زاکانی می‌ماند یا می‌رود؟
بسیاری از ناظران بر این باورند که در صورت ارسال استفساریه توسط شورای شهر تهران، پاسخ آن کاملاً قابل‌پیش‌بینی خواهد بود: پایان کار زاکانی.
اختلافات میان محمدباقر قالیباف و علیرضا زاکانی، دو چهره کلیدی اردوگاه اصولگرایان، بار دیگر به سطح رسانه‌ها و صحنه سیاست بازگشته است. هرچند طی سال‌های گذشته تصاویر ظاهراً دوستانه‌ای از این دو در کنار هم منتشر شده، اما نشانه‌های فراوانی از ادامه تنش و رقابت سیاسی میان آنها دیده می‌شود. روابط پرتنش میان قالیباف و زاکانی از مدت‌ها پیش آغاز شد؛ از رقابت‌های درون‌جناحی در انتخابات مجلس گرفته تا اختلافات علنی در جریان رقابت‌های ریاست‌جمهوری. نقطه عطف این شکاف، پیروزی زاکانی در شورای شهر و ناکامی چهره‌های مورد حمایت قالیباف در رسیدن به شهرداری تهران بود؛ انتخابی که برخلاف خواست رئیس وقت مجلس رقم خورد و نشانه‌ای روشن از آغاز جدی اختلاف بود. در ماه‌های اخیر، اختلافات به شکل پیچیده‌تری بروز یافته است. ماجرا از آنجا آغاز شد که مجلس دوازدهم مصوبه‌ای را تصویب کرد که طبق آن، دوره ششم شوراهای اسلامی شهر و روستا برای ۱۰ ماه تمدید شد. طیف حامی قالیباف در شورای شهر و مجلس معتقدند که تمدید دوره، صرفاً به شوراها مربوط است و شامل شهرداران نمی‌شود. آنها تلاش دارند از طریق تهیه و ارسال استفساریه به مجلس، به‌صورت غیرمستقیم زمینه‌ساز توقف فعالیت زاکانی در شهرداری شوند. بسیاری از ناظران بر این باورند که در صورت ارسال استفساریه توسط شورای شهر تهران، پاسخ آن کاملاً قابل‌پیش‌بینی خواهد بود: پایان کار زاکانی. با تشدید این روند، پیش‌بینی می‌شود اختلاف میان حامیان قالیباف و زاکانی وارد مرحله‌ای تازه و فراگیر شود؛ مرحله‌ای که صرفاً رقابتی درون‌شهری نخواهد بود، بلکه شکافی بزرگ‌تر در جبهه اصولگرایان را نمایان می‌کند؛ شکافی که ممکن است در آینده نزدیک، تبعات سیاسی آن در عرصه انتخابات، مدیریت شهری و حتی رقابت‌های ریاست‌جمهوری آینده نمود بیشتری پیدا کند.
