| کد مطلب: ۲۸۳

روسیه قطعنامه ضدایرانی را وتو خواهد کرد

روزنامه هم‌میهن ، منتشر کننده آخرین و بروزترین اخبار داخلی و خارجی.

فریدون عباسی، عضو کمیسیون انرژی مجلس یازدهم در گفت‌‏وگو با «هم‏‌میهن»:

روسیه قطعنامه ضدایرانی را وتو خواهد کرد

دوربین‌‌های آژانس همچنان خاموش است و به‌ادعای مدیرکل این نهاد بین‌المللی، ایران اقداماتی انجام داده که بی‌‌شباهت به تلاش برای ساخت بمب اتم نیست. این وضعیت یادآور سلسله حوادث در دولت احمدی‌‌نژاد، صدور قطعنامه‌‌های پی‌در‌پی شورای امنیت و اعمال تحریم‌‌های فلج‌‌کننده علیه ایران است.

‌ مدیرکل آژانس بین‌‌المللی انرژی اتمی نسبت به برنامه هسته‌‌ای ایران و غنی‌‌سازی بالا ابراز نگرانی کرده است. از طرفی، کمال خرازی گفته، ایران به‌سمت غنی‌سازی 90‌درصد خواهد رفت. اساسا اورانیوم 90‌درصد جز ساخت بمب، به چه دردی می‌‌خورد؟

سلاح هسته‌‌ای دو قسمت عمده دارد؛ یکی موادی است که برای تولید انرژی از آن استفاده می‌شود. دوم فناوری است. یعنی کشوری که می‌خواهد سلاح بسازد، باید فناوری پیشرفته انفجار ‌‌را داشته باشد. ایران از زمان جنگ و بعد از جنگ، مدت‌‌ها مورد تهدید حمله هسته‌‌ای بوده است. قاعدتا هر کشوری می‌خواهد از موجودیت خودش دفاع کند. درنتیجه ما، در حوزه فناوری انفجار پیشرفت کرده‌ایم و این فناوری را داریم که قابل استفاده است. می‌‌ماند مواد. در بخشی که می‌شد با پلوتونیوم کار کرد، فعلا با توقف راکتور اراک قابل استفاده نیست، ولی اگر ما دسترسی به اورانیوم با غنای بالا داشته باشیم، می‌‌توانیم در زمان کوتاهی هر وقت اراده کنیم، این فناوری را به سیستم غیرقابل کنترل تبدیل کنیم. راکتور، یک سیستم کنترلی است. ساخت راکتور سخت‌‌تر از ساخت سلاح است، چون هم کنترل دارد، هم ایمنی؛ اما سیستم انفجاری، نه ایمنی دارد، نه کنترل. اینکه توانستیم راکتوری مانند راکتور اراک و تهران را بسازیم، نشان می‌دهد خیلی سال است که از مرحله فناوری عبور کرده‌ایم. بیش از 20‌سال است که این توانایی را در کشور داریم، ولی اراده ساخت سلاح را نه؛ نه اینکه اراده‌اش را نداشته باشیم، بلکه نخواستیم دنبال آن برویم.

‌ در چه صورت، ایران به این اراده دست پیدا می‌کند؟

وقتی کسی می‌خواهد بمب بسازد، یعنی می‌خواهد از آن استفاده کند. ما در منطقه اصلا نیازی به این سلاح نداریم. اگر بزرگ‌ترین دشمن‌ کشور را رژیم صهیونیستی بدانیم، برای نابودی این رژیم نیازی به سلاح اتمی نیست؛ بلکه با فشار اقتصادی نیز می‌توانیم این کار را بکنیم.

‌ آیا ایران به هیچ‌وجه دنبال بازدارندگی از طریق بمب اتم نمی‌‌رود؟

من فکر نمی‌‌کنم. حتی اگر بخواهیم استفاده کنیم، در یک سرزمین کوچکی مانند رژیم صهیونیستی چه کسانی آلوده می‌‌شوند؟ اردن، لبنان و دریای مدیترانه آلوده می‌‌شوند. ولی اگر کشورهایی مانند آمریکا و انگلیس بخواهند ما را با بمب اتم تهدید کنند، اینجا بازدارندگی اتمی معنا پیدا می‌کند.

‌ با ادامه روند کنونی به‌نظر می‌‌رسد فاتحه برجام خوانده شده است. مرحله بعد چیست؟

حرف‌‌های گروسی نشان می‌‌دهد، در حال حرکت به‌سمت اتفاقات سال‌84 هستیم که هفت قطعنامه شورای حکام علیه ایران صادر شد. در آن زمان، هر وقت حسن روحانی رئیس وقت تیم مذاکره‌‌کننده و دبیر شورای عالی امنیت ملی، عقب نشینی می‌‌کرد، دو روز بعد، سه کشور اروپایی با همراهی آمریکا علیه ایران در آژانس بیانیه می‌‌دادند؛ چین و روسیه بیانیه را رقیق می‌‌کردند و قطعنامه شورای حکام علیه ایران صادر می‌‌شد. بعد از هفت قطعنامه، زمانی که ایران تعلیق‌‌های هسته‌‌ای را در روزهای آخر دولت خاتمی برداشت و سی روز بعد دولت را به احمدی‌‌نژاد تحویل داد، اولین قطعنامه شورای امنیت علیه ایران صادر شد. اکنون پیش‌بینی می‌کنیم که شورای حکام چند قطعنامه بدهد و بعد پرونده را به شورای امنیت ارجاع دهد. اما شرایط دنیا تغییر کرده است و روسیه در شورای امنیت قطعنامه علیه ایران را وتو خواهد کرد. الان ایران شریک راهبردی روسیه است. از طرفی، چین هم با آمریکا و انگلیس وارد مناقشه شده است و احتمالا قطعنامه ضدایرانی را وتو می‌‌کند.

‌ از سال‌1946 تاکنون چین و روسیه، هیچ قطعنامه‌‌ای را علیه ایران وتو نکرده‌اند. آیا حساب کردن روی وتوی چین و روسیه، غیرواقع‌بینانه نیست؟

ابتدای انقلاب شعار کشور ما «نه شرقی نه غربی» بود. یعنی هم با شوروی ناسازگار بودیم، هم با آمریکا. بعد از اینکه شوروی فروپاشید، مباحث دینی در روسیه مطرح شد و مسیحیت ارتدوکس در روسیه روی کار آمد و این منبع قدرت فعلی روسیه شد. ما با روسیه منافع مشترکی برای جلوگیری از گسترش وهابیت و داعش و در حوزه‌‌های نظامی داریم. جمهوری اسلامی در نظم جدید جهانی که تا 20‌سال آینده شکل می‌گیرد، یک بازیگر اساسی است؛ یعنی در مناسبات جدید آمریکا و انگلیس، یک طرف هستند، چین، روسیه و ایران یک سمت دیگر.

دیدگاه
آخرین اخبار
پربازدیدها
وبگردی