نوازنده و آموزگار چیره‌دست

ابوالحسن صبا از سه‌سالگی نزد ربابه روانبخش از شاگردان حبیب سماع‌حضور، با تمبک‌نوازی و تصنیف‌خوانی آشنا شد. پدرش ابوالقاسم صبا معروف به کمال‌السلطنه، پزشک دربار قاجار نیز حسابی اهل هنر و ادبیات بود و سه‌تار می‌نواخت و این شد باب آشنایی او با سه‌تار و اولین‌ درس‌هایش را از پدر گرفت. بعد از چند سال مشق کردن، نزد میرزاعبدالله فراهانی رفت و تار نواختن را آموخت و بعدها به کلاس سه‌تار و تارنوازی درویش‌خان رفت.

اما شهرت عمده‌ی صبا بیشتر با چیره‌دستی‌اش در نوازندگی ویولن بود. او نوازندگی این ساز را نزد حسین هنگ‌آفرین فرا گرفت و ویولن کلاسیک را از تینا مانتوفل روسی.

او که ردیف موسیقی ایران را نزد میرزاعبدالله و درویش‌خان فرا گرفته بود، برای گردآوری بیشتری از نغمه‌ها و آثار شفاهی که هنوز به ثبت نرسیده بودند، تلاش بسیاری کرد.

فعالیت‌های مشترک بسیاری با موسیقی‌دانان سرشناسی همچون موسی معروفی، مرتضی محجوبی، ملوک ضرابی، جواد بدیع‌زاده، قمرالملوک وزیری، خاطره پروانه و دیگران داشت.

او همچنین شاگردان بسیاری مانند فرامرز پایور، علی تجویدی، همایون خرم، حسین دهلوی، مهدی خالدی، پرویز یاحقی و بسیاری دیگر را تربیت کرد. این هنرمند در 29 آذرماه 1336 در 55 سالگی در خانه‌اش درگذشت.