بازخوانی سوانح هوایی که برای رهبران کشورهای مختلف رخ داده است
۲۱ سقوط
برخلاف تصور عموم، جان باختن رهبران سیاسی کشورها در حوادث و سوانح هوایی امریست که بارها رخ داده است.
آنچه در ذیل می‌خوانید فهرست رهبران کشورهایی است که در سوانح هوایی جان خود را از دست داده‌اند.
لخ الکساندر کاچینسکی، رئیس‌جمهور لهستان
سیاستمدار لهستانی بود که از سال 2002 تا 2005 شهردار ورشو و از سال 2005 تا زمان مرگش در سال 2010 رئیس‌جمهور لهستان بود. در 10 آوریل 2010، هواپیمای توپولوف Tu-154M حامل لخ کاچینسکی، همسرش ماریا کاچینسکی و سایر اعضای یک هیئت لهستانی از ورشو برای شرکت در مراسم بزرگداشت قتل‌عام کاتین پرواز کرد.
این هواپیما هنگام نزدیک شدن به پایگاه هوایی اسمولنسک در روسیه سقوط کرد. فرماندار استان اسمولنسک در گفت‌وگو با شبکه خبری روسیه 24 تایید کرد که هیچ بازمانده‌ای وجود ندارد. 96 نفر از جمله بسیاری از بالاترین مقام‌های نظامی و غیرنظامی لهستان در این سقوط کشته شدند.
خوزه فلیکس استیگاریبیا، رئیس‌جمهور پاراگوئه
افسر نظامی و سیاستمدار پاراگوئه بود که از سال 1939 تا زمان مرگش در سانحه هوایی در 7 سپتامبر 1940 به عنوان سی‌وچهارمین رئیس‌جمهور پاراگوئه خدمت کرد. او نقش فرمانده کل ارتش پاراگوئه را در طول جنگ چاکو، برعهده داشت.
او به‌عنوان یکی از افسران نظامی ارتش پاراگوئه که پاراگوئه را در جنگ چاکو علیه بولیوی به پیروزی رساند، به‌عنوان یک استراتژیست نظامی برجسته در طول درگیری‌های مسلحانه شناخته می‌شود و یک قهرمان جنگ به حساب می‌آمد.
رامون مگسیسی، رئیس‌جمهور فیلیپین
دولتمرد فیلیپینی بود که از 30 دسامبر 1953 تا زمان مرگش در یک فاجعه سقوط هواپیما در 17 مارس 1957 به‌عنوان هفتمین رئیس‌جمهور فیلیپین خدمت کرد. در 16 مارس 1957، مگسیسی مانیل را به مقصد سبو‌سیتی ترک کرد.
قرار بود او در یک مراسم کهنه‌سربازان و شروع تمرینات سه مؤسسه آموزشی، دانشگاه ویسایاس، کالج‌های جنوب غربی و دانشگاه سن‌کارلوس سخنرانی کند.
در همان شب، حدود ساعت 1:00 بامداد به وقت محلی، او سوار هواپیمای ریاست‌جمهوری به مقصد مانیل شد. در ساعات اولیه بامداد 17 مارس، این هواپیما مفقود شد.
در اواخر بعدازظهر، روزنامه‌ها گزارش دادند که هواپیما در کوه Manunggal در سبو سقوط کرده است و 36 نفر از 56 سرنشین آن کشته شده‌اند.
نرو راموس، رئیس‌جمهور موقت برزیل
یک شخصیت سیاسی برزیلی بود. او پس از بحران سیاسی که به خودکشی رئیس‌جمهور گتولیو وارگاس و استیضاح معاونش کارلوس لوز منجر شد، مدت کوتاهی به‌عنوان رئیس‌جمهور موقت برزیل خدمت کرد.
نرو راموس در 16 ژوئن 1958 در یک سانحه هواپیمایی در نزدیکی فرودگاه بین‌المللی کوریتیبا آفونسوپنا جان باخت.
عبدالسلام محمد عارف الجمیلی، رئیس‌جمهور عراق
دومین رئیس‌جمهور عراق از سال 1963 تا زمان مرگش در فاجعه سقوط هواپیما در سال 1966 بود. او در انقلاب 14 ژوئیه که در آن سلطنت هاشمی در 14 ژوئیه 1958 سرنگون شد، نقش اصلی را ایفا کرد.
در 13 آوریل 1966، عارف در سقوط هواپیمای نیروی هوایی عراق در جنوب عراق در حدود 10 کیلومتری فرودگاه بصره کشته شد و برادرش عبدالرحمن جایگزین‌اش شد.
