انتخابات سه‌ضلعی
انتخابات عجیبی شده. بازتابی از وضعیت جامعه ایران. مواضع بسیاری از نیروها را طی یک ماه گذشته به هم ریخته است. چه در میان اصولگرایان حاکم، چه در میان اصلاح‌طلبان و چه در میان تحول‌خواهان و در نهایت میان مجموعه منتقدان و براندازان حکومت.
از آن مهمتر وضعیت انتخابات است که دو نامزد رقیب موجود در انتخابات نگاه‌شان به ضلع سومی است که به‌‌رغم عدم حضور رسمی‌اش در انتخابات به‌صورت پررنگی حاضر است و نقش مهمی را ایفا می‌کند.
ضلع سومی که وضعیت بغرنجی را برای حکومت ایجاد کرده است. از یک سو آمدن آنها موجب انتخاب افزایش مشارکت و در عین حال پزشکیان خواهد شد. از سوی دیگر و به تبع این پیروزی، تندروهای حاکم را از پاستور بیرون خواهد کرد. ولی مهمتر از آن ترسی است که مخالفان و براندازان حکومت از مشارکت پیدا کرده‌اند زیرا جدا شدن بخش مهمی از تحریمی‌ها از فضای عدم مشارکت و پیوستن به کنش سیاسی انتخاباتی کار و کاسبی آنان را کساد می‌کند.
لذا هر دو طرف تندروهای درون و بیرون نظام در این مورد به یکدیگر رسیده‌اند و این در حالی است که کلیت نظام و مقام رهبری به‌شدت از مشارکت استقبال می‌کنند و به درستی آن را نیاز عاجل نظام می‌دانند.
مرحله دوم این انتخابات از این نظر که بخش قابل توجهی از تحریم‌های دور اول را به میدان آورده پیام بسیار روشنی دارد. اینکه مردم در پی بهبود امور خود هستند مشروط بر اینکه راه بر آنان باز شود. بتوانند انتخابی معنادار انجام دهند نه مثل ۱۴۰۰ که پیشاپیش نتیجه روشن باشد.
مردم خواهان اصلاح امور هستند و این بزرگترین فرصت برای حکومت است. این راه کم‌هزینه‌ترین گزینه سیاسی است. موجب ماندگاری ارزش‌ها و سنت‌های جامعه در کنار نوآوری و تحولات فرهنگی و وحدت ملی خواهد شد.
این انتخابات نشان داد که نامزد اصولگرایان کمتر از هر کس دیگری در پی افزایش مشارکت عمومی و تقویت بنای سیاسی حکومت است. همین یک نشانه برای نادرست بودن رویکردها و عملکردهای آنها کفایت می‌کند.
اقداماتی که در طول روز جمعه و پیش از آن انجام شد تا نامزد آنان رای آورد در شأن جامعه ایران نیست. نظرسنجی‌ها به روشنی نتایج را پیش‌بینی کرده‌اند و تفاوت‌ها هم بیش از آن است که در نتیجه خللی وارد شود. کوشش همه ما باید معطوف به افزایش مشارکت می‌شد.
این بازی برد-برد برای کشور بود و هست. زیرا نامزدی که بر اثر افزایش مشارکت انتخاب شود می‌تواند با حمایت بیشتر مردم مشکلات را حل کند. اثرات این انتخابات در عرصه سیاسی ایران بسیار گسترده خواهد بود. همه صف‌بندی‌ها را تغییر خواهد داد. جامعه ایران با زایشی جدید مواجه خواهد شد.
راه بسیار سختی در پیش است ولی راهی است که باید برویم چون ماندن در این وضع خطرناکتر بود، و افقی را پیش روی ملت نمی‌گشود. ما به‌عنوان ناظر اوضاع سیاسی به این انتخابات و اثرات مفید آن بسیار امیدواریم.
امید مهمترین نیاز امروز جامعه ایران است. این انتخابات توانسته است آن را زنده و روشن کند باید کوشید که شعله‌‌های آن رو به خاموشی نرود که در این صورت بعید می‌دانیم که دیگر امکان روشن شدن آن در قالب کوشش برای بهبود و اصلاح فراهم شود.
