مشارکت برد-برد
این روزها عده‌ای اینجا و آنجا می‌خواهند بگویند که ممکن است اتفاقات پس از انتخابات ۸۸ تکرار شود و از این حیث حکومت، مردم و ستادهای انتخاباتی را نگران و از حضور پرشور انتخاباتی دور کنند. این گزاره نادرست است؛ چون مقتضیات آن اعتراضات و مهم‌ترینش یعنی «معجزه هزاره سوم» مفقود است و البته، شرایط سیاسی ایران هم در دو مقطع به‌کلی متفاوت است و نیز همه طرف‌های ماجرا درس گرفته‌اند که وارد بازی باخت-باخت نشوند.
بازی امروز سیاست در ایران افزایش مشارکت است که هم حکومت منتفع می‌شود و هم مردم حضور خواهند داشت تا اراده خود را نشان دهند و به‌طور طبیعی هم معلوم است که با افزایش مشارکت چه کسی پیروز انتخابات است. این بازی فقط یک بازنده مهم دارد؛ تندروهای اصولگرا، همان‌ها که در دولت و شهرداری تهران و بیرون آن خانه کرده‌اند و نمی‌خواهند این تحول رخ دهد و با چند درصد رای محدود، می‌خواهند رئیس‌جمهور تعیین کنند و این را به‌صورت صریح در مناظره تلویزیونی جمعه‌شب اظهار کردند و چه پاسخ دندان‌شکنی داد آقای پزشکیان که چنین فردی یا می‌خواهد جای خدا بنشیند یا جای مردم.
البته که می‌خواهند جای هر دو بنشینند و خدا و مردم را از زندگی ایرانیان خارج کنند و تاکنون هم موفق بوده‌اند. آنها نمی‌خواهند این انتخابات فرصتی برای بازسازی این دو نقیصه در جامعه ایران باشد. متاسفانه پیمایش‌های رسمی نشان می‌دهد که هم خدا و هم مردم را از عرصه حیات سیاسی و اجتماعی ایران به حاشیه رانده‌اند.
دشمنی آنان با پزشکیان بیش از آنکه سیاسی باشد، ریشه دینی دارد. همه می‌دانند که این انقلاب با اتکا به مضامین عالی نهج‌البلاغه انجام شد. همه فکر می‌کردند که نامه امام‌علی به مالک‌اشتر بیانیه اصلی و چراغ روشن‌کننده راه حکمرانی در جمهوری اسلامی خواهد شد. ولی دیدیم که این کتاب به مرور به حاشیه رانده شد و سال‌هاست که مهجور در قفسه‌ها خاک می‌خورد.
دیگر از آن درس‌های نهج‌البلاغه که اوایل انقلاب منتشر می‌شد، خبری نبود؛ تا اینکه یک نامزد انتخاباتی که اتفاقاً روحانی هم نیست، دوباره آن را به متن جامعه و حکمرانی آورده و با این کار خود ریاکاری دینی طرف مقابل را آشکار کرده است. همین مسئله مبنای کینه‌ورزی و دشمنی تندروها با اوست. آنها از آشتی جامعه با نهج‌البلاغه و دین واقعی می‌ترسند و دنبال برجسته‌سازی سطحی‌ترین لایه دین یعنی بدعت‌های مناسکی و در مقابل، مغفول قرار دادن عصاره واقعی دین یعنی اخلاق و عدالت و رفع تبعیض هستند.
پزشکیان به همین دلیل مورد هجوم تندروها قرار گرفته و به شکل کودکانه‌ای می‌خواهند این تصور را القا کنند که رخدادهای ۸۸ می‌تواند تکرار شود، غافل از اینکه همه می‌دانند چنین رفتارهایی در مناظره‌ها آقای پزشکیان را عصبانی نمی‌کند تا رفتار واکنشی نامعقول کند و مردم هم با این بازی‌ها آشنا هستند. نگاه‌های فقیه اندر سفیه آقای پزشکیان برای پاسخ کفایت می‌کند.
در حقیقت، تندروها فقط یک هدف دارند، آن هم زدن و نقد پزشکیان نیست؛ چون در این کار شکست می‌خورند. هدف آنان کاهش مشارکت و به بن‌بست رساندن سیاست در کشور و سپس سوار شدن بر خر مراد خودشان است. چون می‌دانند با ناامید کردن مردم از مشارکت، احتمال پیروزی پزشکیان را کم می‌کنند و اصولاً نان آنان در حذف مردم و به تعبیری، اراده خدا از صحنه کشور و سیاست است.
خوشبختانه و برخلاف تصویرشان، کسی در تله سیاسی و غیراخلاقی آنان نخواهد افتاد و مردم با همین دست‌فرمان پیش خواهند رفت و در هفته آینده نتیجه روشن خواهد شد؛ نتیجه‌ای که مطلوب تندروها نخواهد بود.
