سیدعلی آقازاده عضو شورای مرکزی حزب اعتدال و توسعه: کمیسیون‌های فعال، پیش‌شرط فعال بودن یک حزب است
سیدعلی آقازاده، عضو شورای مرکزی و معاون امور استان‌های حزب اعتدال و توسعه در گفت‌وگویی که با هم‌میهن داشت، از فعال بودن کمیسیون‌های حزبش طی ۵ سال اخیر خبر داد.
سیدعلی آقازاده، عضو شورای مرکزی و معاون امور استان‌های حزب اعتدال و توسعه در گفت‌وگویی که با هم‌میهن داشت، از فعال بودن کمیسیون‌های حزبش طی 5 سال اخیر خبر داد. او در بخش دیگری از این گفت‌وگو، می‌گوید بیش از 90 درصد بیانیه‌ها، اعلامیه‌ها و موضع‌گیری‌هایی که توسط سخنگوی این حزب صورت می‌گیرد، همان چیزی است که کمیسیون‌های مختلف در احزاب به شورای مرکزی گفته‌اند.
در بحث کمیسیون‌های داخلی، در ابتدا نوع کار این کمیسیون‌ها را بگویید و اینکه در حزب اعتدال و توسعه این کمیسیون‌ها چگونه کار می‌کنند؟
ما در حزب اعتدال و توسعه، بعد از سال 1399 و به‌ویژه بعد از سال 1400 که مقدار بیشتری، اعضای حزب و شورای مرکزی ما وقت بیشتری را نسبت به قبل داشتند، روی کمیسیون‌های تخصصی تمرکز پیدا کردیم که برای مثال می‌توان به «کمیسیون آموزش، دفتر سیاسی، استان‌ها، جوانان یا کانون جوانان و کانون هواداران» اشاره کرد که این کمیسیون‌ها به صورت مرتب و منظم در هر ماه، یک یا الی دو جلسه را برگزار می‌کنند. مثلاً کمیسیون سیاسی ما هر دو هفته یکبار جلسه دارند و یا کمیسیون جوانان ما تقریباً هر هفته جلسه برگزار می‌کنند.
یک شورای راهبردی هم داریم که جلساتش هر دو هفته یکبار است. چیزی که می‌خواهم بگویم این است که به‌طور کلی، اگر قرار باشد که احزاب فعال و به‌روز باشند و بتوانند تحلیل‌های درست از مسائل و موضوعات سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور ارائه کنند، باید کمیسیون‌هایشان فعال باشد و کمیسیون‌های فعال را می‌توان به نوعی پیش‌شرط اصلی فعال بودن یک حزب دانست. ما این را در حزب اعتدال و توسعه در نظر گرفته‌ایم و همانطور که گفتم، کمیسیون‌های‌مان فعال است. البته برخی از احزاب فعال هم، من در مطالعاتم دیده‌ام که کمیسیون‌هایشان فعال است. مثلاً کارگزاران سازندگی هم جلسات خوب و منظمی را برگزار می‌کند.
حزب اعتماد ملی هم قبلاً کمیسیون‌هایش خیلی خوب کار می‌کرد ولی الان که آقای حضرتی به دولت رفته است، خبر ندارم که کمیسیون‌های این حزب فعالیت دارند یا خیر. در برخی احزاب هم فکر می‌کنم کمیسیون‌ها فعال باشند، اسم این دو حزب را هم از آن جهت آوردم که درباره آنها شنیده بودم. در حزب اعتدال و توسعه هم ما تقریباً هر دو هفته یکبار، جلسه‌ای را به صورت مجازی با دبیران استانی تا سال گذشته داشتیم و امسال هم قرارمان بر این است که این جلسات ادامه پیدا کند، ضمن اینکه جلسات مجازی را که با دبیران استانی، هر ماه داریم؛ امسال قرار شده که هر ماه تعدادی از اعضای شورای مرکزی و دبیرکل و معاونین دبیرکل، در استان‌ها، حضور داشته باشند و در واقع انسجام درونی حزب و برنامه‌ریزی برای یک تشکل قوی را داشته باشیم.
چه جایگاهی برای این کمیسیون‌ها در اساسنامه حزب اعتدال و توسعه ترسیم شده است. به عبارتی این کمیسیون‌ها چقدر جدی گرفته می‌شوند؟
در اساسنامه، مواردی که به آنها اشاره کردم تقریباً آمده است ولی گذشته از اساسنامه، اگر واقعاً هدف حزب بر این باشد که فعالیت داشته باشد و این فعالیت شامل تشکیلاتش، چه در مرکز و چه در استان‌ها هم باشد، این ارتباط لاجرم باید پیوسته، منظم، براساس برنامه‌ریزی و تقویم زمانی باشد. به عبارتی اگر کمیسیون‌ها و کانون‌های حزب فعال نباشند و همچنین ارتباط حزب با استان‌ها برقرار نباشد، نمی‌توان آن را در فضای سیاسی حزبی فعال دانست.
