تشدید تاکتیک‌های چین در قبال تایوان
در اواخر اکتبر ۱۹۷۵، چنانچه ایالات متحده به‌دنبال بهره‌برداری از شکاف چین و شوروی و تشکیل روابط حسنه با چین کمونیست بود، هنری کیسینجر وزیر امور خارجه وقت به پکن سفر کرد تا رو در رو با مائو زدونگ بیمار دیدار کند.
در اواخر اکتبر 1975، چنانچه ایالات متحده به‌دنبال بهره‌برداری از شکاف چین و شوروی و تشکیل روابط حسنه با چین کمونیست بود، هنری کیسینجر وزیر امور خارجه وقت به پکن سفر کرد تا رو در رو با مائو زدونگ بیمار دیدار کند. در آن زمان، مائو به کیسینجر گفت که چین می‌تواند در صورت نیاز برای «ادغام» تایوان صد سال صبر کند: «اگر قرار باشد که الان (تایوان) را برای من بفرستید، من آن را نمی‌خواهم، چون خواستنی نیست. در آنجا گروه‌های ضدانقلابی بزرگی حضور دارند. صد سال دیگر ما آن را می‌خواهیم و برای آن خواهیم جنگید.»
حدوداً 50 سال بعد، شی جین‌پینگ رئیس‌جمهور چین به‌دنبال تسریع جدول زمانی مائوست. در سال 2013، او گفت که مسئله تایوان «نباید از نسلی به نسل دیگر منتقل شود.» در واقع در دوران رهبری شی، چین آماده‌سازی یکی از بزرگترین ارتش‌های دوران صلح در تاریخ را با تمرکز بر نیروهای آبی-خاکی، دریایی و قابلیت‌های نقطه‌زنی طراحی‌شده برای تصرف تایوان و مهار توانایی آمریکا و نیروهای متحد برای بازدارندگی نیروهای چینی در منطقه را رقم زد. در سال 2023، بیل برنز، مدیر وقت سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا موسوم به سیا تایید کرد شی به ارتش آزادی‌بخش خلق گفته است که برای حمله به تایوان تا سال 2027 آماده باشند.
با این حال همانگونه که سون تزو در کتاب «هنر جنگ» می‌نویسد، «آنهایی که در جنگ مهارت دارند ارتش دشمن را بدون جنگ مغلوب می‌کنند». زورآزمایی یکی از گزینه‌های شی است. شی همچنین از تاکتیک‌های طراحی‌شده منطقه خاکستری برای آزمایش استقامت ارتش، رهبری سیاسی، جمعیت غیرنظامی تایوان و حتی ایالات متحده استفاده می‌کند.
همانگونه که بنیاد سیاست‌های استراتژیک استرالیا نتیجه‌گیری می‌کند «در حالی که گزینه‌های آشکارتر مانند حمله تمام‌عیار یا محاصره دریایی همچنان امکان‌پذیرند، اما خطرات قابل‌توجهی را در پی دارند که تصاحب قدرت را برای حزب کمونیست چین به‌خطر می‌اندازد. تا زمانی که شی این خطرها را وارد می‌داند، اقداماتی که می‌تواند به‌سرعت باعث تشدید جنگ شود احتمالاً روش ترجیحی او نخواهند بود.»
در ماه اکتبر فرمانده ارشد نیروهای دریایی تایوان در گفت‌وگویی با اکونومیست کمپین فشار چین را «استراتژی آناکوندا» توصیف کرد که در آن چین قصد دارد «آرام ولی مطمئن» این جزیره را محاصره کند تا آن را محدود کند. دیگران آن را جوشاندن قورباغه توصیف کرده‌اند.
سال گذشته ارتش آزادی‌بخش چین به‌طور بی‌سابقه‌ای 3075 پرواز به منطقه شناسایی دفاع هوایی تایوان انجام داد که نسبت به سال 2023 افزایش 81درصدی داشته است. حملات دریایی نیز افزایش یافته‌اند، گارد ساحلی و دریایی چین هم حالا به‌مدت چندین روز از جمله در مناطق شرقی با سرعت قابل توجه گشت‌زنی می‌کند که تمرینی است برای قرنطینه یا محاصره دریایی. گشت‌های گارد ساحلی چینی «بازرسی‌های» یکجانبه‌ای از کشتی‌های باری تایوانی انجام می‌دادند. در سال 2024، سیستم‌های کامپیوتری دولت تایوان روزانه مورد 2 میلیون و 400هزار حمله سایبری قرار می‌گرفت که بیشتر آنها به هکرهای چینی مرتبط بودند.
در ماه مارس، ارتش آزادی‌بخش چین از ناوگانی از 3 شناور ویژه رونمایی کرد که قابلیت تشکیل پل دسترسی بادوام و طولانی را دارد که امکان فرود نیروهای آبی خاکی را هنگام جنگ در تایوان فراهم می‌کند. سپس اقدامات غیرنظامی نیز وجود دارد مثل ممنوعیت ورود انبه و ماهی تایوانی، محدودیت‌های شدید بر سفرها در سراسر تنگه و تهدیدهای بی‌شمار دیپلماتیک. لی چینگ ته، رئیس‌جمهور کنونی و تسای اینگ ون سلف او بودجه نظامی تایوان را افزایش داده‌اند، خدمت اجباری سربازی را برای مردان واجد شرایط بیشتر کرده‌اند و روابط نزدیک‌تری با ایالات متحده ایجاد کرده‌اند.
همین اخیراً تایوان تمرینات نظامی 10 روزه هان کوانگ، طولانی‌ترین و بزرگترین رزمایش نظامی خود را برگزار کرد. اما این جزیره به‌خودی خود تا یک جایی می تواند پکن را مهار کند؛ حتی اگر از آنچه استراتژی جوجه‌تیغی جنگ ناهمگون خوانده می‌شود، استفاده کند. همانطور که یک اصل نظامی می‌گوید: «کمیت، کیفیت خود را دارد» و نیروهای نظامی تایوان در مقایسه با ارتش بزرگ چین ضعیف است.
