آینده حکومت در غزه

بدون توافق با حماس هیچ شخص یا گروهی نمی‌تواند در غزه به قدرت برسد و هر کسی هم جز حماس در غزه به قدرت برسد، باید با هماهنگی حماس باشد. تنش میان فتح و حماس از زمان انتفاضه اول شروع شد و حماس از همان زمان اعلام موجودیت کرد درحالی‌که فتح در تونس مستقر بود. سازمان فتح یک جریان ملی‌گرا است درحالی‌که حماس یک جریان اسلامی است.

این دو گروه از ابتدا با یکدیگر دچار تنش نبودند تا اینکه بحث توافق اسلو در 1993 پیش آمد و دولت خودگردان فلسطینی شکل گرفت که موجودیت خود را در تعارض با جریان مقاومت که اساساً توافق اسلو را رد کرده بود، شکل گرفت. آن تعارض از آن زمان به یک رویارویی سیاسی تبدیل شد و تا همین الان هم این وضعیت ادامه دارد. رژیم اسرائیل در 2005 از غزه عقب‌نشینی کرد و در سال 2006 انتخابات برگزار شد و در آن انتخابات، حماس 61 درصد و فتح 38 درصد رای آوردند.

محمود عباس چند ماهی اجازه داد اسماعیل هنیه، نخست‌وزیر شود، اما به سرعت کودتا کرد و نخست‌وزیری را به سلام فیاض واگذار کرد و عملاً رای اعتماد از پارلمان را زیر پا گذاشت. حماس هم متقابلاً به نوعی علیه دولت خودگردان در غزه کودتا کرد و اداره این منطقه را به دست گرفت. از آن زمان، فتح در کرانه باختری و حماس در غزه مسلط شدند و این وضعیت تا امروز حتی بعد از جنگ 7 اکتبر ادامه دارد.

سوال این است که با وجود این اختلافات، وضعیت اداره غزه در آینده به‌ویژه با توجه به فشار قدرت‌های فرامنطقه‌ای و ذی‌نفوذ چه می‌شود؟ اظهار داشت: چندباری توافقاتی صورت گرفت و براساس آن توافق‌ها بنا شد تا در روند اداره غزه و کرانه باختری از سوی سازمان آزادی‌بخش فلسطین، حماس و جهاد اسلامی مشارکت و همکاری صورت گیرد، اما کودتاهای مکرر محمود عباس باعث شد که برای همگان ثابت شود او به هیچ توافقی پایبند نبوده و نیست. از این رو امکان توافق و مشارکت بر سر اداره غزه و کرانه باختری به این شکل از بین رفته است.

محمود عباس به دنبال انحصار قدرت در چارچوب سازمان آزادی‌بخش فلسطین است، اما چنین چیزی از سوی حماس و جهاد اسلامی و دیگر گروه‌های مقاومت مورد پذیرش نیست. بنابراین، با توجه به روحیه محمود عباس بعید است که توافقی بین حماس و فتح بر سر اداره غزه و کرانه باختری به‌طور مشترک صورت گیرد.با توجه به اینکه آمریکا و دیگر کشورهای غربی حماس را در فهرست گروه‌های تروریستی قرار داده‌اند، به نظر می‌رسد جامعه بین‌الملل با حماس در این رابطه و به‌ویژه اداره غزه تعامل نکند و با افراد دیگری این توافق انجام شود، اما قطعاً آن فرد محمود عباس نخواهد بود.

حماس می‌پذیرد که افراد تکنوکرات و مستقل در غزه، حاکمیت این منطقه را به عهده بگیرند، بدون اینکه تعارض و تهدیدی برای جبهه مقاومت و نیروهای آن ایجاد کند و با این تصمیم، مشکل تعامل با جامعه بین‌الملل حل می‌شود، اما اینکه محمود عباس و نیروهایش به غزه بیایند و اداره آنجا را برعهده بگیرند، این مسئله خط قرمز حماس است.

محمود عباس و به طور کلی تشکیلات فتح به دنبال از بین بردن مقاومت هستند، کاری که در کرانه باختری انجام دادند، از این رو حماس نمی‌پذیرد که آنها بر غزه حاکم شوند، بنابراین بحث توافق با طرفی ثالث محتمل‌تر است. کشورهای عربی و آمریکا و اروپا به‌خوبی می‌دانند که حماس بر غزه تسلط کامل دارد و مردم هم با مقاومت هستند و بدون توافق با حماس هیچ‌کس نمی‌تواند در غزه به قدرت برسد و هر کسی هم جز حماس در غزه به قدرت برسد، باید با هماهنگی حماس باشد.