جنگ ملازگرد
جنگ ملازگرد نبردی میان نیروهای امپراتوری سلجوقی، به فرماندهی آلپارسلان و نیروهای امپراتوری بیزانس، به فرماندهی رومانوس دیوژن بود که در ۲۶ اوت سال ۱۰۷۱ میلادی در ملازگرد (بخشی از کشور ترکیه کنونی) رخ داد و با پیروزی قاطع سلجوقیان، راه را برای ورود ترکان به آسیای صغیر، ترکیسازی آناتولی و تشکیل دولت سلجوقیان روم باز کرد.

جنگ ملازگرد نبردی میان نیروهای امپراتوری سلجوقی، به فرماندهی آلپارسلان و نیروهای امپراتوری بیزانس، به فرماندهی رومانوس دیوژن بود که در ۲۶ اوت سال ۱۰۷۱ میلادی در ملازگرد (بخشی از کشور ترکیه کنونی) رخ داد و با پیروزی قاطع سلجوقیان، راه را برای ورود ترکان به آسیای صغیر، ترکیسازی آناتولی و تشکیل دولت سلجوقیان روم باز کرد. واکنش امپراتوری بیزانس در برابر این شکست قاطع که با اسارت تحقیرآمیز امپراتور نیز همراه بود، نخست تسلیم، سپس دعوت از مسیحیان اروپای غربی برای کمک بود که بعدتر به جنگهای صلیبی انجامید.
لشکر بیزانس البته در تعداد نفرات برتر بود، اما ناهمگونی ارتش و خیانتهای برخی از سران سپاه در کنار تاکتیکهای جنگی موثر سلاجقه، باعث هزیمت ارتش بیزانس شد. آلپارسلان، امپراتور را عفو کرد و با او قرارداد صلحی به امضاء رساند اما با عملینشدن قرارداد، حملات از سر گرفته شد و بدینترتیب در زمانی کوتاه منطقه آناتولی از کنترل امپراتوری بیزانس خارج شد. بدینترتیب خطر بیزانس برای خلافت عباسی و امپراتوری سلجوقی، رفع شد و زمینهای برای تشکیل دولت عثمانی در قرنهای بعدی نیز ایجاد شد.