گزارش‌ها در آن زمان حاکی از آن بود که عارف در یک سانحه هلیکوپتر جان خود را از دست داده است. عبدالرحمن البزاز به مدت سه روز سرپرست ریاست‌جمهوری شد و جنگ قدرت برای ریاست‌جمهوری رخ داد.
مارشال هومبرتو کاستلو برانکو، رئیس‌جمهور برزیل
یک رهبر نظامی و دولتمرد برزیلی بود. او به‌عنوان اولین رئیس‌جمهور دیکتاتوری نظامی برزیل پس از کودتای نظامی 1964 بر سر کار آمد.
او عضو جناح لیبرال «قانون‌گرا» در رژیم بود. چهار ماه پس از ترک ریاست‌جمهوری، کاستلو برانکو در 18 ژوئیه 1967 در یک برخورد هوایی با هواپیمای پایپر PA-23 در نزدیکی فورتالزا جان باخت.
رنه بارینتوس، رئیس‌جمهور بولیوی
یک افسر نظامی و سیاستمدار اهل بولیوی بود که به‌عنوان چهل هفتمین رئیس‌جمهور بولیوی دو بار از سال 1964 تا 1966 و از سال 1966 تا 1969 خدمت کرد.
او از سال 1965 تا 1966 با آلفردو اواندو همکاری داشت و قبل از آن در سال 1964 به‌عنوان سی‌امین معاون رئیس‌جمهور بولیوی خدمت کرد.
در 27 آوریل 1969، در یک سقوط هلیکوپتر کشته شد. احتمال ترور او در نظر گرفته شد اما این ادعا هرگز ثابت نشد.
سرهنگ دوم احمد اولد بوسیف، رئیس‌جمهور موریتانی
یک افسر نظامی موریتانیایی و رهبر سیاسی بود. در 6 آوریل 1979، او با کودتا و با همکاری سرهنگ محمدخونا ولد حیدالله و سایر افسران قدرت را به دست گرفت و سرهنگ مصطفی ولد سالک را از قدرت بیرون کرد.
او دومین نخست‌وزیر موریتانی در دولت جدید شد. او یک ماه بعد در یک سانحه هوایی در سواحل داکار در سنگال جان خود را از دست داد.
جیمی رولدز آگویلرا، رئیس‌جمهور اکوادور
سیاستمدار اکوادوری بود که از 10 اوت 1979 تا زمان مرگش در 24 مه 1981 سی‌وسومین رئیس‌جمهور اکوادور بود. در دوره کوتاه مسئولیت خود، او به دلیل موضع قاطع‌اش در مورد حقوق بشر مشهور شد.
این موضع او منجر به درگیری با سایر دولت‌های آمریکای لاتین و روابط ضعیف با دولت رونالد ریگان در ایالات متحده شد. در روز یکشنبه 24 مه 1981، هواپیمایی که او با آن سفر می‌کرد، سقوط کرد و همه مسافران از جمله رولدز و همسرش کشته شدند.
بحث و جدل پیرامون دلایل سقوط، از جمله عدم وجود جعبه سیاه به میان آمد. در سال 2015 نیز تحقیقات درباره این سقوط دوباره آغاز شد.
عمر توریخوس هررا، رهبر نظامی پاناما
دیکتاتور پاناما و همچنین فرمانده گارد ملی پاناما و رهبر نظامی پاناما از سال 1968 تا زمان مرگش در سال 1981 بود. توریخوس هرگز به‌طور رسمی رئیس‌جمهور پاناما نبود.
اما در عوض عناوین خودخواسته و فراگیر از جمله «رهبر حداکثری انقلاب پاناما» را داشت. توریخوس با یک کودتا قدرت را به دست گرفت.
توریخوس بیشتر به دلیل مذاکره در مورد معاهدات توریخوس-کارتر در سال 1977 شناخته می‌شود که در نهایت پاناما حاکمیت کامل بر کانال پاناما را به دست گرفت. او نیز در سال 1981 در یک سانحه هوایی کشته شد.
سامورا مویس ماشل، رئیس‌جمهور موزامبیک
فرمانده نظامی و رهبر سیاسی موزامبیک بود. او به‌عنوان اولین رئیس‌جمهور موزامبیک از استقلال این کشور در سال 1975 خدمت کرد.
