تغییر نام خیابان بیستون؛ بی‌توجهی به هویت تاریخی و فرهنگی شهر
این شیوه تصمیم‌گیری، حس بیگانگی و نارضایتی در میان شهروندان ایجاد می‌کند و اعتماد عمومی را تضعیف می‌کند.
در روزهایی که شهرهای ما با چالش‌های بزرگ‌تری همچون کمبود زیرساخت‌های شهری، بحران ترافیک، و آلودگی محیط‌زیست دست و پنجه نرم می‌کنند، خبر تغییر نام خیابان بیستون ، واکنش‌های بسیاری را در میان شهروندان برانگیخته است. این اقدام، که بدون اطلاع‌رسانی شفاف صورت گرفته، بیش از آن‌که ضرورتی در راستای توسعه شهری باشد، نشان‌دهنده بی‌توجهی به ارزش‌های تاریخی و فرهنگی شهر است.
بیستون نامی است که به یکی از نمادهای مهم تمدن ایرانی، یعنی کتیبه بیستون، اشاره دارد. این اثر جهانی، که در فهرست میراث یونسکو ثبت شده است، نمایانگر شکوه تاریخ، هنر و فرهنگ ایران زمین است.
حال پرسش اینجاست: تغییر نام این خیابان چه ضرورتی داشته است؟ آیا این تغییر، پاسخی به دغدغه‌های مردم است یا اقدامی نمادین که تنها باعث فراموشی بخش دیگری از هویت شهری خواهد شد؟
یکی از مهم‌ترین جنبه‌های هر تصمیم شهری، در نظر گرفتن نظرات مردم است. در این مورد، به نظر می‌رسد که چنین رویکردی به‌طور کامل نادیده گرفته شده است. نه دلیلی موجه برای این تغییر ارائه شده و نه نظرسنجی عمومی انجام گرفته است.
این شیوه تصمیم‌گیری، حس بیگانگی و نارضایتی در میان شهروندان ایجاد می‌کند و اعتماد عمومی را تضعیف می‌کند.
تغییر نام خیابان بیستون تنها حذف یک نام از تابلوهای شهری نیست؛ این اقدام نمادین، بخشی از حافظه جمعی و تاریخی مردم را نشانه گرفته است. خیابان‌ها با نام‌های خود شناخته می‌شوند و این نام‌ها بخشی از زندگی روزمره و هویت فرهنگی مردم هستند. حذف یا تغییر نام‌های تاریخی و ریشه‌دار، ارتباط میان نسل‌های مختلف و تاریخ مشترک آنان را کمرنگ می‌کند.
یکی از پرسش‌های جدی که مطرح می‌شود این است که چرا خیابانی با چنین ارزش تاریخی و فرهنگی برای تغییر نام انتخاب شده است؟ آیا امکان این وجود نداشت خیابانی دیگر را که بار معنایی خاصی ندارد، برای نام‌گذاری جدید برگزیند؟
در شرایطی که شهروندان با مشکلات واقعی و ملموس دست و پنجه نرم می‌کنند، آیا تغییر نام خیابان‌ها باید در اولویت باشد؟
آیا مدیریت شهری نمی‌تواند منابع و انرژی خود را برای بهبود زیرساخت‌ها، حمل‌ونقل عمومی، و افزایش سرانه فضاهای فرهنگی و تفریحی به کار گیرد؟ چنین تغییرات غیرضروری نه‌تنها کمکی به بهبود وضعیت شهر نمی‌کند، بلکه موجب افزایش نارضایتی عمومی نیز می‌شود.
بی‌توجهی به هویت تاریخی، گامی به عقب در مدیریت شهری است. خیابان بیستون باید همچنان بیستون بماند.
