سیاست‌های ناکارآمد، مشروعیت نظام آموزش و پرورش را مخدوش کرده است
سیدمحمد خاتمی:
سیدمحمد خاتمی:
سیدمحمد خاتمی در مقدمه گزارش «گفتگوها، بررسی‌ها و هم‌اندیشی‌ها»، در موضوع آموزش و پرورش ایران، که جایگاه استثنایی در آینده و سرنوشت کشور دارد، در جمع مشاوران خود تغییر و اصلاح این رویکرد حکمرانی را راه استفاده از ظرفیت‌های موجود و بهبود شرایط در جامعه دانست. در ذیل این مقدمه آمده است:
جامعه ما در همه بخش‌ها با مشکل‌هایی روبه‌رو است که اگر درست درک و برای حل آن چاره‌اندیشی نشود، می‌تواند بحران‌آفرین باشد و گزاف نیست اگر بگوییم جامعه بحرانی است و نشانه بارز آن را در نارضایتی فراگیر از آنچه هست می‌توان دید. گفتنی است که همه بخش‌های جامعه در رابطه با هم و دارای تأثیر و تأثر متقابل با یکدیگرند و برای حل مشکلات نیازمند رویکردی جامع و نیز نظم و نظامی مناسب است که اولاً کرامت انسان را باور داشته باشد و آن را در همه جهات رعایت کند، ثانیاً صاحب اصلی کشور را همه مردم از هر قبیله و قوم و گرایش و نظام حکمرانی را برآمده از اراده‌ی آنان و در خدمت آنان بینگارد. ثالثاً با کمک و همکاری همه بخش‌ها حل مشکلات و راه‌های برون‌رفت از بحران را و زمینه‌های پیشرفت همه‌جانبه را جست‌وجو و آن را طی کند.
آموزش و پرورش اما، جایگاه ویژه‌ای دارد؛ نهادی که همه بخش‌ها درگیر و در رابطه با آن هستند و بیشترین نقش را در سرنوشت آینده کشور دارد یا می‌تواند داشته باشد. اصرار بر سیاست‌هایی که نزدیک به یک قرن است تجربه ناکام را پشت سر گذاشته است و مشروعیت نظام آموزش و پرورش را مخدوش کرده است، امکان یافتن راه‌حل بحران و رفع مشکلات را به شدت ضعیف کرده است. شیوه حکمرانی اتخاذشده نظراً و عملاً خلاف خواست بنیادین جامعه که از جمله در انقلاب بروز و ظهور کرد و می‌توانست و می‌بایست نقطه‌عطفی در روند سیر تاریخی به سوی پیشرفت، آزادی و آبادانی باشد، بوده است و درد و مشکلات را از جمله در آموزش و پرورش افزون کرده است.
تغییر و اصلاح این رویکرد و شیوه، به حکمرانی و جامعه کمک می‌کند تا با تعامل سازنده با یکدیگر از ظرفیت‌های موجود و ممکن برای بهبود شرایط در جامعه و به‌ویژه آموزش و پرورش بهره‌گیری شود. جامعه ما نیازمند گفت‌وگوی ملی است و گفت‌وگو و چاره‌اندیشی کارشناسان که از عرف نمایندگی می‌کنند می‌تواند راهگشا باشد.
جمعی از اهل نظر و کارشناس و صاحب تجربه و دردآشنا در عرصه آموزش و پرورش با نیّت شناسایی درست مسائل و اصلاح امور در این بخش به گفت‌وگو نشستند و راه‌حل‌هایی را برای حل تدریجی مشکلات و برون‌رفت از بحران پیشنهاد کردند. البته با تفطن به این نکته که هیچ نظری «هرچند سنجیده» نظر نهایی نیست ولی اهتمام به این نظر و تلاش برای اصلاح امور بر اساس آن می‌تواند قدم نهادن در راه درازی باشد که گفت‌وگوی سازمان‌یافته همواره در بهبود و اصلاح آن نقش‌آفرینی کند.