ماشل در سال 1986 زمانی که هواپیمای ریاست‌جمهوری او در نزدیکی مرز موزامبیک و آفریقای جنوبی سقوط کرد، درگذشت.
محمد ضیاءالحق، رئیس‌جمهور پاکستان
افسر ارتش پاکستان بود که از سال ۱۹۷۸ تا زمان مرگش به‌عنوان ششمین رئیس‌جمهور پاکستان خدمت کرد. او همچنین از اول مارس 1976 تا زمان مرگش به‌عنوان دومین رئیس ستاد ارتش پاکستان خدمت کرد.
ضیاء در 17 اوت 1988 در یک سانحه هوایی جان باخت. پس از بازدید از نمایش تانک M1 آبرامز ایالات متحده در بهاوالپور، ضیاء با هواپیمای C-130B هرکولس این شهر را در استان پنجاب ترک کرد.
این هواپیما از فرودگاه بهاوالپور حرکت کرد و انتظار می‌رفت که به فرودگاه بین‌المللی اسلام‌آباد برسد که در میانه راه سقوط کرد.
سیپرین نتاریامیرا، رئیس‌جمهور بوروندی
سیاستمدار بوروندی بود که از ۵ فوریه ۱۹۹۴ تا زمان مرگش دو ماه بعد به‌عنوان رئیس‌جمهور بروندی خدمت کرد. نتاریامیرا که یک هوتو متولد بوروندی بود در 6 آوریل 1994 در یک نشست منطقه‌ای در دارالسلام که برای بحث در مورد حفظ صلح در بوروندی برگزار شد، شرکت کرد.
با این حال، تمرکز جلسه به سرعت به سمت اجرای توافقنامه آروشا معطوف شد، که برای پایان دادن به جنگ داخلی رواندا طراحی شده بود.
نمایندگان هابیاریمانا رئیس‌جمهور هابیاریمانا را به دلیل توقف روند صلح مورد سرزنش قرار دادند و نتاریامیرا از او به دلیل تشدید تنش‌های محلی و در نتیجه به خطر انداختن امنیت ملی بوروندی انتقاد کرد.
شب ششم آوریل ۱۹۹۴ به هواپیمای حامل جونال هابیا ریمانا رئیس‌جمهوری وقت رواندا و همتایش سیپرین نتاریامیرا رئیس‌جمهوری بوروندی که هر دو از قوم هوتو بودند، شلیک شد.
هواپیما سقوط کرد و همه سرنشینان آن کشته شدند. افراط‌گرایان هوتو جبهه هواداران رواندا را مسئول این حمله دانستند و بلافاصله دست به کشتار دسته‌جمعی زدند. جبهه هواداران رواندا اعلام کرد که هواپیما توسط خود هوتوها منهدم شده‌است تا به آن‌ها بهانه‌ای برای قتل‌عام دهد.
بوریس ترایکوفسکی، رئیس‌جمهور مقدونیه
سیاستمدار اهل مقدونیه بود که از سال 1999 تا زمان مرگش در سال 2004 در یک سانحه هوایی به‌عنوان دومین رئیس‌جمهور مقدونیه خدمت کرد. ترایکوفسکی در 26 فوریه 2004 در یک سانحه هوایی در مسیر یک کنفرانس اقتصادی در موستار
بوسنی و هرزگوین درگذشت. این هواپیما در مه غلیظ و باران شدید در دامنه کوهی در جنوب شرقی هرزگوین، در نزدیکی روستاهای پوپلات و ورسنیک در هشت مایلی جنوب شرقی موستار سقوط کرد.
محمدو ماکیدو، سلطان سوکوتو نیجریه
نوزدهمین سلطان سوکوتو در نیجریه بود. او پسر و دستیار اصلی صدیق ابوبکر سوم بود که به مدت 50 سال سلطان سوکوتو بود. پس از جشن عید فطر در سال 2006، ماکیدو به ابوجا رفت تا با رئیس‌جمهور اولوسگون اوباسانجو ملاقات کند.
پس از آن جلسه، ماکیدو در روز یکشنبه 29 اکتبر سوار هواپیما شد و به سوکوتو بازگشت. پرواز 53 خطوط هوایی ADC درست پس از برخاستن از زمین سقوط کرد و بیشتر سرنشینان هواپیما از جمله ماکیدو، پسر و نوه او کشته شدند.
پیکر او در خیابان‌های سوکوتو با تجمع ده‌ها هزار نفر از عزاداران تشییع شد. او در مقبره اصلی سلاطین سوکوتو نزدیکِ آرامگاه پدرش به خاک سپرده شد.
