«کانون زندانیان سیاسی مسلمان قبل از انقلاب» در سال ۱۳۷۷ با اخذ مجوز از وزارت کشور به صورت رسمی فعالیت خود را دنبال کرد و دیدارها و جلسات متعددی را با چهره‌های سیاسی چه آنها که در موقعیت و مقامی هستند و چه آنها که صرفاً فعالیت تشکیلاتی و حزبی انجام میدهند، برگزار کرده است.
طی روزهای اخیر که موضوع پیگیری افایتیاف مطرح شده است؛ جریان مقابل دولت بار دیگر به ابراز مخالفت خود با تصویب آن پرداختند. همزمان با این اظهارنظرها و تاکیدات بر عدم تغییر نظر مجمع نمایندگان مجلس هم موضوع منقضی شدن بررسی مصوبه مجلس دهم در این زمینه در مجمع را مطرح کردند.
خاطرات و ادعاهای زیادی درباره شروع جنگ ایران و عراق و علل و عوامل آن مطرح شدهاست و این جنگ ۸ سال کشور و مردم ما را درگیر کرد و منابع انسانی و مالی بسیاری صرف آن شد که شاید نبودش؛ آن هم در سال‌های آغازین شکل گرفتن جمهوری اسلامی حال را متفاوت از آنچه هست، میکرد. هر کشوری که تجربه جنگ دارد؛ آشفتگی و سختیهای آن را درک کرده و بازخوانی خاطرات فرصتی برای عبرت‌آموزی است که امید است همه رهبران کشورها آن را دریابند و پیروزی واقعی نه «در جنگ» بلکه «بر جنگ» رخ دهد.
هفته گذشته فائزه هاشمی، نامه یا بیانیهای از زندان منتشر کرد که پایانش را با این جمله تمام کرده بود: «دختر عمویم که به تعبیر خواب‌هایش باور جدی دارد، چندی پیش در خواب دیده که در زندان توسط هم‌بندی‌ها کشته می‌شوم. از ما گفتن بود، خود دانید.» و عملاً در سرتاسر نامه از چنددستگیها و اختلافات در زندان و فضای تند و مستبدانه میان زندانیان (نه رابطه زندانیان و زندانبانان) انتقاد و با وصفی از اتفاقات درون زندان به آن وضعیت اعتراض داشت؛ موضوعی که شاید کمتر کسی از زندانیان سیاسی پس از پیروزی انقلاب با این شدت و حدت در فضای سیاستمداران درون زندانها به آن پرداخته باشد و مشابه آن را در خاطرات زندانیان پیش از انقلاب به‌ویژه در چنددستگی‌های پس از تغییر ایدئولوژیک سازمان مجاهدین خلق که در نهایت با افزایش اختلافات به فتوا یا اعلام موضع چهره‌های مذهبی در زندان و نجس دانستن آنها ختم شد، خواندهایم.
شاید او را باید «سید وفاق» معرفی کرد. کسی که در تلاش بود آسیبها و اختلافات را گوش‌زد کند و مردم، انقلابیون و جریانهای مختلف قومی، سیاسی و جنسیتی را پای یک سفره بنشاند تا مانع از آشفتگی در حکومتی که برایش چندین دهه تلاش کرده است، بشود.
تا پیش از انتصاب حسینزاده در دولت پزشکیان به‌عنوان معاون رئیس‌جمهوری، حضور اهل سنت در بدنه دولت، نیروی نظامی و البته مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان رهبری به‌عنوان نماینده اقلیت مذهبی به چشم آمده است اما در موقعیت بالای سیاسی و مدیریتی تا به امروز و این تصمیم پزشکیان شاهد چنین اتفاقی نبودهایم. اگرچه در قانون اساسی ممنوعیت درباره چنین نقشآفرینی در کار نبوده است اما طی همه این چند دهه چنین حضوری همچون تابویی بود که بر فضای سیاسی کشور ما سایه افکنده بود.
اسکندر مومنی، وزیر پیشنهادی مسعود پزشکیان برای سکانداری مهمترین وزارتخانه در حوزه سیاست داخلی، یعنی وزارت کشور از همان ابتدای اعلام اسامی لیست وزرا مورد نقد پی‌درپی از سوی فعالان سیاسی و بخشی از جامعه، حداقل در فضای مجازی قرار گرفت تا جایی که برخی تحلیلگران علت استعفای محمدجواد ظریف از معاونت راهبردی ریاست‌جمهوری را نیز اختلاف بر سر همین گزینه عنوان کردند و البته مینو خالقی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب نیز در حساب کاربری‌اش در شبکه اجتماعی ایکس نوشت:«ظریف برای گزینه پیشنهادی وزارت کشور جنگید و توفیقی نیافت.»
پس از یک ماه و اندی که از انتخابات ریاست‌جمهوری چهاردهم گذشت، بالاخره اسامی وزرای پیشنهادی مسعود پزشکیان اعلام و در اختیار مجلس قرار گرفت. طی همه این روزها سازوکار جدیدی از سوی او و اطرافیانش برای تعیین وزرا تشکیل شد و مسیر از دادن فراخوان به تشکلها و چهره‌های سیاسی آغاز شد و با تشکیل کمیته و کارگروه ارزیابی پیشنهادات برای وزارتخانهها و شورای راهبری به ریاست محمدجواد ظریف ادامه پیدا کرد. در پی همین سازوکار بود که کمکم این تصور که شاهد تحقق اولین وعده پزشکیان که غلبه نگاه کارشناسی بر فضای اجرایی خواهیم بود، در محافل گوناگون رواج یافت و همه منتظر انتشار لیست وزرای «دولت وفاق ملی» بودند.
تنفیذ مسعود پزشکیان، نهمین رئیس‌جمهور کشور روز گذشته در حسینیه امام خمینی برگزار شد؛ تشریفات و مراسمی که در ابتدای هر دوره ریاست‌جمهوری برای تبدیل شدن رئیس‌جمهور منتخب به رئیس‌جمهور مستقر و شروع به کار دولت جدید براساس قانون پیش‌بینی شدهاست. تنفیذ حکم ریاست‌جمهوری پیش از مراسم تحلیف رئیس‌جمهوری طبق بند ۹ اصل ۱۱۰ قانون اساسی، از جمله وظایف و اختیارات رهبر جمهوری اسلامی است. ۱۴ بار این مراسم در کشور ما برگزار شده است. در ادامه نگاهی گذرا به این مراسم در ادوار گوناگون خواهیم داشت.
چهارشنبه‌شب بود که پس از گلایهمندی محمدجواد ظریف به‌عنوان رئیس شورای راهبری دوره انتقال دولت چهاردهم از عدم دادن فرصت در صداوسیما برای شفاف‌سازی عملکرد و سازوکار این شورا در تعیین وزرا و اعضای دولت بعدی، بالاخره او پشت دوربین این رسانه رفت و در برنامه زنده تلویزیونی گفت‌وگوی ویژه خبری به تشریح مباحث مختلف پرداخت و البته در میانه سخنانش برخی از موضوعات مطرح‌شده در فضای مجازی و ادعاها را نیز پاسخ داد.