اشاره کردید که از سال 99 این کمیسیون‌ها در حزب اعتدال و توسعه بیشتر از گذشته فعال شده و نگاه ویژه‌ای روی آنها داشته‌اید. طی مدت تقریباً 5 سالی که از فعال شدن این کمیسیون‌ها در حزب شما گذشته است، خروجی‌هایی که از کمیسیون‌ها بیرون آمده چگونه بوده است، آیا خروجی ملموسی از فعالیت‌های این کمیسیون‌ها دیده شده است؟
من بهترین خروجی را طی دو سال اخیر و در جریان انتخابات‌های مجلس دوازدهم سال 1402، مرحله دوم انتخابات مجلس در سال 1403 و همچنین انتخابات ریاست‌جمهوری 1403 می‌بینم. یکی از بهترین نشانه‌ها و شاخص‌هایی که می‌توان در راستای خروجی این کمیسیون‌ها مطرح کرد، این است که در انتخابات دو سال گذشته، حزب اعتدال و توسعه بدون هیچ نوع غلو و مبالغه‌ای، یکی از احزاب بسیار فعال و قوی بود، علت هم این بود که ارکان و چرخ‌دنده‌های حزب همه از قبل آماده بود و ما در حالی که از سال 1400 استارت زدیم، نتیجه و بهره آن را در سال 1403 دیدیم که ما تمام استان‌هایمان فعال بود و حتی خیلی زودتر از ستادهای مرکزی پزشکیان، کار خود را آغاز کردند، اقلام انتخاباتی‌مان زودتر از ستاد مرکزی رسید و ستادهای انتخاباتی ما در استان‌ها، شانه به شانه ستاد مرکزی فعالیت می‌کردند و به نظرم این، می‌تواند از نتایج و ثمره‌های فعال بودن کمیسیون‌های حزب باشد.
در بیانیه‌ها و مواضعی که به صورت رسمی از سوی حزب اتخاذ می‌شود، تا چه میزان نظر کمیسیون‌ها دخیل است و چقدر اصولاً وقتی که حزب قصد دارد درباره ماجرایی، موضع‌گیری کند از نظر کمیسیون‌ها استفاده می‌کند؟
اختلاف‌نظر و یا داشتن سلایق متنوع و یا به گفته خیلی صریح‌تر، تضارب آرا در همه احزاب وحود دارد و این تفاوت سلیقه در حزب اعتدال و توسعه هم وجود دارد اما این را می‌خواهم بگویم که در خروجی اعلامیه، بیانیه‌ها و مواضعی که از سوی سخنگوی حزب در رسانه‌ها بیان می‌شود، بسیار با کارهای کمیسیون‌ها منطبق است. من فکر می‌کنم بالای 90درصد خروجی حزب چه در مواردی که بیانیه‌ها و اعلامیه‌ها صادر می‌شود و چه مواقعی که سخنگو موضع می‌گیرد، با آنچه که در کمیسیون‌ها و کارگروه‌های درون حزب می‌گذرد، مطابقت دارد.
با توجه اینکه شما الان معاون استان‌های حزب هستید، سوالی که دارم این است که در استان‌ها کار به چه صورت است؟ آیا فقط به حضور تعداد اندکی افراد در دفتر حزب بسنده شده و یا این کمیسیون‌ها را در استان‌ها هم می‌توان مشاهده کرد؟
در استان‌ها، دبیر استان در جایگاه رئیس شورای مرکزی یا شورای استان حزب است، شورای حزب هم با ترکیب «رئیس‌های حزب در همه شهرستان‌های حزب، چند نخبه از استان مانند دانشجوها، فرهنگیان، دانشگاهیان، معلمین؛ و همچنین تعدادی نماینده از اصناف مختلف و مرتبط با شرایط آن استان» تشکیل می‌شود. شورای استانی ما خیلی متنوع است و سعی شده است که همین تشکیلات مرکز را در استان‌ها هم مستقر کنیم و همینطور که در ابتدا گفتم، با ارتباط مجازی و همچنین سفر به استان‌ها، سعی می‌کنیم که این کنترل، نظارت و تحلیل را برای جمع‌بندی که در پایان هر سال صورت می‌گیرد، داشته باشیم.
پس می‌گویید که مرکز در اعتدال و توسعه نگاه سطحی به استان‌ها ندارد؟
نگاهی که به استان‌ها داریم، نگاه اجرایی است و ما از جریان استانی هم می‌خواهیم آن اهداف و برنامه‌هایی که در مرکز تدوین شده است، در استان‌هایشان عملیاتی کنند و با حضور و تماس با استان‌ها، سعی شده است که استان‌ها فعال نگه داشته شوند. اتفاقاً در پایان هر سال، در شورای مرکزی عملکرد آنها مورد ارزیابی قرار خواهد گرفت. نکته دیگری که می‌خواهم به آن اشاره کنم، این است که در کشور ما احزاب مظلوم واقع شده‌اند، علت هم این است که حمایت لازم از احزاب صورت نمی‌گیرد و نگاه دولت به احزاب سلیقه‌ای است و همچنین دولت نگاه بی‌طرفانه‌ای به احزاب ندارد؛ همین موضوع باعث شده که برخی فعالیت‌های حزبی در کشور ما مظلوم واقع شود و به نوعی بی‌تفاوتی را ما در حمایت از احزاب از سوی دولت‌ها می‌بینیم.
همه دولت‌ها نگاه‌شان به احزاب، یک نگاه ناپدری، نافرزندی است اما این موضوع شدت و ضعف دارد. مثلاً در دولت‌هایی مثل دولت آقای روحانی، ما شاهد توجه نسبی بهتر و در دولت بعد از آقای روحانی، شاهد بی‌توجهی بسیار زیاد بودیم. در دولت آقای پزشکیان هم ما شاهد تلاش برای دیده شدن احزاب توسط دولت هستیم اما هنوز گام مهم، اجرایی و عملیاتی در این مسیر برداشته نشده است، چراکه آقای پزشکیان بارها گفته است که من از هیچ حزبی نیستم و این به نظرم، مقداری باعث می‌شود که در این دولت هم نقش احزاب، زیاد دیده نشود و از آن غافل شدند.
