نگاه خارجی

آنچه در این ستون می‌خوانید، دیدگاه‌های رسانه‌‌های خارجی است که صرفا جهت اطلاع‌رسانی منتشر می‌شود و این دیدگاه‌ها موضع روزنامه «هم‌میهن» نیست.

خط و نشان کشیدن ایران و اسرائیل

المانیتور نوشت:«یک اسرائیلی روز سه‌شنبه در شمال کرانه باختری درحالی‌که تل‌آویو در حال برگزاری مراسم یادبود سربازان کشته‌شده بود، هدف گلوله قرار گرفت و مجروح شد.این حادثه در حالی رخ می‌دهد که در هفته‌های اخیر تنش‌ها بین اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها در کرانه باختری افزایش یافته است، از جمله حمله مرگبار در دره اردن در ۷ آوریل که سه نفر هدف گلوله قرار گرفتند و کشته شدند. یکشنبه‌شب، نیرو‌های اسرائیلی ۱۶ فلسطینی را مظنون به انجام فعالیت‌های شبه‌نظامی علیه اسرائیلی‌ها در سراسر کرانه باختری دستگیر کردند. اسرائیل نه‌تنها با تنش در کرانه باختری، بلکه با تهدید‌های همزمان و شاید حتی هماهنگ در دیگر جبهه‌های خود نیز مواجه است. پنجاه سال پیش، در ۲۱ مه ۱۹۷۳، موشه دایان، وزیر دفاع وقت، به فرماندهان نیرو‌های دفاعی اسرائیل گفت که در ارزیابی خود، احتمال جنگ چندجبهه‌ای با مصر و سوریه در حال افزایش است؛ سایر کشور‌ها نیز به نبرد خواهند پیوست، از جمله لیبی و عراق. ارزیابی او کمتر از پنج ماه بعد محقق شد. در ۶ اکتبر، درحالی‌که یهودیان اسرائیل یوم‌کیپور، مقدس‌ترین روز در تقویم خود را جشن می‌گرفتند، مصر و سوریه یک حمله غافلگیرانه هماهنگ را آغاز کردند. ارتش اسرائیل برای جنگ آماده بود، اما نیرو‌های ذخیره را بسیج نکرده بود، زیرا معتقد بود که نیرو‌های منظم می‌توانند جلوی پیشروی را تا زمانی که نیرو‌های ذخیره مستقر شوند، بگیرند. تا به امروز، این خطا به‌عنوان بزرگترین شکست امنیتی در تاریخ دولت اسرائیل تلقی می‌شود. پنجشنبه گذشته، یوآو گالانت، وزیر دفاع، ارزیابی مشابهی را در گفت‌وگو با خبرنگاران انجام داد. گالانت گفت: ارتش اسرائیل باید برای یک جنگ چندجبهه‌ای با تهدید امنیتی واقعی در همه جبهه‌ها به‌طور همزمان آماده شود. «ما در پایان دوران درگیری‌های محدود هستیم.... امروز یک پدیده برجسته همگرایی عرصه‌ها وجود دارد.» اشاره وزیر دفاع به ارتش اسرائیل بود که این روز‌ها بیشتر در یک عرصه عمل می‌کند، چه علیه شبه‌نظامیان مورد حمایت ایران در سوریه، چه شبه‌نظامیان در غزه و در کرانه باختری. اظهارات گالانت توجه کمی را به خود جلب کرد، شاید به این دلیل که اسرائیلی‌ها بیشتر نگران درگیری داخلی بی‌سابقه بین نیرو‌های طرفدار دموکراسی و دولت افراطی ملی‌گرا و افراطی ارتدوکس و پیامد‌های آن بر اقتصاد، قوه قضائیه و بافت اجتماعی هستند. تداوم حملات در داخل نیز به‌عنوان تهدید جدی تری نسبت به تهدیدات خارجی تلقی می‌شود. شامگاه دوشنبه یک فلسطینی ساکن بیت‌المقدس با یک خودرو به عابران پیاده برخورد کرد و هشت نفر را در مرکز شهر مجروح کرد. گالانت در مورد دلیل نگرانی خود توضیح بیشتری نداد، اما رازی هم در کار نیست. به نظر می‌رسد که او به فرسایش مداوم بازدارندگی و نفوذ اسرائیل در همه جبهه‌ها اشاره می‌کند که با حوادث اخیر به‌شدت تسریع شده است. از زمان روی کار آمدن دولت کنونی از چهار ماه پیش، متحدان تازه اسرائیل در منطقه شروع به فاصله گرفتن از آن کرده‌اند، یا مردد شده‌اند یا به طرف ایران می‌روند. یک منبع نظامی ارشد اسرائیلی که نخواست نامش فاش شود به المانیتور گفت: «هنوز خطر آشکاری برای جنگ چندجبهه‌ای وجود ندارد». وی مدعی شد: «همه همسایگان هنوز هم می‌دانند که قدرت ارتش اسرائیل بیشتر از قدرت کل آنهاست.» پس گالانت در مورد چه چیزی هشدار می‌دهد؟ منبع مذکور می‌گوید: «آنها کمتر از درگیر شدن در چنین جنگی می‌ترسند. [آنچه آنها را نگران می‌کند] فاصله چشمگیر بین اسرائیل و ایالات متحده؛ نگرش بین‌المللی نسبت به اسرائیل، منفور شدن نتانیاهو تقریباً در میان متحدان واقعی اسرائیل و ناآرامی‌های داخلی و نشانه‌هایی از شورش در میان صفوف نظامی است.» خطر کمی وجود دارد که ایران، حزب‌الله، سوریه و شاید حماس و جهاد اسلامی حملات ۵۰ سال پیش سوریه و مصر را تکرار کنند. اسرائیل امروز نه توسط تانک‌هایی که در سال ۱۹۷۳ از بلندی‌های جولان عبور کردند و تقریباً به دریای جلیل رسیدند تهدید می‌شود، و نه توسط نیرو‌های مصری که از کانال سوئز عبور کردند تا یک سر پل را به سمت سرزمین‌های تحت کنترل اسرائیل ایجاد کنند. تهدید اصلی زرادخانه عظیمی از صد‌ها هزار موشک و راکت است که در اختیار حزب‌الله، ایران، حماس و جهاد اسلامی و شبه‌نظامیان وفادار به ایران در سوریه و عراق است. البته همه‌ی آنها هم فقط یک هدف دارند: اسرائیل.