فریب مسکو توسط ترامپ
از همان ابتدا، مسکو تجاوز اسرائیل علیه ایران را با لحنی تند محکوم کرد. اولین بیانیه رسمی وزارت امور خارجه روسیه هیچ ابهامی در نسبت دادن تقصیر به تل آویو باقی نگذاشت.
از همان ابتدا، مسکو تجاوز اسرائیل علیه ایران را با لحنی تند محکوم کرد. اولین بیانیه رسمی وزارت امور خارجه روسیه هیچ ابهامی در نسبت دادن تقصیر به تل آویو باقی نگذاشت. تا 20 ژوئن، روسیه به این باور پایبند بود که می‌توان آتش‌بس برقرار کرد و واشنگتن از حمله مستقیم به ایران خودداری خواهد کرد.
این خوش‌بینی ناشی از یک مکالمه تلفنی تقریباً یک ساعته در 14 ژوئن بود که طی آن دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، و ولادیمیر پوتین، همتای روسی‌اش، در مورد تشدید درگیری اسرائیل و ایران بحث کردند. طبق گزارش‌ها، ترامپ در طول تماس تلفنی اظهار داشت: «این جنگ در اسرائیل و ایران باید پایان یابد». یوری اوشاکوف، دستیار کرملین، گزارش داد که مذاکره‌کنندگان آمریکایی برای بازگشت به مذاکرات در مورد برنامه هسته‌ای ایران آماده هستند.
برای مسکو، این صرفاً خوش‌بینی نبود - بلکه به‌عنوان یک پیش‌درآمد دیپلماتیک واقعی و یک کانال مخفی بالقوه برای ترامپ برای خنثی کردن فشارهای فزاینده داخلی و قانونی تعبیر می‌شد. این باور، موضع اولیه مسکو را شکل داد. حتی پس از آنکه تل‌آویو حملات غیرقانونی خود را به ایران آغاز کرد، روس‌ها از سرزنش مستقیم واشنگتن خودداری کردند.
در عوض، آنها مسئولیت اصلی را متوجه کابینه راست‌افراطی بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل دانستند و رهبری اسرائیل را محکوم کردند، درحالی‌که کانال‌های ارتباطی را باز نگه داشتند. پوتین در کنفرانس مطبوعاتی خود با رسانه‌های بین‌المللی در ۱۸ و ۱۹ ژوئن - که عمداً در اواخر شب برنامه‌ریزی شده بود تا توسط مخاطبان آمریکایی نیز پخش شود - بر ادامه ارتباط مستقیم با ترامپ و نتانیاهو تأکید کرد.
او خاطرنشان کرد که این حملات تنها وحدت سیاسی داخلی ایران را تقویت کرده است و خاطرنشان کرد، بمب‌گذاری‌ها آسیب چندانی به زیرساخت‌های هسته‌ای تهران وارد نکرده است و گفت: «این کارخانه‌های زیرزمینی دست‌نخورده باقی مانده‌اند. هیچ اتفاقی برای آنها نیفتاده است.» پوتین همچنین روشن کرد که هنوز یک قطعنامه روی میز است: چارچوبی که بتواند حقوق هسته‌ای صلح‌آمیز ایران را تضمین کند و در عین حال به نگرانی‌های امنیتی اسرائیل نیز بپردازد و تأیید کرد که روسیه این گزینه‌ها را به هر سه طرف ارائه کرده است.
پوتین در مجمع اقتصادی بین‌المللی سن‌پترزبورگ (SPIEF) - بزرگترین گردهمایی سالانه تجارت و دیپلماسی روسیه - رویکرد دیپلماتیک مسکو را تکرار کرد و خاطرنشان کرد که روسیه «ایده‌هایی» برای حل‌وفصل به همه طرف‌ها ارائه داده است. او همچنین با اشاره به ساخت‌وساز مداوم روسیه در تأسیسات هسته‌ای بوشهر، حمایت خود را از حق ایران برای توسعه صلح‌آمیز هسته‌ای مجدداً تأیید کرد. پوتین اظهار داشت که درخواست تضمین ایمنی برای پرسنل روسی در آنجا را کرده است و افزود: «نخست‌وزیر نتانیاهو با این موضوع موافقت کرده و رئیس‌جمهور ترامپ قول داده است که از خواسته‌های مشروع ما حمایت کند.»
اما این ظاهرسازی تقریباً بلافاصله فرو ریخت. اندکی پس از آنکه اسرائیل ادعا کرد که نیروگاه بوشهر را هدف قرار داده است - و بعداً این بیانیه را پس گرفت و آن را «اشتباه» خواند - فرودگاه بوشهر را بمباران کرد و ترمینال بین‌المللی آن را نابود کرد. این حمله، کمتر از ۳۶ ساعت پس از اطمینان‌بخشی‌های عمومی، در مسکو به‌عنوان یک تحقیر عمدی تلقی شد.
این حمله هرگونه باور باقی‌مانده مبنی بر اینکه تل آویو یا واشنگتن با حسن نیت عمل می‌کنند را از بین برد. لحن مسکو تندتر شد. سخنرانی واسیلی نبنزیا، سفیر سازمان ملل متحد، در ۲۰ ژوئن، آخرین نمونه از خوش‌بینی دیپلماتیک را رقم زد: «ما متقاعد شده‌ایم که دستیابی به راه‌حلی که هم به حق ایران برای فعالیت‌های هسته‌ای صلح‌آمیز احترام بگذارد، هم امنیت بی‌قید و شرط اسرائیل را تضمین کند، کاملاً امکان‌پذیر است.
ما این گزینه‌ها را به همکاران آمریکایی و اسرائیلی خود، همچنین شرکای ایرانی خود منتقل کرده‌ایم.» همه چیز در ۲۲ ژوئن تغییر کرد. بمباران‌های ایالات‌متحده، آنچه را که بسیاری در مسکو از آن می‌ترسیدند، تأیید کرد: اینکه واشنگتن نه‌تنها تمایلی به میانجیگری ندارد، بلکه از پیشنهادهای روسیه به‌عنوان پوشش استراتژیک استفاده کرده است. نخبگان سیاسی روسیه شروع به صحبت‌های تند کردند.
آندری کلیشاس، رئیس کمیته قانون اساسی در شورای فدراسیون، صریح بود: «جمهوری اسلامی مجبور خواهد شد به نقض حاکمیت و تجاوز علیه کشورش پاسخ دهد، زیرا حکومتی که نتواند از حاکمیت کشور خود دفاع کند، همیشه محکوم به فناست.»
