مسجد غصبی؟

نه مدعی شریعت هستم، نه در سیاست سعی کرده‌ام تا آنجا که ممکن است به دیانت استناد کنم و اگر هم در باب سیاست و دین نوشته‌ام، از منظر جامعه‌شناسی سیاسی و تاریخی بوده است.

بااین‌حال، در قصه ساخت مسجد در پارک قیطریه که آشکارا وجهی از عنف با خود دارد و رنگی از رضایت مالکان (چه واقف زمین و چه شهروندان به‌عنوان مالکان معنوی شهر) دیده نمی‌شود؛ جا دارد از مراجع و علما پرسید که آیا این مسجد (به فرض ساخت)، نماز دارد؟ آیا مصداق زمین غصبی نیست؟

آیا موج انقلابی‌گری که در گام اول نیز چندان دغدغه دین و سنت نداشت و به نام حکومت، انبوه مصادره‌ها و تملک غاصبانه و واگذاری مال‌غیر را صورت داد؛ در گام دوم خود، همان اندک ظواهر سنت دینی را نیز به کنار خواهد انداخت و مسجد اقلیت را بر اراضی اکثریت بر خواهد ساخت؟

چه تصویر آشنایی. داستان‌های تاریخی پیامبران بنی‌اسرائیل را به یاد می‌آورد...