اندیشکده‌ها

اوکراین آماده مذاکره نیست

از فوریه سال 2022، غرب عملکرد بی‌سابقه‌ای در قبال اوکراین داشته و از ارتش اوکراین حمایت غیرقابل تصوری صورت داده است. غرب همچنین تحریم‌هایی قوی‌تر از همیشه علیه روسیه اعمال کرده و یک جبهه متحد را علیه روسیه شکل داده است. قابل توجه است که این اتحاد پس از 18 ماه و به‌رغم اتمام ذخایر نظامی غرب و افزایش قبوض انرژی برای شهروندان اروپایی همچنان پابرجاست. رهبری قدرتمند ایالات متحده بسیار مهم بوده است و آمریکا حدود 70 درصد از حمایت نظامی غرب از اوکراین را تامین می‌کند. جو بایدن برخلاف رئیس‌جمهور قبلی آمریکا به تحلیل‌های سرویس‌های اطلاعاتی خود در خصوص روسیه اعتماد کرده است. با این حال، دولت بایدن همیشه مصمم بوده است که حمایت خود را به دقت تنظیم کند. ایالات‌متحده به اندازه کافی برای جلوگیری از پیروزی روسیه اقدام کرده است اما نه به اندازه‌ای که روسیه در این جنگ شکست بخورد. اکنون، با نزدیک شدن به انتخابات ریاست‌جمهوری ایالات‌متحده و علاقه رای‌دهندگان آمریکایی به پایان جنگ، صحبت از مذاکره در محافل سیاست‌گذاری آمریکا دیگر محدود به ترامپ و حامیانش نیست. حتی برخی از دوستان اوکراین نیز در حال بحث در مورد آماده‌سازی زمینه برای گفت‌وگو هستند. اما نشان دادن علاقه به یک راه‌حل از طریق مذاکره نه به اوکراین و نه به چشم‌انداز انتخاباتی بایدن کمکی نمی‌کند. آن‌طور که برخی می‌گویند، ضدحمله متوقف نشده است، اما اگر ایالات متحده در ایجاد مزیت برتری اوکراین در میدان به لحاظ فن‌آوری کمک بیشتری به اوکراین می‌کرد، این کشور پیشرفت بیشتری می‌کرد. تضعیف حمایت از کی‌یف در حال حاضر اوکراین را آسیب‌پذیرتر می‌کند و دستاوردهای به‌دست‌آمده را تهدید می‌کند و موجب می‌شود پوتین اهرمی به‌دست آورد که در حال حاضر از آن برخوردار نیست. دولت بایدن در ماه اوت از کنگره 24 میلیارد دلار بودجه اضافی برای اوکراین درخواست کرد و وعده داد که اوکراین می‌تواند از جنگنده‌های اف 16 استفاده کند. با این حال تصمیم برای حمایت از اوکراین در برخی حوزه‌های دولت ایالات متحده در حال تزلزل است. در مقابل، حمایت اروپای شرقی از اوکراین یک حمایت کامل است که هم در گفتار و هم در عمل نمود دارد. اما توصیه‌های این دولت‌های خط مقدم عمدتاً توسط کشورهایی که کمک‌کننده عمده به اوکراین هستند و به این کشور تسلیحات می‌دهند نادیده گرفته می‌شود. این شکاف به وضوح در نشست ژوئیه ناتو در ویلنیوس بروز یافت. جایی که آلمان و ایالات متحده از صدور بیانیه‌ای جلوگیری کردند که به وضوح مسیر روشنی را برای عضویت اوکراین در ناتو بیان می‌کرد درحالی‌که لهستان و کشورهای بالتیک طرفدار یک تعهد ملموس به اوکراین برای عضویت در ناتو بودند. حتی در بریتانیا که به قول زلنسکی رهبر واقعی حمایت تسلیحاتی از اوکراین است نیز دچار شک و تردید شد. بریتانیا نیز معتقد است که اکنون زمان آن رسیده که برای مذاکره آماده شویم. با این حال، هیچ تفکر عمیق‌تری در مورد اینکه این آمادگی دقیقاً چه چیزی است و چه تبعاتی ممکن است داشته باشد صورت نمی‌گیرد. روسیه هیچ نشانه‌ای مبنی بر آمادگی خود برای قبول شرطی ارائه نکرده است. در واقع، موضع اولیه پوتین احتمالاً این است که اوکراین باید براساس «قانونی بودن» الحاق بخشی از خاکش به روسیه، قلمرو بیشتری را واگذار کند. اصرار برای پایان دادن به درگیری قابل درک، ظاهراً منطقی و اغلب با نیت خوب همراه است. اما هیچ بخشی از استدلال روسیه دارای دلایل منطقی برای سازش نیست. در عوض، غرب باید به‌طور آهسته اما مداوم، فهرست درخواست‌های اوکراین را برآورده کند تا اوکراین در پشت خط مقدم خود از تسلیحات لازم برخوردار شود. دمیدن به شیپور مذاکرات، آن‌هم در این مرحله، تنها می‌تواند نشان‌دهنده عدم اعتقاد به پیروزی اوکراین از سوی حامیان اوکراین و عدم تمایل به ادامه این مسیر باشد. این رویه به روسیه این پیام را می‌رساند که عزم غرب برای حمایت از اوکراین و مقابله با روسیه، با محدودیت‌هایی روبه‌رو است.