خُرد و خراب و خسته

به بهانه یک‌سالگی قدرت گرفتن طالبان در افغانستان

ده‌ها کشته و زخمی در پی انفجاری در کابل... این خبری است که خیلی از صبح‌ها موقع خوردن صبحانه با آن روبرو می‌شویم. یک سال از حضور طالبان در افغانستان می‌گذرد. واقعیت اما این است که ذهن مردم جهان نسبت به اخبار تلخ در افغانستان سرّ شده است. شورای امنیت و سازمان‌های حقوق بشری هم انگار نه انگار. اگر فاجعه‌ کمی تعداد کشته و زخمی‌ها را زیاد کند شاید چند ثانیه‌ای روی اخبار متمرکز شویم و بعد تلخی ماجرا را به شیرینی چای صبحگاه بشورانیم و ... که اگر غیر از این بود مردمان جهان باید برای این مردم کاری می‌کردند. به عکس پایین صفحه نگاه کنید. دختران نوشکفته‌ای که باید در مدرسه‌ها توی سر و کله هم بزنند و شادی کنند و بابت ترک دیوار کلاس ریسه بروند، از مدرسه رفتن منع می‌شوند. اگر فقط یکبار برای عکاسی به دبستانی پا گذاشته باشید منظورم را درک می‌کنید. آنقدر صدای جیغ و داد و خنده و فریاد می‌آید که هر چقدر هم عکاس کارکشته‌ای باشی دست و پایت را گم می‌کنی. اما حکایت این عکس و این کلاس چیز دیگری است. به چشم‌ها، به نحوه نشستن، به دست‌ها و به پاهای بچه‌ها نگاه کنید. خرد و خراب و خسته در سکوت محض به آینده تاریک خیره شده‌اند.

به کانال تلگرام هم میهن بپیوندید