| کد مطلب: ۲۸۷

تصمیم سران کشور، تقویت توان هسته‏‌ای است

تصمیم سران کشور، تقویت توان هسته‏‌ای است

روزنامه هم‌میهن ، منتشر کننده آخرین و بروزترین اخبار داخلی و خارجی.

احمد شیرزاد،رییس کمیسیون انرژی مجلس ششم در گفت‏‌وگو با «هم‌‏میهن»

تصمیم سران کشور، تقویت توان هسته‏‌ای است

احمد شیرزاد، نماینده سابق مجلس به‌خاطر مواضع انتقادی از روند پرونده هسته‌‌ای مشهور است اما در گفت‌وگو با گروه دیپلماسی روزنامه «هم‌میهن» راه پیش‌روی تصمیم‌‌گیران پرونده هسته‌‌ای را به‌خاطر مواضع غرب، به‌ویژه آمریکا اجتناب‌ناپذیر معرفی می‌‌کند.

‌ رافائل گروسی روز گذشته نسبت به اقدامات ایران ابراز نگرانی کرده است. به‌نظر شما، قطع دوربین‌‌های آژانس تا چه حدی در این موضع تند مدیرکل این نهاد بین‌المللی تاثیر داشته است؟

عکس‌‌العمل آژانس در قبال اقدام ایران کاملا طبیعی است؛ در شرایط معمولی و متعارف، قطع کردن دوربین‌‌ها اقدام کوچکی به‌حساب نمی‌‌آید. درواقع، یکی از اهرم‌‌های اصلی نظارت آژانس بر مراکز همین دوربین‌‌هاست. متاسفانه برخوردی که طرف غربی، به‌خصوص آمریکایی‌‌ها با مساله هسته‌‌ای ایران داشتند، به‌طور طبیعی کشور را به این سمت سوق داد. ایران را به‌سمتی بردند که اصولا برنامه‌‌ریزی ما از دوره مذاکرات برجام این نبوده است. همان‌‌طور که می‌‌دانید، توافق برجام با هماهنگی کل دستگاه‌‌های امنیتی و نهادهای حساس تصمیم‌‌گیر پیش رفته بود، اما بعد از آن، چند سالی که از برجام گذشت، متاسفانه به‌دلیل اقدامات خلاف برجام دولت ترامپ، همچنین تعلل‌‌های بعدی که آمریکایی‌‌ها داشتند، ما عملا به‌سمتی سوق پیدا کردیم که از آن برنامه‌‌ریزی‌‌ فاصله گرفتیم. امکان انتخاب متفاوتی برای ایران وجود نداشته و ندارد و این غربی‌‌ها بودند که این شرایط را بر کشور تحمیل کردند.

‌ با شرایط کنونی، آینده پرونده هسته‌‌ای ایران را چگونه پیش‌بینی می‌‌کنید؟

فکر می‌‌کنم تفکر و منطقی که بر تصمیم‌‌گیری سران کشور حکم‌‌فرماست، در مسیر تقویت توان هسته‌‌ای است، چون ما نمی‌‌توانیم در مسیر توافق به طرف‌های مقابل اعتماد کنیم و مطمئن باشیم که امتیاز قابل توجهی به ایران بدهند. چاره‌‌ای نداریم جز اینکه مسیر پیشرفت هسته‌‌ای خودمان را دنبال کرده و سرعت‌‌مان را هم افزایش دهیم.

‌تاثیر این روند هسته‌‌ای شدن بر روابط خارجی ایران با غرب چیست؟

در مورد راه‌‌های پیش‌روی ایران، دو تحلیل متفاوت ممکن است وجود داشته باشد. یک تحلیل این‌‌ است که ما سعی کنیم به یک توانمندی هسته‌‌ای قابل توجهی دست پیدا کنیم که پس از دستیابی به این نقطه، طرف مقابل در میز مذاکرات موضع قدرتمند ما را خواهد پذیرفت. یک تفکر دیگر هم این است که در همان مسیر دستیابی به توان هسته‌‌ای، پیش از دستیابی به یک توانمندی جدی، طرف مقابل کوتاه بیاید و ما بتوانیم با گرفتن امتیازات قابل توجهی، این روند را متوقف کنیم. این به‌نظر من، تفکری است که بر ذهنیت تصمیم‌‌گیرندگان کشور حکم‌‌فرماست و به‌نظر من منطقی که دارند، قابل درک است.

دیدگاه
آخرین اخبار
پربازدیدها
وبگردی