نگاه خارجی

آنچه در این ستون می‌خوانید، دیدگاه‌های رسانه‌‌های خارجی است که صرفا جهت اطلاع‌رسانی منتشر می‌شود و این دیدگاه‌ها موضع روزنامه «هم‌میهن» نیست.

اسرائیل و حمله پیشگیرانه

روزنامه وال‌استریت‌ژورنال در یادداشتی تحلیلی به قلم دیوید راسل نوشت: «هفته گذشته برای مصاحبه با نخست‌وزیر، بنیامین نتانیاهو، در کنفرانس امنیتی Tikvah اسرائیل بودم. این مصاحبه که در وب‌سایت وال‌استریت ژورنال موجود است، شامل دیدگاه کلی نتانیاهو در مورد سیاست جهانی و همچنین اظهارات صریح درباره تاریخ صهیونیسم است. من با این فکر از کنفرانس بیرون آمدم که ایالات‌متحده خیلی بیشتر از آنچه اکثراً در واشنگتن درک می‌کنند به درگیر شدن در یک جنگ دیگر در خاورمیانه نزدیک است. به حداقل رساندن این خطر مستلزم تغییر سریع و گسترده خط‌مشی‌ها از سوی دولتی است که هنوز در تلاش برای فهم جدی‌ترین بحران بین‌المللی از اواخر دهه ۱۹۳۰ است. دولت بایدن با یک استراتژی ژئوپلیتیک ظریف و منسجم روی کار آمد. می‌خواست با ایجاد شکاف بین چین و قدرت‌های تجدیدنظرطلب دیگر، به چالش چین رسیدگی کند. می‌خواست روسیه را از طریق سازگاری با ولادیمیر پوتین متوقف کرده و با احیای برجام، به خاورمیانه ثبات ببخشد. از همان ابتدا، دولت می‌دانست که سیستم جهانی تحت رهبری آمریکا با مشکل مواجه شده است، اما شدت تهدید را دست کم گرفت و علل آن را به‌درستی درک نکرد. تیم بایدن از همان روز اول چالش چین را به‌وضوح دید، اما نتوانست درک کند که پایه‌های قدرت آمریکا چقدر ضعیف شده است یا قدرت‌های تجدیدنظرطلب (چین، روسیه، ایران و کشور‌هایی مانند ونزوئلا و سوریه) تا چه اندازه حاضر به همکاری برای تضعیف هژمونی آمریکایی بودند که همگی از آن متنفرند. اکنون دو سال گذشته و دولت بایدن در حال مبارزه برای مدیریت شکست طرح ابتدایی خود است. لفاظی‌ها و سیاست تهاجمی آن در قبال چین، خصومت پکن را تشدید کرده است، اما به‌جای روبه‌رو شدن با یک چین منزوی در جهانی آرام، دولت آمریکا با رویارویی‌های همزمان در اروپا و خاور دور مواجه شده است. روسیه متوقف نشده است، ایران آرام نیست، و این سه تجدیدنظرطلب به میزان بی‌سابقه‌ای در حال هماهنگی استراتژی‌هایشان و ارسال سیگنال هستند. بدتر از آن، حرکت بی‌وقفه ایران به‌سمت سلاح‌های هسته‌ای، همراه با تعمیق شراکت با روسیه، خاورمیانه را پیوسته به جنگی نزدیک‌تر می‌کند که احتمالاً ایالات‌متحده را درگیر خواهد کرد، جنگی که دولت بایدن به‌شدت می‌خواهد از آن اجتناب کند. برای پوتین، یک رویارویی نظامی بزرگ در خاورمیانه یک موهبت بی‌نظیر خواهد بود. قیمت نفت افزایش می‌یابد و خزانه مسکو را پر می‌کند و فشار‌ها بر اروپا را تشدید می‌کند. پنتاگون هم در این شرایط مجبور خواهد بود که تسلیحات موجود را بین اوکراین و متحدان خود در خاورمیانه تقسیم کند. توازن در تنگه تایوان هم به‌طور قابل‌توجهی به نفع چین تغییر خواهد کرد. افزایش قیمت انرژی تورم را در ایالات‌متحده افزایش خواهد داد، آن‌هم درحالی‌که بایدن تلاش می‌کند دموکرات‌های ضدجنگ را متقاعد کند که از یک سرمایه‌گذاری نظامی دیگر در خاورمیانه حمایت کنند. درحالی‌که در یک دنیای بی‌نقص، روسیه به‌احتمال زیاد با سلاح هسته‌ای ایران مخالفت می‌کند، در شرایط کنونی - که در آن پوتین به‌شدت به کمک ایران برای برهم زدن استراتژی آمریکا نیاز دارد، پوتین ممکن است تصمیم بگیرد به ایران کمک کند تا از «آستانه هسته‌ای» عبور کند. اما دیکتاتور روسیه نیازی ندارد حتی تا این حد هم جلو برود. پوتین به‌سادگی با افزایش قابلیت‌های نظامی ایران که توانایی اسرائیل برای حمله به تأسیسات هسته‌ای ایران را محدود می‌کند، ممکن است تل‌آویو را مجبور به حمله پیشگیرانه کند که منجر به یک جنگ منطقه‌ای می‌شود. ایالات‌متحده نمی‌تواند ایران و روسیه را مجبور به اجتناب از اقداماتی کند که منجر به یک جنگ جدید در خاورمیانه می‌شود، اما اتخاذ سیاست قدرتمندانه از سوی ما همچنان ممکن است آنها را بازدارد. متأسفانه برای دولت بایدن، این رویکرد دقیقاً همان موضع جنگ‌طلبانه در خاورمیانه است که بسیاری از دموکرات‌ها - ازجمله مقامات ارشد بایدن - به‌شدت از آن متنفرند. رویکرد آمریکا در قبال عربستان سعودی باید از «دست دادن» به یک «آغوش صمیمانه» تبدیل شود. حملات هواپیما‌های بدون سرنشین و سایر تحریکات ایران و متحدانش علیه سعودی‌ها، اماراتی‌ها و همسایگان آنها باید با واکنش نظامی آمریکا مواجه شود که هیچ شکی در عزم ایالات‌متحده آمریکا برای چیرگی بر آنها باقی نگذارد. بهترین راه برای جلوگیری از جنگ، و به حداقل رساندن درگیری مستقیم آمریکا در صورت وقوع جنگ، این است که اطمینان حاصل کنیم که متحدان ما در خاورمیانه قدرت دفاع از خود را دارند.