یکشنبه خونین
یکشنبه خونین رویدادی بود که در ۱۳ نوامبر ۱۸۸۷ در لندن انگلستان رخ داد؛ زمانیکه جمعیتی از راهپیمایان که به بیکاری و قوانین اجبار علیه ایرلندیها اعتراض داشتند، همچنین خواستار آزادی نماینده مجلس ویلیام اوبرایان بودند، با پلیس درگیر شدند.
یکشنبه خونین رویدادی بود که در ۱۳ نوامبر ۱۸۸۷ در لندن انگلستان رخ داد؛ زمانیکه جمعیتی از راهپیمایان که به بیکاری و قوانین اجبار علیه ایرلندیها اعتراض داشتند، همچنین خواستار آزادی نماینده مجلس ویلیام اوبرایان بودند، با پلیس درگیر شدند. این تظاهرات توسط فدراسیون سوسیال دموکرات و لیگ ملی ایرلند سازماندهی شده بود.
درگیریهای خشونتآمیزی بین پلیس و تظاهرکنندگان رخ داد که بسیاری از آنها مجهز به میلههای آهنی، چاقو، پوکر و لولههای گاز بودند. طی این رخداد، ۴۰۰ نفر دستگیر و ۷۵ نفر بهشدت زخمی شدند، ازجمله بسیاری از پلیسها، همچنین دو پلیس چاقو خورده و یک معترض با سرنیزه مورد اصابت قرار گرفت.
در پسزمینه این اتفاقات البته میتوان به حمایت ویلیام گلدستون از آرمان خودمختاری ایرلند و دوپارگی لیبرالها، قدرتگرفتن آتی محافظهکاران و اتخاذ سیاستهای قهری علیه اعتراضات ایرلندیها و رکود اقتصادی اشاره کرد. این شورش توجه جنبش سوسیالیستی کوچک اما رو به رشد مارکسیستی و سوسیالیستهای اصلاحطلب را به خود جلب کرد. تلاشهای پلیس و دولت برای سرکوب تظاهرات هم جناح رادیکال حزب لیبرال و فعالان آزادیبیان از انجمن ملی سکولار را نیز به صحنه آورد.