سباستین پینیرا، رئیس‌جمهور شیلی
تاجر و سیاستمدار شیلیایی بود که از سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۴ و بار دیگر از سال ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۲ رئیس‌جمهور شیلی بود.
او در دانشگاه پاپی شیلی تحصیل کرده و اقتصاد را در دانشگاه هاروارد خوانده بود. در ساعت 2:47 بعدازظهر به وقت تابستانی شیلی در 6 فوریه 2024، چند دقیقه پس از برخاستن، هلیکوپتر رابینسون R44 که پینیرا خلبان آن بود به دریاچه رانکو در استان ال سقوط کرد.
این بالگرد در حدود 40 متری ساحل جنوبی دریاچه در ایلیهو در شرق شهر لاگو رانکو سقوط کرد.
سالومون آروید لیندمن، نخست‌وزیر سوئد
دریاسالار سوئدی، صنعتگر و سیاستمدار محافظه‌کاری بود که از سال 1906 تا 1911 به‌عنوان نخست‌وزیر سوئد و دوباره از سال 1928 تا 1930 در همین سمت خدمت کرد.
لیندمن در 9 دسامبر 1936 در یک سانحه هوایی جان باخت. هواپیمای او درست پس از برخاستن در مه غلیظ به خانه‌های نزدیک فرودگاه کرودون برخورد کرد.
جوئل راکوتومالالا، نخست‌وزیر ماداگاسکار
افسر نظامی و سیاستمدار ماداگاسکار بود. وی از ۱۱ ژانویه ۱۹۷۶ تا ۳۰ ژوئیه ۱۹۷۶ نخست‌وزیر این کشور بود.
هلیکوپتر او در 30 ژوئیه 1976 برای چندین پرواز متوالی از آنتاناناریوو برخاست و حوالی ظهر سقوط کرد.
با توجه به اوضاع ملتهب سیاسی، این حادثه شبهه خرابکاری را به وجود آورد.
جمال بیجدیچ، نخست‌وزیر یوگسلاوی
سیاستمدار بوسنیایی و یوگسلاوی بود که از ژوئیه 1971 تا زمان مرگش در یک سانحه هوایی در ژانویه 1977 به‌عنوان نخست‌وزیر یوگسلاوی خدمت کرد.
وی همچنین از ژوئیه تا دسامبر 1971 به‌عنوان وزیر کشور مشغول به کار بود. بیجدیچ همچنین از سال 1967 تا 1971 رئیس مجلس مردمی بوسنی و هرزگوین بود.
در 18 ژانویه 1977، بیجدیچ، همسرش رازیجا و شش نفر دیگر در اثر سقوط هواپیمای Learjet 25 در کوه Inač در نزدیکی Kreševo، بوسنی و هرزگوین کشته شدند.
این هواپیما از پایگاه هوایی باتاینیکا در بلگراد بلند شد و در مسیر سارایوو بود که ظاهراً به دلیل شرایط بد جوی سقوط کرد. طرفداران تئوری توطئه می‌گویند این سقوط یک تصادف نبود، بلکه نتیجه اقدام رقبای بیجدیچ بوده است.
فرانسیسکو دی سا کارنیرو، نخست‌وزیر پرتغال
سیاستمدار پرتغالی بود که یکی از بنیانگذاران و اولین رهبر حزب سوسیال‌دموکرات در این کشور بود.
او در سال 1980 به مدت یازده ماه نخست‌وزیر پرتغال بود تا اینکه در 4 دسامبر 1980 در یک سانحه هوایی در کاماراته درگذشت.
رشید کرمی، نخست‌وزیر لبنان
دولتمرد لبنانی بود که برای بیش از 30 سال از جمله در طول جنگ داخلی لبنان 1990-1975 یکی از مهم‌ترین شخصیت‌های سیاسی لبنان به حساب می‌آید و هشت بار نخست وزیر شد.
از او به‌عنوان دموکراتیک‌ترین نخست‌وزیر منتخب در لبنان یاد می‌شود. او در سال 1987 ترور شد. در 1 ژوئن 1987، کرمی به دلیل قرار گرفتن یک بمب در هلیکوپتر Aérospatiale Puma در مسیر بیروت کشته شد.
ماشه کنترل از راه دور این بمب 10 کیلومتر برد داشت. این بمب در پشت صندلی او نصب شد و اندکی پس از برخاستن از فرودگاه ارتش هنگام پرواز از طرابلس به بیروت منفجر شد.
