفر که در محمودآباد ویلا و زمین می‌فروشند زنگ زدم. قیمت‌ها را که شنیدم، دست کمی از خرید خانه در تهران نداشت. خدا کند دلسوزی پیدا شود و جلوی این فاجعه را بگیرد. مثلا حالا که اینقدر زمین در آنجا گران شده یک مالیاتی بگیرند و با پولش ساحل را سروسامان بدهند. یک جریمه اساسی برای ریختن زباله در قانون اضافه کنند. یک مرکز امحای درست و درمان تاسیس کنند. خلاصه آنکه اگر جلوی این فاجعه گرفته نشود پس‌فردا شیرابه این زباله به دریای خزر می‌ریزد و اکوسیستم را خراب می‌کند و...