عباس عبدی: وارد مرحله پنالتی شده‌ایم
وقت قانونی این بازی حذفی تمام شده و امسال وارد پنالتی‌ها شده‌ایم. یا می‌رویم به مرحله بالاتر یا حذف می‌شویم.
به گزارش هم‌میهن آنلاین؛ پاسخ‌های عباس عبدی، روزنامه‌نگار و تحلیل‌گر سیاسی به پرسش‌های باشگاه روزنامه‌نگاران را در ادامه بخوانید:
*ارزیابی شما از سال پیش رو چیست؟
وقت قانونی این بازی حذفی تمام شده و امسال وارد پنالتی‌ها شده‌ایم. یا می‌رویم به مرحله بالاتر یا حذف می‌شویم.
*چه موضوعی شما را نگران می‌کند و چه موضوعی به شما اطمینان خاطر می‌دهد؟
نگرانی از آینده ایران و حذف در این مرحله. اطمینان خاطر درست نیست بجای آن باید از امیدواری پرسید. امید دارم به این که رهبران سیاسی این ظرفیت را دارند تا در شرایط سخت، عینیت را بر ذهنیت؛ و منافع بلندمدت عموم مردم را اولویت دهند.
*امسال آثار و کارهای کدام روزنامه‌نگار برای شما جالب توجه بود و آن را دنبال کردید؟
محمد مهاجری مسیر معنادار و موثری را طی می‌کرد. زیدآبادی هم بطور مستمر و موثر شیوه همیشگی خود را پی می‌گیرد.
*می‌گویند روزنامه‌نگاری حرفه‌ی سختی است و امنیت آن بسیار متزلزل است. به نظر شما آیا این سختی‌ها باعث قوی‌تر شدن روزنامه‌نگاران می‌شود؟
نمی‌دانم منظورتان از سخت چیست. البته رعایت اصول حرفه‌ای آن سخت است ولی اگر منظورتان سختی ناشی از مشکلات بیرونی این حرفه است؛ در این صورت افراد می‌توانند تغییر حرفه داده و به این کار سخت تن ندهند. ولی از نظر من حرفه شیرین و رضایت‌بخشی است و با انتخاب خود در آن هستم.
*دو دیدگاه درباره‌ی امر روزنامه‌نگاری وجود دارد. برخی معتقدند من روزنامه‌نگاران باید حقیقت را گزارش کنند و برخی معتقدند دیدگاه خود ماجرا را تفسیر کنند. شما قائل به کدام دیدگاه هستید؟
حقیقت ناب در دسترس نیست. روایت بدون اتکا به حقیقت دروغ و فریب بزرگ است. روزنامه‌نگاری باید روایت خود را بر پایه‌ای از حقیقت بنا کرد چه و عرضه نماید. حقیقت را فدای روایت و تفسیر نباید کند. مخاطب این را می‌فهمد.
*آیا یک روزنامه‌نگار می‌تواند بی‌طرف باشد؟
بیطرفی وجود خارجی ندارد. اسیر طرفداری شدن هم مترادف بی‌ارزش شدن حرفه‌ای است. مرز طرفداری و بیطرفی باید در کار روزنامه‌نگار دیده و شناخته شود. این ماجرا صفر و یک نیست.
*این سال‌ها با وجهی از روزنامه‌نگاری روبرو بودیم که تابلوی آن مبارزه با فساد بود. به نظر شما این نوع روزنامه‌نگاری، توانست اعتماد عمومی را جلب کند؟
آنها یک گروه مشابه نیستند. برخی از آنان کاسب شهرت یا ثروت هستند. اثرگذاری پایداری ندارند. ولی در هر حال این نوع روزنامه‌نگاری نیاز جامعه است هر چند مهمتر از روزنامه‌نگار باید روزنامه‌های افشاگر هم داشته باشیم تا با گزارش‌های تحقیقی خود به اصلاح وضع عمومی کمک کنند.
*راه تشخیص روزنامه‌نگاران فسادستیر با پروژه‌بگیران چیست؟
کلی حرف زده یا افشاگری کرده ولی در عمل کسی برایش تره هم خُرد نکرده. روزنامه‌نگاری و رسانه ضد فساد وقتی یک گزارش نوشت باید ولوله بیفتد. حتما در باره روزنامه‌نگاران فسادستیز ایران این تفاوت را دیده‌اید.
*در جامعه‌ی پر از ناامیدی، روزنامه‌نگاران چگونه می‌توانند امیدآفرین باشند؟
هر کس که خودش امید قابل دفاعی داشته باشد راه انتقال و آفرینندگی آن را هم می‌تواند پیدا کند.
*معنای زندگی تان را از کجا می‌گیرید؟
از نگاه و رویکرد جامعه‌شناسانه؛ و تعریف و تحلیلی که از جامعه و نقش فرد در آن دارم، همچنین از مسئولیتی که هر فرد باید در این محیط، اعم از خانواده یا شهر یا کشور و جهان داشته باشد.
