نگاه خارجی

آنچه در این ستون می‌خوانید، دیدگاه‌های رسانه‌‌های خارجی است که صرفا جهت اطلاع‌رسانی منتشر می‌شود و این دیدگاه‌ها موضع روزنامه «هم‌میهن» نیست.

جنگ‌طلب‌ها دروغ می‌گویند؛ دیپلماسی همچنان کارساز است

پس از سال‌ها مذاکره محتاطانه با میانجیگری قطر، عمان و سوئیس، بنا بر گزارش‌ها، ایالات متحده و ایران به توافقی دست یافته‌اند که براساس آن ایران ۵ شهروند ایرانی-آمریکایی دوگانه زندانی را در ازای آزادی ۵ ایرانی توسط ایالات متحده و دسترسی تهران به ۶ میلیارد دلار از دارایی‌های بلوکه‌شده خود حاصل از فروش نفت آزاد خواهد کرد. درحالی‌که این توافق یک پیروزی برای دیپلماسی است، ممکن است اثبات شود که این توافق مقدمه‌ای برای گفت‌وگوهای جامع‌تر بین واشنگتن و تهران در مورد سایر موارد اختلاف، به‌ویژه پیشرفت هسته‌ای ایران، تحریم‌های ایالات‌متحده، امنیت منطقه‌ای در خلیج‌فارس و حمایت ایران از جنگ روسیه در اوکراین باشد. به محض حصول این توافق، نارضایتی‌های قابل پیش‌بینی نیز آغاز شد. مارک دوبوویتز از بنیاد جنگ‌طلب برای دفاع از دموکراسی (FDD) دولت بایدن را به‌خاطر دادن منابع به رژیم ایران برای «حمایت مالی جنگ علیه ایرانی‌ها، آمریکایی‌ها، اوکراینی‌ها، اسرائیلی‌ها و دیگر بی‌گناهان» محکوم کرد. ریچارد گلدبرگ، مشاور ارشد FDD، که در شورای امنیت ملی ترامپ خدمت می‌کرد درحالی‌که هنوز توسط FDD حقوق می‌گرفت، این توافق را به «کاهش تحریم‌های تروریسم» عنوان و ابراز تاسف کرد. مایک پنس، نامزد جمهوری‌خواه ریاست‌جمهوری و معاون سابق رئیس‌جمهور نیز به دلیل پرداخت «بزرگ‌ترین باج در تاریخ آمریکا به آخوندهای تهران»، بایدن را مورد حمله قرار داد. مسیح علی‌نژاد، فعال تبعیدی، از آمریکا خواست تا از متحدانش بخواهد تا تمامی روابط دیپلماتیک خود را با ایران تا زمانی که همه زندانیان سیاسی بی‌گناه آزاد شوند، قطع کنند. این اعتراض به وضوح دارای انگیزه سیاسی است، زیرا به دنبال این است که بایدن را در قبال ایران ضعیف نشان دهد. با این حال، در اصل، اعتراض جنگ‌طلب‌ها به این معامله یا براساس ناآگاهی یا تحریف عمدی حقایق است. برای شروع، ۶ میلیارد دلار پولی نیست که ایالات متحده قرار است برای «خرید» آزادی زندانیان به ایران بپردازد. اینها دارایی‌های ایران در کره‌جنوبی است که از فروش نفت به دست آمده و توسط سئول تحت فشار دولت ترامپ پس از خروج یک‌جانبه از توافق هسته‌ای با ایران موسوم به برجام مسدود شده است. به‌دنبال آن تحریم‌های بی‌سابقه‌ای علیه تهران وضع شد، اگرچه به گفته مقامات کاخ سفید ترامپ، ایران به تعهدات خود در توافق سال ۲۰۱۵ پایبند بوده است. ایران اساساً به پول خود دسترسی پیدا می‌کند که به جز تحریم‌های یک‌جانبه ایالات متحده به هیچ مبنای قانونی دیگری از دسترسی به آن منع نشده بود که حالا نیز دسترسی به آن براساس شرایطی خواهد بود. براساس گزارش‌ نیویورک‌تایمز، منابع موجود در کره به یک حساب بانکی در قطر تحت نظر دولت این کشور منتقل می‌شود تا اطمینان حاصل شود که این پول‌ها برای خرید کالاهای بشردوستانه مانند غذا و دارو مورد استفاده قرار می‌گیرد. ایرانیان به درستی می‌توانند این محدودیت‌ها را ناقض حقوق حاکمیتی خود بدانند. با این حال، دولت گرفتار مشکلات اقتصادی و افزایش نارضایتی عمومی است و احتمالاً چاره‌ای جز تن دادن به این شرایط نداشته است. درس گسترده‌تر این توافق این است که دیپلماسی هنوز کار می‌کند: این دیپلماسی است که در نهایت باعث آزادی آمریکایی‌ها شد و امیدواریم بازگشت امن آن‌ها به خانه را تضمین کند. اگر بایدن به حرف امثال FDD، علی‌نژاد و و دیگرانی که خواستار تداوم سیاست «فشار حداکثری» ترامپ هستند، گوش می‌داد، این احتمال وجود داشت که رنج آمریکایی‌های زندانی طولانی‌تر شود. بایدن حق داشت که جنگ‌طلب‌ها را نادیده گرفت. با این حال، متأسفانه، بعید است که این توافق منجر به بحث‌های گسترده‌تر بین واشنگتن و تهران در مورد اختلافات فراوان آنها شود، چه برسد به آنکه توافق هسته‌ای احیا شود. اولویت‌های بایدن در خاورمیانه آشکارا شامل هیچ نوع نزدیکی با ایران نیست. درعوض، او تلاش‌های خود را برای دستیابی به توافقی بین اسرائیل و عربستان سعودی، به دنبال طرح توافق‌نامه ابراهیم که با میانجی‌گری سلف خود انجام داده بود، آغاز کرده است. در ازای عادی‌سازی روابط با اسرائیل، سعودی‌ها از واشنگتن می‌خواهند که تعهدی به سبک ناتو برای دفاع خود، احتمالاً در برابر رقیب اصلی منطقه‌ای‌شان، ایران ارائه دهد. بنا بر گزارش‌ها، بایدن در حال بررسی این درخواست است.