خودش یک نهاد فرهنگی بود
عبدالحسین زرین‌کوب که امروز بیست‌وششمین سالروز درگذشت اوست، بی‌چون و چرا یکی از ستون‌های سترگ فرهنگ ایران است؛ مورخ، نویسنده، منتقد ادبی، اسلام‌شناس و استاد ممتاز دانشگاه که خودش یک نهاد فرهنگی بود.
عبدالحسین زرین‌کوب که امروز بیست‌وششمین سالروز درگذشت اوست، بی‌چون و چرا یکی از ستون‌های سترگ فرهنگ ایران است؛ مورخ، نویسنده، منتقد ادبی، اسلام‌شناس و استاد ممتاز دانشگاه که خودش یک نهاد فرهنگی بود. زرین‌کوب از همان جوانی با ترکیب بی‌بدیل آموخته‌های فقه و تفسیر، و دانش آکادمیک بنیانی چندوجهی برای مطالعات خود پی ریخت؛ با روشمندی‌ای کم‌نظیر. نویسنده‌ای که به‌جای روایتگری صرف، تاریخ‌نگری عمیق را انتخاب کرد. با آثاری چون «دو قرن سکوت»، «کارنامه اسلام»، «بامداد اسلام» و «تاریخ ایران بعد از اسلام»، شجاعت و تاریخ‌نگاری انتقادی را به کمال رساند.
در وادی عرفان و مولوی‌پژوهی، با آثاری چون «پله‌پله تا ملاقات خدا» و «سرّ نی»، عمیق‌ترین مباحث مثنوی و تصوف را به بیانی دلکش عرضه کرد، و در ساحت نقد نیز با «نقد ادبی» و «از کوچه رندان» استانداردهای نوینی برای تحلیل متون کلاسیک بنیان نهاد. اما راز نفوذ فرهنگی زرین‌کوب، در سبک نگارش او نهفته است؛ نثری روان، پرشور و حماسی که پیچیده‌ترین مباحث را به روایتی جذاب تبدیل کرد و خودش را به‌عنوان «قصه‌گوی تاریخ» جاودانه کرد. زرین‌کوب نه‌فقط دانش پژوهید، که شرافت علمی، دقت مستندسازی و تعهد به حقیقت‌جویی را برای نسل‌های پیاپی محققان ایرانی تعیین کرد.
