میهمان گرچه عزیز است

حاشیه‌ای بر جمع‌آوری سنبل آبی در تالاب انزلی

ده دوازده سال پیش، در شمال کشور، گل‌های زیبایی یک هکتار از پهنه طبیعی استان گیلان را پوشاند. این میهمان که ظاهرا با بذر برنج خودش را به گیلان دعوت کرده بود، کنگر خورد و لنگر انداخت و بیرون نرفت. چیزی نگذشت که خیلی زود ریشه دواند و یک هکتارش ده و صد هکتار شد. ظاهرش آنقدر دلفریب بود که کسی به باطنش توجه نکرد. پری‌رو چنان دلبری کرد و چنان مردم، مست بو و برنگش شدند که به خانه‌هایشان راهش دادند. بابتش به عده‌ای سودجو پول‌های کلان دادند. اما میهمان گرچه عزیز است، ولی همچو نفس/ خفه می‌سازد اگر آید و بیرون نرود. بیرون نرفت که نرفت. آنقدر نرفت که مجبور شدند بلدوزر بیاورند و بسیج مردمی تشکیل دهند و از سازمان زندان‌ها، زندانی برای بیگاری بیاورند و جمعش کنند. حالا سال‌هاست که این‌گونه گیاهی مهاجم به جان تالاب‌های شمال ‌افتاده و فرصت بقا را از سایر موجودات زنده این اکوسیستم گرفته است.

به کانال تلگرام هم میهن بپیوندید