راهگشایی کنیم
۱۵۲ نفر از فعالان سیاسی و مدنی در بیانیه‌ای تحلیلی و تفصیلی از حکمرانان و نیروهای سیاسی دعوت کردند در انتخابات زودرسِ ۱۴۰۳ برای تقویتِ میانه اصلاح‌گر و ممکن‌سازیِ توافق‌های مسئله‌محور و راهگشا برای ایران بکوشند.
محمدجواد ظریف، مقصود فراستخواه، ماشاءالله شمس‌الواعظین، محمدجواد آذری‌جهرمی، بیژن عبدالکریمی، رضا نصری، محمدمهدی مجاهدی، مهدی غنی، محمد ترکمان، حسین سلاح‌ورزی، حمیدرضا جلائی‌پور، علی باقری، احمد شیرزاد، محمدرضا جلائی‌پور، محمد قوچانی، احمد عزیزی، حجت‌الله میرزایی، مهدی شیرزاد، مرضیه آذرافزا، مجید فراهانی، محمدصادق جوادی‌حصار، محمدرضا مهاجری، غلامحسین محمدی، سینا رحیم‌پور، علی هنری، سجاد سالک، شهاب‌الدین طباطبایی، وحید عابدینی، محمدامین نیکجو، متین رمضان‌خواه، مسعود سالاری، سعید نورمحمدی، محمدحسین نعیمی‌پور، علیرضا خامسیان، امین کاوئی، برزین جعفرتاش، احسان مجتهدی، محمد حضرتی، مجتبی بیات، علی نقیه، علی نصری، علی‌اصغر شفیعیان، حامد ذاکرحسین، امیر اقتناعی، میترا جلوداری، علی وفقی، ابوذر معتمدی، الهه نوری، حسین سپهوند، محمدهاشم سمتی، بهنام ذوقی، سعید الله‌بداشتی، حامد ذاکرحسین، مهرداد احمدی‌شیخانی، داور نظری و مجید یونسیان در میان امضاکنندگان این بیانیه تحلیلی‌اند.
گزیده‌ای از محورهای بیانیه:
طبق نظرسنجی‌های معتبر شهروندان ایران در انتخابات پیش رو مشارکت‌گراتر از سه انتخابات قبل شده‌اند. چند نامزد توانا، اصلاح‌گر، توافق‌گرا و اجماع‌ساز نیز وارد عرصه انتخابات شده‌اند. نوبت حکمرانان و نیروهای سیاسی است که با حُسن عملکردشان مجرایی برای نمایندگی و نیک‌اثر کردن این مشارکت بسازند. اجماع‌سازی نهایی و ضابطه‌مند بین نامزدهای اصلاح‌گر و تجمیع رای‌شان لازمه پیشگیری از خطای پرهزینه انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۳۸۴ است و نقش‌آفرینی شهروندان و فعالان مطالبه‌گرِ اجماع و مسئولیت‌شناسیِ رهبران و نهادهای اجماع‌ساز را می‌طلبد.
عموم ایرانیان ذی‌نفعِ زندگی بهتر و آرامش و رشد و گشایش تدریجی‌اند. زندگی‌شان اما در میانه دو لبه ستیزگر و حذف‌گرای سیاسی قربانی می‌شود. راه گشایش و توافق‌های جدید از تقویت اصلاح‌گریِ میانه پل‌ساز در سیاست رسمی و جامعه می‌گذرد و نه تشدید دوقطبیِ خشونت‌پرور. وقت تقویت کنشگریِ مرزی و میانه اصلاح‌گر، توافق‌ساز، بهبودبخش زندگی و حلالِ مسائل است. وقت به‌رسمیت‌شناسیِ تکثر و پذیرفتنِ اقلیت بودن یکایک نیروهای سیاسی است و نه ادعای اکثریتِ یکپارچه ناموجود. وقت برساختنِ جمعیِ امید به ثبات و گشایش تدریجی و مستمر است و نه تشدید خشم و توجیه انفعال یا انتظار برای انفجار. ضروری است که دست پر ایران بعد از «وعده صادق» به سرعت نقد و به امتیازات دیپلماتیک و اقتصادی و توافق‌های در خدمتِ امنیت و منافع ملی ایران تبدیل شود. پنجره فرصت امروز تا صرفاً ۳ ماه دیگر (اوج‌گیری انتخابات آمریکا و زمانی‌که از متحدان اروپایی آمریکا تا رقبای راهبردی آن به تطبیق راهبردها و تاکتیک‌های خود با شرایط جدید می‌پردازند) ازدست‌ندادنی است.
دولت اهمیت دارد و از جهات پرشمار بر زندگی یکایک ایرانیان تاثیر می‌گذارد؛ از کیفیت آموزش فرزندان‌مان و خدمات درمانی تا میزان بیکاری و تورم و رشد و نابرابری، محیط کسب‌وکار، جایگاه ایران در جهان، میزان گشایش در فضای آنلاین، رسانه‌ها، ظرفیت و کیفیت بوروکراسی و میزان رضایت و امید به آینده و اعتماد و همبستگی و نظم و امنیت. تفاوت محسوس و معنادارِ دولت‌های دهه‌های گذشته هم شاهدی روشن برای تاثیر نیروهایی است که بر دولت‌ها حاکم می‌شوند. راه‌ها و کریدورهای راهبردی در حال دور زدن ایران‌اند و تنها دولتی با ظرفیت بالاتر امکان تغییر این روند با استفاده از این پنجره فرصت چندساله را دارد. تامین هزینه‌های امنیت، سرمایه‌گذاری‌های زیرساختی، سیاست اجتماعیِ کاهنده نابرابری و نارضایتی، و تمهید تولید صنعتی بزرگ‌مقیاس برای افزایش رشد و کاهش بیکاری نیز مستلزم حکمرانی اقتصادی‌ای است که از اصلاح‌گران میانه و توسعه‌گرا با رای بالا و قدرت ساختن وفاق و ائتلاف‌های وسیع ملی برمی‌آید.
رفتن به سمت مهار و حل مسائل فوری زیست‌محیطی ایران مستلزم افزایش ظرفیت کلی نهادهای حکمرانی، سرمایه اجتماعی بیشتر نظام سیاسی و همکاری هم‌افزای بخش بزرگ‌تری از شهروندان با بخش بزرگ‌تری از نهادهای حکمرانی است. همچنین شکستنِ ائتلاف ضد ایران و افزایش تاب‌آوری ملی از طریق نتایجِ حاصل از مشارکت بالا در این انتخابات ضروری‌تر از همیشه است. ذی‌نفعان زندگی و امنیت و گشایش متحد شوید! در جهت تبدیل ستیز و حذف‌گرایی به رقابت و تفاهم و پذیرش تکثر، پرورشِ سیاستِ دادگر و خادمِ زندگی و خیرات عمومی، گشودنِ افقِ توافق و وفاق، و تمهیدِ «دولت ملی» در «ایران پایدار»؛ پای ایران در میان است.
