برای سفره هفت‌سین
سیدعبدالجواد موسوی شاعر یه سفره ساده ولی یه دنیاس یه تیکه آسمون روی زمینه خوشا بحال اون کسی که هرسال بتونه چند لحظه پاش بشینه خوشا بحال اون که خواجه حافظ بهش
و تقدیم به عاشق‌ترین زندگان که جایشان کنار این سفره خالی است
سیدعبدالجواد موسوی
شاعر
یه سفره ساده ولی یه دنیاس
یه تیکه آسمون روی زمینه
خوشا بحال اون کسی که هرسال
بتونه چند لحظه پاش بشینه
خوشا بحال اون که خواجه حافظ
بهش بگه فردای زندگیشو
ببوسه قرآن و رو چش بذاره
تا اینکه یادش نره بندگیشو
خوشا به اون که ماهی قرمزو
وقتی می‌بینه توی تنگ تنگش
شکر کنه خدای عاشقارو
بابت نقاشی‌های قشنگش
خوشابحال اون که آب و آینه
عینهو قلب روشنش زلاله
نفرت و دشمنی تو اون روشنی
نمی‌تونه جا بگیره محاله
خوشا کسی که سبزه تو سفره
اونو به یاد نو شدن بندازه
به یاد فصل تازه شکفتن
به پر زدن توی هوای تازه
ماهی قرمز و آینه و حافظ
سکه و سیب و سمنو و سبزه
کنار قرآن خدا بی‌حکمت
نمیشه جمع بشن حتی یه لحظه
هیچ چیزی بی‌خودی و سرسری نیست
هرچیزی یه حکمتی داره این‌جا
عمری باید بگذره تا بفهمی
حکمت هفت سین و تو سفره ما
سفره چن هزار ساله ما
پر از حکایتای جور واجوره
درد دل عاشقا رو می‌شنوه
برای عاشقا سنگ صبوره
می‌تونی پاش بشینی و بنالی
حوصله‌ای واسه شنفتن داره
اگه تو با گوش دلت بشنوی
یه عالم حرف واسه گفتن داره
یه سفره ساده ولی یه دنیاس
اگه بتونی با دلت ببینی
یادت نره چقدر حرمت داره
وقتی کنار سادگی‌اش می‌شینی.
حکمت هفت‌سین
